Biografie van Eva Perón, First Lady of Argentina

Eva Perón (7 mei 1919 - 26 juli 1952) was de echtgenote van de Argentijnse president Juan Perón en de First Lady van Argentinië. Ze staat bekend als Evita en speelde een belangrijke rol in de administratie van haar man. Ze wordt algemeen herinnerd voor haar inspanningen om de armen te helpen en voor haar rol bij het helpen van vrouwen om het stemrecht te winnen.

Snelle feiten: Eva Perón

• Bekend om: Als de First Lady van Argentinië werd Eva een held van vrouwen en de arbeidersklasse.
• Ook gekend als: María Eva Duarte, Evita
• Geboren: 7 mei 1919 in Los Toldos, Argentinië
• Ouders: Juan Duarte en Juana Ibarguren
• Ging dood: 26 juli 1952 in Buenos Aires, Argentinië
• Echtgenoot: Juan Perón (m. 1945-1952)

Vroege leven

Maria Eva Duarte werd op 7 mei 1919 geboren in Los Toldos, Argentinië, van Juan Duarte en Juana Ibarguren, een ongehuwd paar. De jongste van vijf kinderen, Eva (zoals ze bekend werd), had drie oudere zussen en een oudere broer.

Juan Duarte werkte als landgoedbeheerder van een grote, succesvolle boerderij en het gezin woonde in een huis aan de hoofdstraat van hun kleine stad. Juana en de kinderen deelden het inkomen van Juan Duarte echter met zijn 'eerste gezin', een vrouw en drie dochters die in de nabijgelegen stad Chivilcoy woonden.

Niet lang na de geboorte van Eva kwam de centrale regering, die eerder werd geleid door rijke en corrupte landeigenaren, onder de controle van de Radicale Partij, bestaande uit burgers uit de middenklasse die voorstander waren van hervorming.

Juan Duarte, die veel profijt had gehad van zijn vriendschappen met die landeigenaren, bevond zich al snel zonder werk. Hij keerde terug naar zijn geboortestad Chivilcoy om zich bij zijn andere familie aan te sluiten. Toen hij wegging, draaide Juan Juana en hun vijf kinderen de rug toe. Eva was nog geen jaar oud.

Juana en haar kinderen werden gedwongen hun huis te verlaten en naar een piepklein huis in de buurt van het spoor te verhuizen, waar Juana een schamele kost verdiende met het naaien van kleding voor de stedelingen. Eva en haar broers en zussen hadden weinig vrienden; ze werden verbannen omdat hun onwettigheid als schandelijk werd beschouwd.

In 1926, toen Eva 6 jaar oud was, werd haar vader gedood bij een auto-ongeluk. Juana en de kinderen reisden naar Chivilcoy voor zijn begrafenis en werden als buitenbeentjes behandeld door Juan's 'eerste familie'.

Dromen van een ster zijn

Juana verhuisde haar familie naar een grotere stad, Junin, in 1930, om meer kansen voor haar kinderen te zoeken. De oudere broers en zussen vonden werk en Eva en haar zus schreven zich in op school. Als tiener raakte de jonge Eva gefascineerd door de filmwereld; in het bijzonder hield ze van Amerikaanse filmsterren. Eva maakte het haar missie om op een dag haar kleine stad en leven van armoede te verlaten en naar Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië, te verhuizen om een ​​beroemde actrice te worden.

Tegen de wens van haar moeder maakte Eva de overstap naar Buenos Aires in 1935 toen ze pas 15 jaar oud was. De feitelijke details van haar vertrek blijven verborgen in mysterie. In één versie van het verhaal reisde Eva met haar moeder naar de hoofdstad, ogenschijnlijk naar auditie voor een radiostation. Toen Eva erin slaagde een baan op de radio te vinden, keerde haar boze moeder terug naar Junin zonder haar. In de andere versie ontmoette Eva een populaire mannelijke zangeres in Junin en overtuigde hem om haar mee te nemen naar Buenos Aires.

In beide gevallen was Eva's verhuizing naar Buenos Aires permanent. Ze keerde alleen terug naar Junin voor korte bezoeken aan haar familie. Oudere broer Juan, die al naar de hoofdstad was verhuisd, moest zijn zus in de gaten houden.

Leven in Buenos Aires

Eva arriveerde in Buenos Aires in een tijd van grote politieke verandering. De Radicale Partij was in 1935 uit de macht geraakt, vervangen door een coalitie van conservatieven en rijke landeigenaren bekend als de Concordancia.

