Biografie van Leo Tolstoy, invloedrijke Russische schrijver

Leo Tolstoy (9 september 1828 - 20 november 1910) was een Russische schrijver, vooral bekend van zijn epische romans. Tolstoy, geboren in een aristocratische Russische familie, schreef realistische fictie en semi-autobiografische romans voordat hij naar meer morele en spirituele werken ging.

Snelle feiten: Leo Tolstoy

Voor-en achternaam: Graaf Lev Nikolayevich Tolstoy
Bekend om: Russische romanschrijver en schrijver van filosofische en morele teksten
Geboren: 9 september 1828 in Yasnaya Polyana, Russische rijk
Ouders: Graaf Nikolai Ilyich Tolstoy en gravin Mariya Tolstoya
Ging dood: 20 november 1910 in Astapovo, Russische rijk
Onderwijs: Kazan University (begon op 16-jarige leeftijd; voltooide zijn studies niet)
Geselecteerde werken: Oorlog en vrede (1869), Anna Karenina (1878), Een bekentenis (1880), De dood van Ivan Iljitsj (1886), opstanding (1899)
Echtgenoot: Sophia Behrs (m. 1862)
Kinderen: 13, waaronder graaf Sergei Lvovich Tolstoy, gravin Tatiana Lvona Tolstoya, graaf Ilya Lvovich Tolstoy, graaf Lev Lvovich Tolstoy en gravin Alexandra Lvona Tolstoya
Opmerkelijk citaat: “Er kan slechts één permanente revolutie zijn - een morele; de regeneratie van de innerlijke mens. Hoe zal deze revolutie plaatsvinden? Niemand weet hoe het in de mensheid zal plaatsvinden, maar iedereen voelt het duidelijk in zichzelf. En toch denkt iedereen in onze wereld aan het veranderen van de mensheid, en niemand denkt eraan zichzelf te veranderen. "

Vroege leven

Tolstoy werd geboren in een zeer oude Russische aristocratische familie wiens afkomst, letterlijk, het spul van de Russische legende was. Volgens de familiegeschiedenis konden ze hun stamboom traceren tot een legendarische edelman genaamd Indris, die het Middellandse-Zeegebied had verlaten en in 1353 met zijn twee zonen en een entourage van ongeveer 3000 mensen in Chernigov, Oekraïne was aangekomen. Zijn afstammeling kreeg toen de bijnaam 'Tolstiy', wat 'vet' betekent, door Vasily II uit Moskou, die de familienaam inspireerde. Andere historici traceren de oorsprong van de familie tot het 14e of 16e-eeuwse Litouwen, met een oprichter genaamd Pyotr Tolstoy.

Hij werd geboren op het landgoed van het gezin, de vierde van de vijf kinderen die werden geboren door graaf Nikolai Iljitsj Tolstoj en zijn vrouw, de gravin Maria Tolstoya. Vanwege de conventies van Russische adellijke titels droeg Tolstoj ook de titel van "graaf", hoewel hij niet de oudste zoon van zijn vader was. Zijn moeder stierf toen hij 2 jaar oud was, en zijn vader toen hij 9 was, dus hij en zijn broers en zussen werden grotendeels opgevoed door andere familieleden. In 1844, op 16-jarige leeftijd, begon hij rechten en talen te studeren aan de Kazan Universiteit, maar was blijkbaar een zeer arme student en vertrok al snel om terug te keren naar een leven van vrije tijd.

Tolstoy trouwde niet tot zijn dertiger, na de dood van een van zijn broers hem hard sloeg. Op 23 september 1862 trouwde hij met Sophia Andreevna Behrs (bekend als Sonya), die toen 18 jaar oud was (16 jaar jonger dan hij) en de dochter was van een arts aan het hof. Tussen 1863 en 1888 had het echtpaar 13 kinderen; acht overleefden tot volwassenheid. Het huwelijk was naar verluidt gelukkig en gepassioneerd in de vroege dagen, ondanks Sonya's ongemak met het wilde verleden van haar man, maar naarmate de tijd verstreek, verslechterde hun relatie in diep ongeluk.

Leo en Sonya Tolstoy, circa 1906. Collectie Hulton-Deutsch / Getty Images

Reizen en militaire ervaring

Tolstoys reis van dissolute aristocraat naar sociaal agerende schrijver werd zwaar gevormd door een paar ervaringen in zijn jeugd; namelijk zijn militaire dienst en zijn reizen in Europa. In 1851, nadat hij aanzienlijke schulden had opgelopen met gokken, ging hij met zijn broer naar het leger. Tijdens de Krimoorlog, van 1853 tot 1856, was Tolstoy een artillerieofficier en diende in Sevastopol tijdens het beroemde 11 maanden durende beleg van de stad tussen 1854 en 1855.

