Biografie van Joseph Louis Lagrange, wiskundige

Joseph Louis Lagrange (1736-1813) wordt beschouwd als een van de grootste wiskundigen in de geschiedenis. Geboren in Italië, maakte hij zijn huis in Frankrijk voor, tijdens en na de Franse revolutie. Zijn belangrijkste bijdragen aan de moderne wiskunde hadden betrekking op de getaltheorie en hemelmechanica en analytische mechanica; zijn boek "Analytic Mechanics" uit 1788 is de basis voor al het latere werk in het veld.

Snelle feiten: Joseph-Louis Lagrange

• Bekend om: Belangrijke bijdragen aan wiskunde
• Ook gekend als: Giuseppe Lodovico Lagrangia
• Geboren: 25 januari 1736 in Turijn, Piëmont-Sardinië (het huidige Italië)
• Ouders: Giuseppe Francesco Lodovico Lagrangia, Maria Teresa Grosso
• Ging dood: 10 april 1813 in Parijs, Frankrijk
• Onderwijs: Universiteit van Turijn
• Gepubliceerde werken: Brief aan Giulio Carlo da Fagnano, Analytical Mechanics, Varia of Philosophy and Mathematics, Mélanges de Philosophie et de Mathématique, Essai sur le Problème des Trois Corps
• Awards en onderscheidingen: Lid van de Berlijnse Academie, fellow van de Royal Society of Edinburgh, buitenlands lid van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen, grootofficier van het Legioen van Eer van Napoleon en een graaf van het rijk, Grand Croix van de Ordre Impérial de la Réunion, 1764 prijs van de Franse Academie van Wetenschappen voor zijn memoires over de libratie van de maan, herdacht op een plaquette in de Eiffeltoren, naamgenoot van de maankrater Lagrange
• Partner (s): Vittoria Conti, Renée-Françoise-Adélaïde Le Monnier
• Opmerkelijk citaat: "Ik zal de volledige mechanica van vaste en vloeibare lichamen afleiden met behulp van het principe van de minste actie."

Vroege leven

Joseph Louis Lagrange werd geboren in Turijn, de hoofdstad van het koninkrijk Piemonte-Sardinië, in een welgestelde familie op 25 januari 1736. Zijn vader was penningmeester van het Bureau voor Openbare Werken en Vestingwerken in Turijn, maar hij verloor zijn fortuin als gevolg van slechte investeringen.

De jonge Joseph was advocaat en studeerde aan de universiteit van Turijn met dat doel; pas op 17-jarige leeftijd raakte hij geïnteresseerd in wiskunde. Zijn interesse werd gewekt door een krant die hij tegenkwam door de astronoom Edmond Halley, en, geheel alleen, duikt Lagrange in de wiskunde. In slechts een jaar was zijn zelfstudie zo succesvol dat hij werd benoemd tot universitair docent wiskunde aan de Koninklijke Militaire Academie. Daar gaf hij cursussen in calculus en mechanica totdat duidelijk werd dat hij een slechte opvoeder was (hoewel een zeer getalenteerde theoreticus).

Op 19-jarige leeftijd schreef Lagrange aan Leonhard Euler, 's werelds grootste wiskundige, waarin hij zijn nieuwe ideeën voor calculus beschreef. Euler was zo onder de indruk dat hij Lagrange aanbeveelde voor het lidmaatschap van de Berlijnse Academie op de buitengewoon jonge leeftijd van 20. Euler en Lagrange zetten hun correspondentie voort en als gevolg daarvan werkten de twee samen aan de ontwikkeling van de calculus van variaties.

Voordat ze Turijn verlieten, richtten Lagrange en vrienden de Turin Private Society op, een organisatie die puur onderzoek wil ondersteunen. Het genootschap begon al snel zijn eigen tijdschrift te publiceren en werd in 1783 de Turijn Koninklijke Academie van Wetenschappen. Tijdens zijn tijd bij de Society begon Lagrange zijn nieuwe ideeën toe te passen op verschillende gebieden van de wiskunde:

• De theorie van de voortplanting van geluid.
• De theorie en notatie van de calculus van variaties, oplossingen voor dynamiekproblemen en afleiding van het principe van de minste actie.
• Oplossingen voor dynamiekproblemen zoals de beweging van drie lichamen die door de zwaartekracht worden aangetrokken.

