Biografie van Jagadish Chandra Bose, Modern-Day Polymath

Sir Jagadish Chandra Bose was een Indiase polymath wiens bijdragen aan een breed scala van wetenschappelijke velden, waaronder natuurkunde, plantkunde en biologie, hem tot een van de meest gevierde wetenschappers en onderzoekers van de moderne tijd maakten. Bose (geen relatie met het moderne Amerikaanse bedrijf voor audioapparatuur) streefde naar onbaatzuchtig onderzoek en experimenten zonder enig verlangen naar persoonlijke verrijking of roem, en het onderzoek en de uitvindingen die hij tijdens zijn leven produceerde, legden de basis voor een groot deel van ons moderne bestaan, inclusief ons begrip van plantenleven, radiogolven en halfgeleiders.

Vroege jaren

Bose werd geboren in 1858 in wat nu Bangladesh is. In die tijd maakte het land deel uit van het Britse rijk. Hoewel ze met enige middelen in een vooraanstaand gezin werden geboren, namen de ouders van Bose de ongebruikelijke stap om hun zoon naar een 'lokale' school te sturen - een school die in Bangla werd onderwezen, die hij naast kinderen uit andere economische situaties bestudeerde - in plaats van een prestigieuze Engelstalige school. De vader van Bose geloofde dat mensen hun eigen taal moesten leren voor een vreemde taal, en hij wenste dat zijn zoon contact zou houden met zijn eigen land. Bose zou deze ervaring later crediteren met zowel zijn interesse in de wereld om hem heen als zijn vaste geloof in de gelijkheid van alle mensen.

Als tiener ging Bose naar de St. Xavier's School en vervolgens naar St. Xavier's College in wat toen Calcutta heette; hij behaalde in 1879 een Bachelor of Arts-diploma aan deze gerenommeerde school. Als een slimme, goed opgeleide Britse burger reisde hij naar Londen om medicijnen te studeren aan de Universiteit van Londen, maar leed aan een slechte gezondheid die werd verergerd door de chemicaliën en andere aspecten van medisch werk, en dus stopte het programma na slechts een jaar. Hij ging verder aan de University of Cambridge in Londen, waar hij in 1884 nog een BA (Natural Sciences Tripos) behaalde, en aan de University London, datzelfde jaar een Bachelor of Science-graad behaalde (Bose zou later zijn Doctor of Science-graad behalen met de Universiteit van Londen in 1896).

Academisch succes en strijd tegen racisme

Na deze illustere opleiding keerde Bose terug naar huis en kreeg in 1885 een positie als universitair docent natuurkunde aan het Presidents College in Calcutta (een functie die hij tot 1915 bekleedde). Onder het bewind van de Britten, echter, waren zelfs instellingen in India zelf vreselijk racistisch in hun beleid, zoals Bose geschokt was te ontdekken. Hij kreeg niet alleen geen apparatuur of laboratoriumruimte om onderzoek te doen, hij kreeg ook een salaris dat veel lager was dan dat van zijn Europese collega's..

Bose protesteerde tegen deze oneerlijkheid door eenvoudigweg zijn salaris te weigeren. Drie jaar lang weigerde hij de betaling en gaf hij les aan het college zonder enige betaling, en slaagde hij erin om zelfstandig onderzoek te doen in zijn kleine appartement. Ten slotte realiseerde het college zich laat dat ze iets geniaal in handen hadden en boden hem niet alleen een vergelijkbaar salaris voor zijn vierde jaar op de school, maar betaalden hem ook het drie jaar terug salaris op het volledige tarief.

Wetenschappelijke bekendheid en onbaatzuchtigheid

Tijdens Bose's tijd aan het Presidents College groeide zijn bekendheid als wetenschapper gestaag terwijl hij aan zijn onderzoek werkte op twee belangrijke gebieden: plantkunde en natuurkunde. De lezingen en presentaties van Bose veroorzaakten veel opwinding en af ​​en toe furore, en zijn uitvindingen en conclusies afgeleid van zijn onderzoek hielpen de moderne wereld vorm te geven die we kennen en waarvan we vandaag profiteren. En toch koos Bose er niet alleen voor om niet te profiteren van zijn eigen werk, maar weigerde hij zelfs proberen. Hij vermeed doelbewust het aanvragen van octrooien op zijn werk (hij vroeg er slechts één, na druk van vrienden, en liet zelfs dat ene patent verlopen), en moedigde andere wetenschappers aan om voort te bouwen op zijn eigen onderzoek. Als gevolg hiervan zijn andere wetenschappers nauw verbonden met uitvindingen, zoals radiozenders en ontvangers, ondanks de essentiële bijdragen van Bose.