Hoewel hij werd geprezen voor zijn moed en gepromoveerd tot luitenant, hield Tolstoj niet van zijn militaire dienst. Het gruwelijke geweld en zware dodental in de oorlog maakte hem afschuwelijk en hij verliet het leger zo snel mogelijk na het einde van de oorlog. Samen met enkele van zijn landgenoten begon hij aan reizen door Europa: één in 1857 en één van 1860 tot 1861.

Tolstoy diende als officier tijdens de Krimoorlog. Bettmann / Getty Images

Tijdens zijn tour in 1857 was Tolstoy in Parijs toen hij getuige was van een openbare executie. De traumatische herinnering aan die ervaring veranderde iets permanent in hem en hij ontwikkelde een diepe afkeer en wantrouwen van de overheid in het algemeen. Hij ging geloven dat er niet zoiets bestaat als een goede regering, alleen een apparaat om zijn burgers uit te buiten en te corrumperen, en hij werd een uitgesproken pleitbezorger van geweldloosheid. In feite correspondeerde hij met Mahatma Gandhi over de praktische en theoretische toepassingen van geweldloosheid.

Een later bezoek aan Parijs, in 1860 en 1861, veroorzaakte verdere effecten in Tolstoj die tot uiting zouden komen in enkele van zijn beroemdste werken. Kort na het lezen van de epische roman van Victor Hugo Les Miserables, Tolstoy ontmoette Hugo zelf. Zijn Oorlog en vrede werd zwaar beïnvloed door Hugo, vooral in de behandeling van oorlogs- en militaire scènes. Evenzo gaf zijn bezoek aan de verbannen anarchist Pierre-Joseph Proudhon Tolstoy het idee voor de titel van zijn roman en vormde zijn visie op onderwijs. In 1862 zette hij die idealen aan het werk en stichtte 13 scholen voor Russische boerenkinderen in de nasleep van de emancipatie van Alexander II van de horigen. Zijn scholen behoorden tot de eersten die de idealen van democratisch onderwijs onderwezen - onderwijs dat democratische idealen voorstaat en volgens hen loopt - maar was van korte duur vanwege de vijandschap van de royalistische geheime politie.

Vroege en epische romans (1852-1877)

Childhood (1852)
jongensjaren (1854)
Jeugd (1856)
"Sevastopol Sketches" (1855-1856)
De Kozakken (1863)
Oorlog en vrede (1869)
Anna Karenina (1877)

Tussen 1852 en 1856 concentreerde Tolstoy zich op een trio autobiografische romans: Childhood, jongensjaren, en Jeugd. Later in zijn carrière bekritiseerde Tolstoj deze romans als te sentimenteel en ongefundeerd, maar ze zijn behoorlijk inzichtelijk over zijn eigen vroege leven. De romans zijn geen directe autobiografieën, maar vertellen in plaats daarvan het verhaal van de zoon van een rijke man die opgroeit en zich langzaam realiseert dat er een onoverkomelijke kloof bestaat tussen hem en de boeren die op het land wonen dat eigendom is van zijn vader. Hij schreef ook een trio van semi-autobiografische korte verhalen, Sevastopol-schetsen, die zijn tijd als legerofficier tijdens de Krimoorlog afbeeldde.

Voor het grootste deel schreef Tolstoj in de realistische stijl, in een poging om de levens van de Russen die hij kende en observeerde nauwkeurig (en gedetailleerd) over te brengen. Zijn novelle uit 1863, De Kozakken, gaf een kijkje op de Kozakken mensen in een verhaal over een Russische aristocraat die verliefd wordt op een Kozakkenmeisje. Tolstoy's magnum opus was van 1869 Oorlog en vrede, een enorm en uitgestrekt verhaal met bijna 600 personages (waaronder verschillende historische figuren en verschillende personages die sterk zijn gebaseerd op echte mensen die Tolstoy kende). Het epische verhaal gaat over Tolstoy's theorieën over geschiedenis, die vele jaren beslaan en zich door oorlogen, familiecomplicaties, romantische intriges en het hofleven bewegen, en uiteindelijk bedoeld als een verkenning van de uiteindelijke oorzaken van de opstand in 1825 Decembrist. Interessant genoeg dacht Tolstoj niet na Oorlog en vrede om zijn eerste "echte" roman te zijn; hij beschouwde het als een proza-epos, geen echte roman.

Illustratie van Natasha's eerste bal in "Oorlog en vrede" uit een editie uit 1893. Leonid Pasternak / Wikimedia Commons

Tolstoj geloofde zijn eerste echte roman te zijn Anna Karenina, gepubliceerd in 1877. De roman volgt twee belangrijke verhaallijnen die elkaar kruisen: een ongelukkig getrouwde aristocratische vrouw gedoemd affaire met een cavalerieambtenaar, en een rijke landeigenaar die een filosofisch ontwaken heeft en de manier van leven van de boeren wil verbeteren. Het behandelt persoonlijke thema's van moraliteit en verraad, evenals grotere maatschappelijke vragen over de veranderende sociale orde, contrasten tussen het stads- en plattelandsleven, en klassenindelingen. Stilistisch ligt het op het kruispunt van realisme en modernisme.

