Biografie van Constantin Brancusi, Roemeense modernistische beeldhouwer

Constantin Brancusi (1876-1957) was een Roemeense beeldhouwer die kort voor zijn dood Frans staatsburger werd. Hij was een van de belangrijkste en invloedrijkste beeldhouwers van de 20e eeuw. Zijn gebruik van abstracte vormen om natuurlijke concepten te vertegenwoordigen leidde de weg naar minimalistische kunst in de jaren zestig en daarna. Veel waarnemers beschouwen zijn 'Bird in Space'-stukken als een van de beste abstracte voorstellingen van vluchten die ooit zijn gemaakt.

Snelle feiten: Constantin Brancusi

• Bekend om: Beeldhouwer
• styles: Kubisme, minimalisme
• Geboren: 19 februari 1876 in Hobita, Roemenië
• Ging dood: 16 maart 1957 in Parijs, Frankrijk
• Onderwijs: Ecole des Beaux Arts, Parijs, Frankrijk
• Geselecteerde werken: "The Kiss" (1908), "Sleeping Muse" (1910), "Bird in Space" (1919), "Endless Column" (1938)
• Opmerkelijk citaat: "Architectuur is bewoonde beeldhouwkunst."

Vroege leven en onderwijs

Brancusi werd geboren in een agrarisch gezin in de uitlopers van de Karpaten in Roemenië en begon op zevenjarige leeftijd te werken. Hij hoedde schapen terwijl hij vroege vaardigheden liet zien in houtsnijden. De jonge Constantin was een frequente wegloper en probeerde te ontsnappen aan misbruik door zijn vader en broers uit een eerder huwelijk.

Brancusi verliet uiteindelijk zijn thuisdorp op de leeftijd van 11. Hij werkte voor een kruidenier en twee jaar later verhuisde hij naar de Roemeense stad Craiova. Daar bekleedde hij verschillende functies, waaronder wachttafels en bouwkasten. Met het inkomen kon hij zich inschrijven voor de School of Arts and Crafts, waar Brancusi een bekwaam houtbewerker werd. Een van zijn ambitieuze projecten was het snijden van een viool uit een oranje krat.

Tijdens zijn studie beeldhouwkunst aan de Nationale School voor Schone Kunsten in de hoofdstad van Roemenië, Boekarest, won Constantin Brancusi competitieve prijzen voor zijn sculpturen. Een van zijn vroegste werken die nog steeds bestaat, is een standbeeld van een man met verwijderde huid om de onderliggende spieren bloot te leggen. Het was een van zijn eerste pogingen om de interne essentie van iets te laten zien in plaats van alleen de buitenkant.

Na zijn eerste verhuizing naar München, Duitsland, besloot Brancusi zijn kunstcarrière in 1904 voort te zetten door naar Parijs te verhuizen. Volgens legendes rond de kunstenaar liep hij het grootste deel van München naar Parijs. Naar verluidt verkocht hij zijn horloge om te betalen voor de boot die over de Bodensee vaart waar Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk elkaar ontmoeten.

Brancusi schreef zich in aan de Ecole des Beaux-Arts in Parijs van 1905 tot 1907. Het diende als een ticket in de kringen van enkele van de beroemdste kunstenaars van de tijd.

Constantin Brancusi in 1905. Wikimedia Commons / Public Domain

Invloed van Rodin

Constantin Brancusi begon in 1907 als studio-assistent voor Auguste Rodin te werken. De oudere kunstenaar werd toen erkend als een van de grootste beeldhouwers aller tijden. Brancusi duurde slechts een maand als assistent. Hij bewonderde Rodin, maar hij beweerde: "Er groeit niets onder de schaduw van grote bomen."

Hoewel hij werkte om afstand te nemen van Rodin, toont veel van Brancusi's vroegste Parijse werk de impact van zijn korte ambtstermijn in het beroemde atelier van de beeldhouwer. Zijn sculptuur uit 1907, getiteld "A Boy", is een krachtige weergave van een kind, emotioneel en realistisch van vorm. Brancusi was al begonnen met het gladstrijken van de randen van het beeld en nam hem weg van Rodin's kenmerkende ruwe, gestructureerde stijl.

"A Boy" (1907). Nina Leen / Getty Images

Een van de eerste belangrijke opdrachten van Brancusi was een begrafenismonument voor een rijke Roemeense landeigenaar in 1907. Het stuk, getiteld "Het gebed", is een knielend meisje. Het is misschien een van de beste voorbeelden van een brug tussen de emotioneel krachtige gebaren van Rodin bij het snijden en de later vereenvoudigde vormen van Brancusi.