Werk in Berlijn

Lagrange verliet Turijn in 1766 en ging naar Berlijn om een ​​functie te vervullen die onlangs door Euler werd verlaten. De uitnodiging kwam van Frederik de Grote, die geloofde dat Lagrange 'de grootste wiskundige in Europa' was.

Lagrange heeft 20 jaar gewoond en gewerkt in Berlijn. Hoewel zijn gezondheid soms precair was, was hij buitengewoon productief. Gedurende deze tijd ontwikkelde hij nieuwe theorieën over het drie-lichaamsprobleem in astronomie, differentiaalvergelijkingen, waarschijnlijkheid, mechanica en de stabiliteit van het zonnestelsel. Zijn baanbrekende publicatie uit 1770, "Reflections on the Algebraic Resolution of Equations" lanceerde een nieuwe tak van algebra.

Werk in Parijs

Toen zijn vrouw stierf en zijn beschermheer Frederik de Grote stierf, aanvaardde Lagrange een uitnodiging aan Parijs verlengd door Louis XVI. De uitnodiging omvatte luxe kamers in het Louvre, evenals elke vorm van financiële en professionele ondersteuning. Depressief vanwege de dood van zijn vrouw, merkte hij al snel dat hij weer getrouwd was met een veel jongere vrouw die de zachte wiskundige fascinerend vond.

In Parijs publiceerde LaGrange 'Analytical Mechanics', een verbazingwekkende verhandeling en een nog steeds klassieke wiskundetekst, die sinds Newton 100 jaar mechanisch onderzoek synthetiseerde en leidde tot de Lagrangiaanse vergelijkingen, die de verschillen tussen kinetisch en potentieel gedetailleerd en gedefinieerd energieën.

Lagrange was in Parijs toen de Franse revolutie begon in 1789. Vier jaar later werd hij hoofd van de revolutionaire gewichten en maatregelencommissie en hielp hij bij het opzetten van het metrische systeem. Terwijl Lagrange verder ging als een succesvolle wiskundige, was de scheikundige Lavoisier (die aan dezelfde commissie had gewerkt) guillotined. Toen de revolutie ten einde liep, werd Lagrange professor in de wiskunde aan de École Centrale des Travaux Publics (later omgedoopt tot de École Polytechnique), waar hij zijn theoretische werk over calculus voortzette.

Toen Napoleon aan de macht kwam, eerde hij ook Lagrange. Voor zijn dood werd de wiskundige een senator en graaf van het rijk.

Bijdragen Belangrijkste bijdragen en publicaties

• De belangrijkste publicatie van Lagrange was The "Mécanique Analytique,"zijn monumentale werk in pure wiskunde.
• Zijn meest prominente invloed was zijn bijdrage aan het metrische systeem en zijn toevoeging van een decimale basis, die grotendeels te danken is aan zijn plan. Sommigen verwijzen naar Lagrange als de oprichter van het metrische systeem.
• Lagrange staat er ook om bekend veel werk te doen aan planetaire bewegingen. Hij was verantwoordelijk voor het ontwikkelen van de basis voor een alternatieve methode voor het schrijven van Newton's Equations of Motion, ook wel "Lagrangian Mechanics" genoemd. In 1772 beschreef hij de Lagrangiaanse punten, de punten in het vlak van twee objecten in een baan rond hun gemeenschappelijk zwaartepunt waarop de gecombineerde zwaartekrachten nul zijn en waar een derde deeltje met verwaarloosbare massa in rust kan blijven. Dit is de reden waarom Lagrange een astronoom / wiskundige wordt genoemd.
• De Lagrangian Polynomial is de eenvoudigste manier om een ​​curve door punten te vinden.

Dood

Lagrange stierf in Parijs in 1813 tijdens het herzieningsproces van 'Analytical Mechanics'.Hij werd begraven in het Pantheon in Parijs. 

nalatenschap

Lagrange liet een ongelooflijke reeks wiskundige hulpmiddelen, ontdekkingen en ideeën achter die een diepgaande invloed hebben gehad op de moderne theoretische en toegepaste calculus, algebra, mechanica, natuurkunde en astronomie.

bronnen

• ."Joseph Louis Lagrange | Een kort verslag van de geschiedenis van de wiskunde"Universiteit van Zuid-Florida.
• "Joseph-Louis Lagrange." Beroemde wetenschappers.
• Joseph-Louis Lagrange."Stetson.edu.
• Struik, Dirk Jan. "Joseph-Louis Lagrange, Comte De L'Empire." Encyclopædia Britannica, 18 april 2019.