Deze groep verwijderde reformisten van overheidsposities en gaf banen aan hun eigen vrienden en volgers. Degenen die zich verzetten of klaagden, werden vaak naar de gevangenis gestuurd. Arme mensen en de arbeidersklasse voelden zich machteloos tegenover de rijke minderheid.

Met weinig materiële bezittingen en weinig geld bevond Eva zich onder de armen, maar ze verloor nooit haar vastberadenheid om te slagen. Nadat haar baan bij het radiostation was afgelopen, vond ze werk als actrice in een gezelschap dat naar kleine steden in heel Argentinië reisde. Hoewel ze weinig verdiende, zorgde Eva ervoor dat ze geld naar haar moeder en broers en zussen stuurde.

Nadat ze onderweg wat acteerervaring had opgedaan, werkte Eva als een radio-soap-actrice en zorgde ze zelfs voor een paar kleine filmrollen. In 1939 startten zij en een zakenpartner hun eigen bedrijf, de Company of the Theatre of the Air, dat radio-soapseries en een reeks biografieën over beroemde vrouwen produceerde.

In 1943 was de 24-jarige Eva, hoewel ze geen aanspraak kon maken op de status van filmster, succesvol en redelijk welgesteld geworden. Ze woonde in een appartement in een chique buurt en ontsnapte aan de schaamte van haar arme jeugd. Uit pure wil en vastberadenheid had Eva haar puberdroom tot een realiteit gemaakt.

Ontmoeting met Juan Perón

Op 15 januari 1944 trof een zware aardbeving West-Argentinië, waarbij 6000 mensen omkwamen. Argentijnen in het hele land wilden hun landgenoten helpen. In Buenos Aires werd de inspanning geleid door de 48-jarige legerkolonel Juan Domingo Perón, het hoofd van de nationale arbeidsafdeling.

Perón vroeg de artiesten van Argentinië om hun bekendheid te gebruiken om zijn zaak te promoten. Acteurs, zangers en anderen (inclusief Eva Duarte) liepen door de straten van Buenos Aires om geld in te zamelen voor slachtoffers van aardbevingen. De fondsenwerving resulteerde in een voordeel in een lokaal stadion. Daar ontmoette Eva op 22 januari 1944 kolonel Juan Perón.

Perón, een weduwnaar wiens vrouw in 1938 aan kanker was overleden, werd onmiddellijk tot haar aangetrokken. De twee werden onafscheidelijk en al snel bewees Eva zichzelf de meest vurige supporter van Perón. Ze gebruikte haar positie bij het radiostation om uitzendingen te tonen waarin Perón werd geprezen als een welwillende overheidsfiguur.

De arrestatie van Juan Perón

Perón genoot de steun van veel armen en mensen die op het platteland woonden. Rijke landeigenaren vertrouwden hem echter niet en vreesden dat hij te veel macht zou hebben. Tegen 1945 had Perón de verheven posities van minister van oorlog en vice-president bereikt en was in feite machtiger dan president Edelmiro Farrell.

Verschillende groepen, waaronder de Radicale Partij, de Communistische Partij en conservatieve facties, verzetten zich tegen Perón. Ze beschuldigden hem van dictatoriaal gedrag, zoals censuur van de media en brutaliteit tegen universitaire studenten tijdens een vreedzame demonstratie.

De laatste druppel kwam toen Perón een vriend van Eva's tot secretaris van communicatie benoemde, waardoor degenen in de regering werden aangemoedigd die geloofden dat Eva te betrokken was geraakt bij staatszaken.

Perón werd op 8 oktober 1945 door een groep legerofficieren gedwongen af ​​te treden en in hechtenis genomen. President Farrell gaf - onder druk van het leger - opdracht om Perón vast te houden op een eiland voor de kust van Buenos Aires.

Eva ging tevergeefs in beroep bij een rechter om Perón vrij te laten. Perón schreef zelf een brief aan de president waarin hij zijn vrijlating eiste en de brief werd gelekt naar kranten. Leden van de arbeidersklasse, de sterkste aanhangers van Perón, kwamen bij elkaar om te protesteren tegen de opsluiting van Perón.

Op de ochtend van 17 oktober weigerden werknemers in heel Buenos Aires naar het werk te gaan. Winkels, fabrieken en restaurants bleven gesloten, terwijl werknemers de straat op gingen met het zingen van "Perón!" De demonstranten brachten het bedrijf tot stilstand en dwongen de regering Perón vrij te laten.