Echo's van primitieve kunst

Brancusi's eerste versie van "The Kiss", voltooid in 1908, is opmerkelijk voor een belangrijke onderbreking van het werk van Auguste Rodin. De twee figuren die elkaar omarmen zijn sterk vereenvoudigd en passen in een voorgestelde kubusachtige ruimte. Hoewel het niet de hoofdtaak van zijn werk zou worden, zien veel waarnemers Brancusi's 'The Kiss' als een vroege vorm van kubisme. Net als bij andere werken, heeft de kunstenaar tijdens zijn carrière veel meer versies van "The Kiss" gemaakt. Elke versie vereenvoudigde de lijnen en oppervlakken steeds meer om steeds dichter bij abstractie te komen.

"The Kiss" (1916). Francis Miller / Getty Images

"The Kiss" weerspiegelt ook de materialen en samenstelling van oude Assyrische en Egyptische kunst. Het stuk is misschien de beste weergave van de fascinatie van Brancusi voor primitieve beeldhouwkunst, die hem gedurende zijn carrière volgde.

Laat in zijn actieve carrière verkende Brancusi de Roemeense mythologie en folklore met houtsnijwerk. Zijn werk "The Sorceress" uit 1914 is gesneden uit een boomstam op het punt waar drie takken samenkwamen. Hij haalde inspiratie voor het onderwerp uit een verhaal over een vliegende heks.

Schone, abstracte vormen in sculpturen

De meest gevierde en invloedrijke sculpturale stijl van Brancusi verscheen in zijn eerste versie van de 'Sleeping Muse', gemaakt in 1910. Het is een ovaalvormig, uit brons gegoten hoofd met de details van het gezicht gewijzigd in gepolijste, gladde rondingen. Hij keerde vele malen terug naar het onderwerp en creëerde werken in gips en brons. Het beeld uit 1924 getiteld "Het begin van de wereld" is een logische conclusie voor deze onderzoekslijn. Het is een volledig gladde ovale vorm zonder details om het oppervlak te verstoren.

Onder de indruk van de schoonheid en de vredige uitstraling van "Sleeping Muse", vroegen patroons gedurende zijn hele carrière opdrachtgevers, borstbeelden en portretten van Brancusi. Barones Renee-Irana Frachon was het onderwerp van de eerste versie van "Sleeping Muse." Andere opvallende abstracte sculpturen van hoofden zijn 'Head of Prometheus' uit 1911.

Vogels werden een obsessie in de volwassen stijl van werken van Constant Brancusi. Zijn werk "Maiastra" uit 1912, genoemd naar een vogel uit Roemeense legendes, is een marmeren sculptuur met het hoofd van de vogel omhoog terwijl hij vliegt. Achtentwintig andere versies van "Maiastra" volgden in de loop van de volgende 20 jaar.

Misschien zijn de meest gevierde sculpturen van Brancusi afkomstig uit zijn serie gepolijste bronzen stukken getiteld "Bird in Space", die voor het eerst verscheen in 1919. De vorm is zo precies gedistilleerd dat veel waarnemers geloofden dat Brancusi nauwkeurig de geest van vlucht in een stille vorm ving.

Een ander concept dat Brancusi vaak onderzocht, was het stapelen van rhomboïde stukken op elkaar om een ​​lange kolom te creëren. Zijn eerste experiment met het ontwerp verscheen in 1918. Het meest volwassen voorbeeld van dit idee is de "Eindeloze zuil" die in 1938 in de Roemeense stad Targu Jiu werd voltooid en geïnstalleerd. Het beeldhouwwerk, bijna 30 meter hoog, is een gedenkteken voor de Roemeense soldaten die vochten in de Eerste Wereldoorlog. De hoogte van de kolom die zich uitstrekt in de lucht vertegenwoordigt de oneindige verbinding tussen hemel en aarde.

"Endless Column" (1918). Ion Gheban / Wikimedia Commons / Creative Commons 3.0

Hoewel het belangrijkste werk van Brancusi in de richting van volledige abstractie wijst, beschouwde hij zichzelf als een realist. Hij zocht voortdurend naar de innerlijke realiteit van zijn onderwerpen. Hij geloofde dat elk object een fundamentele aard had die kon worden weergegeven in de kunst.

Piek carrière succes

Het werk van Constantin Brancusi verscheen voor het eerst in de Verenigde Staten op de historische Armory Show 1913 in New York. Dada-kunstenaar Marcel Duchamp trok enkele van de meest scherpe kritiek van kunstcritici. Hij werd een belangrijke verzamelaar van het werk van Brancusi en hielp hem kennismaken met veel meer collega-kunstenaars.