Overpeinzingen over radicaal christendom (1878-1890)

Een bekentenis (1879)
Kerk en staat (1882)
Wat ik geloof (1884)
Wat moet er gebeuren?? (1886)
De dood van Ivan Iljitsj (1886)
Op het leven (1887)
De liefde van God en van de buurman (1889)
De Kreutzer Sonate (1889)

Na Anna Karenina, Tolstoj begon de zaden van morele en religieuze ideeën in zijn eerdere werken verder te ontwikkelen tot het centrum van zijn latere werk. Hij bekritiseerde eigenlijk zijn eigen eerdere werken, waaronder Oorlog en vrede en Anna Karenina, als niet behoorlijk realistisch. In plaats daarvan begon hij een radicaal, anarcho-pacifistisch, christelijk wereldbeeld te ontwikkelen dat zowel geweld als de heerschappij expliciet verwierp.

Tussen 1871 en 1874 probeerde Tolstoj de poëzie uit, zijn vertakking van zijn gebruikelijke proza-geschriften. Hij schreef gedichten over zijn militaire dienst en schreef ze samen met enkele sprookjes Russisch boek om te lezen, een vierdelige publicatie van kortere werken die bedoeld was voor een publiek van schoolkinderen. Uiteindelijk hield hij niet van poëzie en wees die af.

Nog twee boeken in deze periode, de roman De dood van Ivan Iljitsj (1886) en de non-fictie tekst Wat moet er gebeuren?? (1886), ging door met het ontwikkelen van de radicale en religieuze opvattingen van Tolstoj, met harde kritiek op de staat van de Russische samenleving. Zijn Bekentenis (1880) en Wat ik geloof (1884) verklaarde zijn christelijke overtuigingen, zijn steun voor pacifisme en volledig geweldloosheid en zijn keuze voor vrijwillige armoede en ascese.

Politieke en morele essayist (1890-1910)

Het koninkrijk van God is in jou (1893)
Christendom en patriottisme (1894)
Het bedrog van de kerk (1896)
opstanding (1899)
Wat is religie en wat is haar essentie?? (1902)
De wet van liefde en de wet van geweld (1908)

In zijn latere jaren schreef Tolstoj bijna uitsluitend over zijn morele, politieke en religieuze overtuigingen. Hij ontwikkelde een vaste overtuiging dat de beste manier van leven was om te streven naar persoonlijke perfectie door het gebod te houden om God lief te hebben en de naaste lief te hebben, in plaats van de regels te volgen die door een kerk of regering op aarde zijn ingesteld. Zijn gedachten oogstten uiteindelijk een aanhang, de Tolstojanen, die een christelijke anarchistische groep waren toegewijd aan het leven en verspreiden van de leer van Tolstoj.

Tegen 1901 leidden de radicale opvattingen van Tolstoj tot zijn excommunicatie van de Russisch-orthodoxe kerk, maar hij was niet gestoord. In 1899 had hij geschreven opstanding, zijn laatste roman, waarin de door de mens gerunde kerk en staat bekritiseerd werd en probeerde hun hypocrisie aan het licht te brengen. Zijn kritiek strekte zich in die tijd uit tot veel van de grondslagen van de samenleving, waaronder privébezit en huwelijk. Hij hoopte zijn leringen in heel Rusland te blijven verspreiden.

Tolstoy achter zijn bureau, circa 1908. Library of Congress / Getty Images

De laatste twee decennia van zijn leven heeft Tolstoj zich grotendeels gericht op het schrijven van essays. Hij bleef pleiten voor zijn anarchistische overtuigingen terwijl hij ook waarschuwde voor de gewelddadige revolutie die door veel anarchisten werd omarmd. Een van zijn boeken, Het koninkrijk van God is in jou, was een van de vormende invloeden op Mahatma Gandhi's theorie van geweldloos protest, en de twee mannen correspondeerden feitelijk gedurende een jaar, tussen 1909 en 1910. Tolstoy schreef ook aanzienlijk in het voordeel van de economische theorie van het Georgisme, die stelde dat individuen de waarde moesten bezitten ze produceren, maar de samenleving moet delen in de waarde die is afgeleid van het land zelf.