Vier dagen later, op 21 oktober 1945, trouwde de 50-jarige Juan Perón met de 26-jarige Eva Duarte in een eenvoudige burgerlijke ceremonie.

President en First Lady

Aangemoedigd door de krachtige steun, kondigde Perón aan dat hij zich kandidaat zou stellen voor de verkiezingen in 1946. Als de vrouw van een presidentskandidaat, werd Eva onder de loep genomen. Eva, die zich schaamde voor haar onwettigheid en kinderarmoede, gaf haar antwoorden niet altijd wanneer ze door de pers werd ondervraagd.

Haar geheimhouding heeft bijgedragen aan haar nalatenschap: de "witte mythe" en de "zwarte mythe" van Eva Perón. In de witte mythe was Eva een heilige, medelevende vrouw die de armen en kansarmen hielp. In de zwarte mythe werd ze afgeschilderd als meedogenloos en ambitieus, bereid om alles te doen om de carrière van haar man te bevorderen.

Eva stopte met haar radiobaan en voegde zich bij haar man op het campagnespoor. Perón heeft zich niet aangesloten bij een bepaalde politieke partij; in plaats daarvan vormde hij een coalitie van aanhangers van verschillende partijen, voornamelijk bestaande uit arbeiders en vakbondsleiders. Perón won de verkiezingen en werd op 5 juni 1946 beëdigd.

'Evita'

Perón erfde een land met een sterke economie. Na de Tweede Wereldoorlog leenden veel Europese landen in moeilijke financiële omstandigheden geld uit Argentinië en sommigen werden gedwongen ook tarwe en rundvlees uit Argentinië te importeren. De regering van Perón profiteerde van de regeling en rekende rente op de leningen en vergoedingen voor de export van boeren en boeren.

Eva, die liever door de arbeidersklasse Evita ('Kleine Eva') werd genoemd, omarmde haar rol als first lady. Ze installeerde leden van haar familie op hoge overheidsposities op gebieden zoals de postdienst, het onderwijs en de douane.

Eva bezocht werknemers en vakbondsleiders in fabrieken, vroeg hen naar hun behoeften en nodigde hun suggesties uit. Ze gebruikte deze bezoeken ook om toespraken te houden ter ondersteuning van haar man.

Eva Perón zag zichzelf als een dubbele persoonlijkheid; als Eva vervulde zij haar ceremoniële taken in de rol van de first lady; als Evita, kampioen van de arbeidersklasse, diende ze haar mensen face-to-face, werkend om aan hun behoeften te voldoen. Ze opende kantoren op het ministerie van Arbeid en zat aan een bureau en begroette arbeiders die hulp nodig hadden.

Ze gebruikte haar positie om hulp te krijgen voor degenen die binnenkwamen met dringende verzoeken. Als een moeder geen adequate medische zorg voor haar kind kon vinden, zorgde Eva ervoor dat voor het kind werd gezorgd. Als een gezin in ellende woonde, regelde ze voor betere woonruimte.

Europese Tour

Ondanks haar goede daden had Eva Perón veel critici. Ze beschuldigden haar van het overschrijden van grenzen en zich bemoeien met overheidszaken. Deze scepsis jegens de first lady werd weerspiegeld in negatieve berichten over haar in de pers.

In een poging haar imago beter te beheersen, kocht Eva haar eigen krant, de Democracia. De krant gaf grote aandacht aan Eva, publiceerde gunstige verhalen over haar en drukte glamoureuze foto's van haar aanwezige gala's af. De verkoop van kranten steeg.

In juni 1947 reisde Eva naar Spanje op uitnodiging van de fascistische dictator Francisco Franco. Argentinië was de enige natie die na de Tweede Wereldoorlog een diplomatieke relatie met Spanje onderhield en financiële steun aan het worstelende land had gegeven.

Maar Perón zou niet overwegen de reis te maken, anders zou hij als fascistisch worden gezien; hij liet zijn vrouw echter wel gaan. Het was Eva's eerste reis met een vliegtuig.

Bij haar aankomst in Madrid werd Eva verwelkomd door meer dan drie miljoen mensen. Na 15 dagen in Spanje ging Eva op tournee door Italië, Portugal, Frankrijk en Zwitserland. Na in Europa bekend te zijn geworden, stond Eva ook op de cover van Tijd magazine in juli 1947.

Perón wordt opnieuw herkozen

Het beleid van Perón werd bekend als 'Perónism', een systeem dat sociale rechtvaardigheid en patriottisme bevorderde. De overheid nam de controle over vele bedrijven en industrieën, ogenschijnlijk om hun productie te verbeteren.