Crescograaf en plantenexperimenten

In de latere 19^th eeuw toen Bose zijn onderzoek begon, geloofden wetenschappers dat planten afhankelijk waren van chemische reacties om stimuli over te dragen, bijvoorbeeld schade door roofdieren of andere negatieve ervaringen. Bose bewees via experimenten en observatie dat plantencellen in feite elektrische impulsen gebruikten, net als dieren, bij het reageren op stimuli. Bose vond de Crescograph uit, een apparaat dat uiterst kleine reacties en veranderingen in plantencellen met enorme vergrotingen kan meten om zijn ontdekkingen aan te tonen. In een beroemd Royal Society Experiment uit 1901 toonde hij aan dat een plant, toen zijn wortels in contact werden gebracht met gif, op microscopisch niveau reageerde op een zeer vergelijkbare manier als een dier in soortgelijke nood. Zijn experimenten en conclusies veroorzaakten opschudding, maar werden snel geaccepteerd, en de bekendheid van Bose in wetenschappelijke kringen was verzekerd.

The Invisible Light: Wireless Experiments with Semiconductors

Bose wordt vaak de "vader van WiFi" genoemd vanwege zijn werk met kortegolf radiosignalen en halfgeleiders. Bose was de eerste wetenschapper die de voordelen van korte golven in radiosignalen begreep; kortegolfradio kan zeer gemakkelijk grote afstanden bereiken, terwijl radiosignalen met langere golven zichtlijn vereisen en niet zo ver kunnen reizen. Een probleem met draadloze radiotransmissie in die vroege dagen was dat apparaten in de eerste plaats radiogolven konden detecteren; de oplossing was de cohereerder, een apparaat dat jaren eerder was voorzien, maar dat Bose enorm verbeterde; de versie van de coherer die hij in 1895 uitvond, was een belangrijke vooruitgang in de radiotechnologie.

Enkele jaren later, in 1901, vond Bose het eerste radioapparaat uit dat een halfgeleider implementeerde (een substantie die in de ene richting een zeer goede geleider van elektriciteit is en in de andere een zeer slechte). De Kristaldetector (door de gebruikte dunne metaaldraad soms "kattenbakkebaarden" genoemd) werd de basis voor de eerste golf van veelgebruikte radio-ontvangers, ook wel kristalradio's genoemd.

In 1917 richtte Bose het Bose-instituut op in Calcutta, dat tegenwoordig het oudste onderzoeksinstituut in India is. Beschouwd als de grondlegger van het moderne wetenschappelijke onderzoek in India, hield Bose toezicht op het Instituut tot zijn dood in 1937. Tegenwoordig blijft het baanbrekend onderzoek en experimenten uitvoeren, en herbergt het ook een museum ter ere van de prestaties van Jagadish Chandra Bose, waaronder veel van de apparaten die hij bouwde, die nog steeds operationeel zijn.

Dood en erfenis

Bose stierf op 23 november 1937 in Giridih, India. Hij was 78 jaar oud. Hij was in 1917 geridderd en in 1920 verkozen tot lid van de Royal Society. Vandaag is er een inslagkrater op de maan naar hem vernoemd. Hij wordt vandaag beschouwd als een fundamentele kracht in zowel elektromagnetisme als biofysica.

Naast zijn wetenschappelijke publicaties heeft Bose ook in de literatuur een stempel gedrukt. Zijn korte verhaal Het verhaal van de vermisten, gecomponeerd naar aanleiding van een wedstrijd georganiseerd door een haaroliemaatschappij, is een van de vroegste sciencefictionwerken. Het verhaal, geschreven in zowel Bangla als Engels, verwijst naar aspecten van Chaos Theory en het Butterfly-effect die pas over enkele decennia de mainstream zouden bereiken, waardoor het een belangrijk werk is in de geschiedenis van science fiction in het algemeen en de Indiase literatuur in het bijzonder.

Citaten

• "De dichter is intiem met de waarheid, terwijl de wetenschapper onhandig nadert."
• “Ik heb er permanent naar gestreefd de vooruitgang van kennis te associëren met de breedst mogelijke maatschappelijke en publieke verspreiding ervan; en dit zonder enige academische beperkingen, voortaan voor alle rassen en talen, voor zowel mannen als vrouwen, en voor altijd. ”
• “Niet in materie maar in gedachten, niet in bezittingen of zelfs in verworvenheden maar in idealen, is het zaad van onsterfelijkheid te vinden. Niet door materiële verwerving, maar door genereuze verspreiding van ideeën en idealen kan het ware rijk van de mensheid worden gevestigd. "
• “Ze zouden onze ergste vijand zijn die zou willen dat we alleen leven in de glorie van het verleden en in pure passiviteit van de aardbodem afsterven. Alleen al door voortdurende prestaties kunnen we onze grote afkomst rechtvaardigen. We eren onze voorouders niet door de valse claim dat ze alwetend zijn en niets meer te leren hadden. ”