Biografie van Corazon Aquino, eerste vrouwelijke president van de Filipijnen

Corazon Aquino (25 januari 1933 - 1 augustus 2009) was de eerste vrouwelijke president van de Filipijnen, die diende van 1986-1992. Ze was de vrouw van de Filippijnse oppositieleider Benigno "Ninoy" Aquino en begon haar politieke carrière in 1983 nadat dictator Ferdinand Marcos haar man had laten vermoorden.

Snelle feiten: Corazon Aquino

• Bekend om: Leider van People Power-beweging en de 11e president van de Filippijnen
• Ook gekend als: Maria Corazon "Cory" Cojuangco Aquin
• Geboren: 25 januari 1933 in Paniqui, Tarlac, Filippijnen
• Ouders: Jose Chichioco Cojuangco en Demetria "Metring" Sumulong
• Ging dood: 1 augustus 2009 in Makati, Metro Manila, Filippijnen
• Onderwijs: Ravenhill Academy en Notre Dame Convent School in New York, College of Mount St. Vincent in New York City, rechtenschool aan de Far Eastern University in Manila
• Awards en onderscheidingen: J. William Fulbright Prize for International Understanding, gekozen door Tijd Magazine als een van de 20 meest invloedrijke Aziaten van de 20e eeuw en een van 65 geweldige Aziatische helden
• Echtgenoot: Ninoy Aquino
• Kinderen: Maria Elena, Aurora Corazon, Benigno III "Noynoy", Victoria Elisa en Kristina Bernadette
• Opmerkelijk citaat: "Ik sterf liever een zinvolle dood dan een zinloos leven te leiden."

Vroege leven 

Maria Corazon Sumulong Conjuangco werd geboren op 25 januari 1933 in Paniqui, Tarlac, gelegen in het centrum van Luzon, Filippijnen, ten noorden van Manilla. Haar ouders waren Jose Chichioco Cojuangco en Demetria "Metring" Sumulong, en het gezin was van gemengde Chinese, Filippijnse en Spaanse afkomst. De familienaam is een Spaanse versie van de Chinese naam "Koo Kuan Goo."

De Cojuangcos bezaten een suikerplantage van 15.000 hectare en behoorden tot de rijkste families in de provincie. Cory was het zesde kind van het echtpaar van acht.

Onderwijs in de VS en de Filippijnen

Als jong meisje was Corazon Aquino leergierig en verlegen. Van jongs af aan toonde ze een toegewijde toewijding aan de katholieke kerk. Corazon ging tot 13 jaar naar dure privéscholen in Manilla, toen haar ouders haar naar de Verenigde Staten stuurden voor de middelbare school.

Corazon ging eerst naar de Ravenhill Academie van Philadelphia en vervolgens naar de Notre Dame Convent School in New York, waar hij afstudeerde in 1949. Als student aan het College of Mount St. Vincent in New York, studeerde Corazon Aquino in het Frans. Ze sprak ook vloeiend Tagalog, Kapampangan en Engels.

Na haar afstuderen in 1953 ging Corazon terug naar Manila om rechten te studeren aan de Far Eastern University. Daar ontmoette ze een jonge man uit een van de andere rijke families van de Filippijnen, een medestudent genaamd Benigno Aquino, Jr..

Huwelijk en leven als huisvrouw

Corazon Aquino verliet na slechts één jaar de rechtenstudie om te trouwen met Ninoy Aquino, een journalist met politieke ambities. Ninoy werd al snel de jongste gouverneur ooit gekozen in de Filippijnen, en werd vervolgens verkozen als het jongste lid van de Senaat ooit in 1967. Corazon concentreerde zich op het opvoeden van hun vijf kinderen: Maria Elena (b. 1955), Aurora Corazon (1957), Benigno III "Noynoy" (1960), Victoria Elisa (1961) en Kristina Bernadette (1971).

Naarmate Ninoy's carrière vorderde, diende Corazon als een gracieuze gastvrouw en steunde hij hem. Ze was echter te verlegen om met hem op het podium te staan ​​tijdens zijn campagnespeeches en gaf er de voorkeur aan achter de menigte te staan ​​en te kijken. Begin jaren zeventig was het geld krap en verhuisde Corazon naar een kleiner huis en verkocht zelfs een deel van het land dat ze had geërfd om zijn campagne te financieren.

Ninoy was een uitgesproken criticus van het regime van Ferdinand Marcos geworden en werd verwacht dat hij de presidentsverkiezingen van 1973 zou winnen, omdat Marcos een beperkte looptijd had en niet volgens de grondwet kon lopen. Marcos verklaarde echter de staat van beleg op 21 september 1972, en schafte de grondwet af en weigerde de macht af te staan. Ninoy werd gearresteerd en ter dood veroordeeld, waardoor Corazon de kinderen de komende zeven jaar alleen zou opvoeden.

Ballingschap voor de Aquinos

In 1978 besloot Ferdinand Marcos parlementsverkiezingen te houden, de eerste sinds zijn oplegging van de staat van beleg, om een ​​democratisch fineer aan zijn bewind toe te voegen. Hij verwachtte volledig te winnen, maar het publiek steunde overweldigend de oppositie, bij verstek geleid door de gevangen Ninoy Aquino.

Corazon keurde Ninoy's beslissing om vanuit de gevangenis campagne te voeren voor het parlement niet goed, maar zij hield plichtsgetrouw campagnespeeches voor hem. Dit was een belangrijk keerpunt in haar leven en bracht de verlegen huisvrouw voor het eerst in de schijnwerpers. Marcos stelde de verkiezingsresultaten vast, maar claimde meer dan 70 procent van de parlementszetels met een duidelijk frauduleus resultaat.

Ondertussen leed Ninoy's gezondheid aan zijn lange gevangenschap. De Amerikaanse president Jimmy Carter kwam persoonlijk tussenbeide en vroeg Marcos om de Aquino-familie medische ballingschap in de Verenigde Staten te laten ondergaan. In 1980 stond het regime het gezin toe om naar Boston te verhuizen.

Corazon bracht enkele van de beste jaren van haar leven daar door, herenigd met Ninoy, omringd door haar familie, en buiten de chaos van de politiek. Ninoy daarentegen voelde zich verplicht zijn uitdaging aan de dictatuur van Marcos te hernieuwen zodra hij zijn gezondheid had hersteld. Hij begon een terugkeer naar de Filippijnen te plannen.

Corazon en de kinderen bleven in Amerika terwijl Ninoy een omweg terug naar Manilla nam. Marcos wist echter dat hij zou komen en liet Ninoy vermoorden toen hij op 21 augustus 1983 uit het vliegtuig stapte. Corazon Aquino was een weduwe op 50-jarige leeftijd.