Eva speelde een belangrijke rol in het helpen haar man aan de macht te houden. Ze sprak op grote bijeenkomsten en op de radio, zong de lof van president Perón en citeerde alle dingen die hij had gedaan om de arbeidersklasse te helpen. Eva verzamelde ook werkende vrouwen van Argentinië nadat het Argentijnse congres vrouwen het recht gaf om te stemmen in 1947. Ze richtte de Perónist Women's Party op in 1949.

De inspanningen van de nieuw gevormde partij hebben hun vruchten afgeworpen tijdens de verkiezingen van 1951. Bijna vier miljoen vrouwen stemden voor het eerst, velen voor Perón. Maar er was veel veranderd sinds de eerste verkiezing van Perón vijf jaar eerder. Perón was steeds autoritairer geworden, legde beperkingen op aan wat de pers kon drukken en ontsloeg - zelfs opsluiten - degenen die tegen zijn beleid waren.

fundament

Begin 1948 ontving Eva dagelijks duizenden brieven van behoeftige mensen die voedsel, kleding en andere benodigdheden nodig hadden. Om zoveel aanvragen te beheren, wist Eva dat ze een meer geformaliseerde organisatie nodig had. Ze richtte de Eva Perón Foundation op in juli 1948 en trad op als de enige leider en beslisser.

De stichting ontving donaties van bedrijven, vakbonden en werknemers, maar deze donaties werden vaak gedwongen. Mensen en organisaties kregen boetes en zelfs gevangenisstraf als ze niet bijdroegen. Eva hield geen schriftelijke registratie bij van haar uitgaven en beweerde dat ze het te druk had om het geld aan de armen weg te geven om te stoppen en te tellen.

Veel mensen, die krantenfoto's hadden gezien van Eva gekleed in dure jurken en juwelen, vermoedden dat ze een deel van het geld voor zichzelf had, maar deze aanklachten konden niet worden bewezen.

Ondanks vermoedens over Eva, heeft de stichting veel belangrijke doelen bereikt, het toekennen van beurzen en het bouwen van huizen, scholen en ziekenhuizen.

Dood

Eva werkte onvermoeibaar voor haar stichting en was daarom niet verbaasd dat ze zich begin 1951 uitgeput voelde. Ze had ook ambities om naast haar echtgenoot te gaan rennen in de aanstaande november-verkiezingen. Eva woonde een bijeenkomst bij die haar kandidatuur ondersteunde op 22 augustus 1951. De volgende dag stortte ze in.

Gedurende weken daarna leed Eva buikpijn. Ze stemde uiteindelijk in met verkennende chirurgie en kreeg de diagnose inoperabele baarmoederkanker. Eva werd gedwongen zich terug te trekken uit de verkiezingen.

Op de verkiezingsdag in november werd een stemming naar haar ziekenhuisbed gebracht en Eva stemde voor de eerste keer. Perón won de verkiezingen. Eva verscheen slechts eenmaal opnieuw in het openbaar, erg mager en duidelijk ziek, tijdens de inaugurele parade van haar man.

Eva Perón stierf op 26 juli 1952, op 33-jarige leeftijd. Na de begrafenis liet Juan Perón het lichaam van Eva bewaren en was van plan het te laten zien. Perón werd echter in ballingschap gedwongen toen het leger in 1955 een coup pleegde. Temidden van de chaos verdween Eva's lichaam.

Pas in 1970 werd ontdekt dat soldaten in de nieuwe regering, uit angst dat Eva een symbolische figuur voor de armen kon blijven - zelfs in de dood - haar lichaam had verwijderd en haar in Italië had begraven. Eva's lichaam werd uiteindelijk teruggebracht en opnieuw begraven in de crypte van haar familie in Buenos Aires in 1976.

nalatenschap

Eva blijft een duurzaam cultureel icoon in Argentinië en Latijns-Amerika, en op veel plaatsen eren mensen nog steeds de verjaardag van haar dood. Onder sommige groepen heeft ze een bijna heilige status bereikt. In 2012 werd haar afbeelding afgedrukt op 20 miljoen Argentijnse biljetten van 100 peso.

bronnen

• Barnes, John. "Evita First Lady: een biografie van Eva Perón." Grove / Atlantic, 1996.
• Taylor, Julie. "Eva Perón: The Myths of a Woman." University of Chicago Press, 1996.