Literaire stijlen en thema's

In zijn eerdere werken hield Tolstoj zich vooral bezig met het weergeven van wat hij om hem heen zag in de wereld, met name op het snijvlak van de openbare en privésferen. Oorlog en vrede en Anna Karenina, beide vertelden bijvoorbeeld epische verhalen met een serieuze filosofische onderbouwing. Oorlog en vrede besteedde veel tijd aan het bekritiseren van het vertellen van geschiedenis, argumenterend dat het de kleinere evenementen zijn die geschiedenis schrijven, niet de enorme evenementen en beroemde helden. Anna Karenina, ondertussen draait het om persoonlijke thema's zoals verraad, liefde, lust en jaloezie, en om de structuren van de Russische samenleving nauwlettend in de gaten te houden, zowel in de hogere regionen van de aristocratie als bij de boeren.

Later in het leven veranderde Tolstoj's geschriften in het expliciet religieuze, morele en politieke. Hij schreef uitvoerig over zijn theorieën over pacifisme en anarchisme, die ook aansluit bij zijn zeer individualistische interpretatie van het christendom. Tolstoy's teksten uit zijn latere tijdperken waren niet langer romans met intellectuele thema's, maar eenvoudige essays, verhandelingen en ander non-fictie werk. Asceticisme en het werk van innerlijke perfectie waren enkele dingen waar Tolstoj in zijn geschriften voor pleitte.

Portret van Tolstoj later in het leven. Photos.com / Getty Images

Tolstoy raakte echter politiek betrokken, of gaf in ieder geval publiekelijk zijn mening over belangrijke kwesties en conflicten van de dag. Hij schreef ter ondersteuning van de Boxer-rebellen tijdens de Boxer-rebellie in China en veroordeelde het geweld van de Russische, Amerikaanse, Duitse en Japanse troepen. Hij schreef over revolutie, maar hij beschouwde het als een interne strijd om te worden uitgevochten in individuele zielen, in plaats van een gewelddadige omverwerping van de staat.

In de loop van zijn leven schreef Tolstoj in een grote verscheidenheid aan stijlen. Zijn beroemdste romans bevatten vegen proza ergens tussen de realistische en modernistische stijlen, evenals een bepaalde stijl van naadloos vegen van quasi-filmische, gedetailleerde maar massieve beschrijvingen naar de specifieke kenmerken van personages 'perspectieven. Later, toen hij van fictie naar non-fictie verschoof, werd zijn taal openlijker moreel en filosofisch.

Dood

Tegen het einde van zijn leven had Tolstoj een breekpunt bereikt met zijn overtuigingen, zijn familie en zijn gezondheid. Hij besloot uiteindelijk om zich te scheiden van zijn vrouw Sonya, die fel tegen veel van de ideeën was en intens jaloers was op de aandacht die hij zijn volgelingen aan haar gaf. Om te ontsnappen met de minste hoeveelheid conflict, gleed hij stiekem weg en verliet midden in de nacht zijn huis in de koude winter.

Zijn gezondheid was achteruitgegaan en hij had afstand gedaan van de luxe van zijn aristocratische levensstijl. Na een dag met de trein te hebben gereisd, zijn bestemming ergens in het zuiden, stortte hij in door een longontsteking op het Astapovo-treinstation. Ondanks de oproep van zijn persoonlijke artsen stierf hij die dag, op 20 november 1910. Toen zijn begrafenisstoet door de straten ging, probeerde de politie de toegang te beperken, maar ze konden niet voorkomen dat duizenden boeren langs de straten liepen - hoewel sommigen waren er niet vanwege toewijding aan Tolstoj, maar alleen uit nieuwsgierigheid naar een overleden edelman.

nalatenschap

In veel opzichten kan de erfenis van Tolstoj niet worden overschat. Zijn morele en filosofische geschriften inspireerden Gandhi, wat betekent dat de invloed van Tolstoy voelbaar is in hedendaagse bewegingen van geweldloos verzet.. Oorlog en vrede is een nietje op talloze lijsten van de beste romans ooit geschreven, en het is sinds de publicatie zeer geprezen door het literaire establishment.

Tolstoy's persoonlijke leven, met zijn oorsprong in de aristocratie en zijn uiteindelijke verzaking aan zijn bevoorrechte bestaan, blijft lezers en biograaf fascineren, en de man zelf is even beroemd als zijn werken. Sommige van zijn nakomelingen verlieten Rusland in het begin van de 20e eeuw, en velen van hen blijven naam maken in hun gekozen beroepen tot op de dag van vandaag. Tolstoy liet een literaire erfenis achter van episch proza, zorgvuldig getekende personages en een fel gevoelde morele filosofie, waardoor hij door de jaren heen een ongewoon kleurrijke en invloedrijke auteur is geworden.

bronnen

Feuer, Kathryn B. Tolstoj en het ontstaan van oorlog en vrede. Cornell University Press, 1996.
Troyat, Henri. Tolstoy. New York: Grove Press, 2001.
Wilson, A.N.. Tolstoy: A Biography. W. W. Norton Company, 1988.

Geesteswetenschappen