Fotograaf Alfred Stieglitz, later echtgenoot van Georgia O'Keefe, organiseerde Brancusi's eerste solo-show in New York. Het was een succes en positioneerde Brancusi als een van de meest geprezen rijzende beeldhouwers ter wereld.

George Rinhart / Getty Images

Onder de groeiende vrienden- en vertrouwelingengroep van Brancusi bevonden zich de kunstenaars Amadeo Modigliani, Pablo Picasso en Henri Rousseau. Hoewel hij een vitaal lid van de Parijse avant-garde was, onderhield Brancusi altijd sterke banden met Roemeense kunstenaars, zowel in Parijs als in Roemenië. Hij stond bekend om het vaak kleden van het kostuum dat Roemeens boeren gebruikelijk was, en zijn atelier weerspiegelde het ontwerp van boerenwoningen uit het gebied waar Brancusi opgroeide.

Constantin Brancusi kon controverse niet vermijden toen zijn ster opkwam. In 1920 veroorzaakte "Princess X", zijn deelname aan een Parijse salon-show, een schandaal. Hoewel abstract, is het beeld fallisch van vorm. Toen publieke verontwaardiging ervoor zorgde dat het uit het display werd verwijderd, uitte de kunstenaar zijn shock en ontzetting. Brancusi legde uit dat het alleen was ontworpen om de essentie van vrouwelijkheid te vertegenwoordigen. Hij legde later uit dat het beeld zijn afbeelding was van prinses Marie Bonaparte die naar beneden keek met de gefundeerde basis die haar 'mooie buste' vertegenwoordigde.

Een versie van "Bird in Space" veroorzaakte controverse in 1926. Fotograaf Edward Steichen kocht het beeld en liet het van Parijs naar de Verenigde Staten verschepen. Douanebeambten stonden de gebruikelijke vrijstelling van rechten voor kunstwerken niet toe. Ze stonden erop dat de abstracte sculptuur een industrieel stuk was. Brancusi won uiteindelijk de daaropvolgende gerechtelijke procedures en hielp een belangrijke norm te stellen dat sculptuur niet representatief hoefde te zijn om als een legitiem kunstwerk te worden geaccepteerd.

Later leven en werken

Tegen de jaren 1930 breidde Brancusi's bekendheid zich uit over de hele wereld. In 1933 verdiende hij een opdracht van de Indiase Maharajah van Indore om een ​​meditatietempel te bouwen. Helaas, toen Brancusi uiteindelijk in 1937 naar India reisde om met de bouw te beginnen, was de Maharaja op reis. Hij stierf uiteindelijk voordat de kunstenaar de tempel kon bouwen.

Brancusi bezocht voor het laatst in 1939 de Verenigde Staten. Hij nam deel aan een tentoonstelling "Art In Our Time" in het Museum of Modern Art in New York. De sculptuur "Flying Turtle" was zijn laatste grote voltooide werk.

"La Negresse Blonde II" (1933). Sissssou / Wikimedia Commons / Creative Commons 4.0

De eerste grote overzichtstentoonstelling van het werk van Brancusi vond plaats in het Guggenheim Museum in New York in 1955. Het was een aanzienlijk succes. Constantin Brancusi stierf op 16 maart 1957 op 81-jarige leeftijd. Hij liet zijn atelier, met zorgvuldig geplaatste en gedocumenteerde sculpturen, na aan het Museum voor Moderne Kunst in Parijs. Het kan worden bezocht in een gereconstrueerde versie in een gebouw buiten het Centre Pompidou in Parijs.

De verzorgers van Brancusi waren in zijn latere jaren een Roemeens vluchtelingenpaar. Hij werd een Frans staatsburger in 1952, en dat stelde hem in staat om de verzorgers zijn erfgenamen te maken.

nalatenschap

Constantin Brancusi was een van de belangrijkste beeldhouwers van de 20e eeuw. Zijn gebruik van abstracte vormen afgeleid van natuurlijke concepten beïnvloedde een breed scala aan toekomstige kunstenaars zoals Henry Moore. Werken als "Bird in Space" waren mijlpalen in de ontwikkeling van minimalistische kunst.

"Head of Prometheus" (1911). Nina Leen / Getty Images

Brancusi heeft altijd een veilige verbinding onderhouden met zijn bescheiden begin in het leven. Hij was een bekwaam klusjesman en maakte het grootste deel van zijn meubels, gebruiksvoorwerpen en timmerwerk. Laat in zijn leven gaven veel bezoekers aan zijn huis commentaar op de spiritueel troostende aard van zijn eenvoudige omgeving.

bronnen

• Pearson, James. Constantin Brancusi: Sculpting the Essence of Things. Crescent Moon, 2018.
• Shanes, Eric. Constantin Brancusi. Abbeville Press, 1989.