Biografie van Christina, Unconventional Queen of Sweden

Koningin Christina van Zweden (18 december 1626 - 19 april 1689) regeerde bijna 22 jaar, van 6 november 1632 tot 5 juni 1654. Ze staat bekend om haar troonsafstand en haar bekering van het lutheranisme naar het rooms-katholicisme. Ze stond ook bekend als een ongewoon goed opgeleide vrouw voor haar tijd, een patroon van de kunsten, en, volgens geruchten, een lesbische en een interseksuele. Ze werd formeel gekroond in 1650.

Snelle feiten: koningin Christina van Zweden

• Bekend om: Onafhankelijke koningin van Zweden
• Ook gekend als: Christina Vasa, Kristina Wasa, Maria Christina Alexandra, graaf Dohna, Minerva van het noorden, beschermster van de joden in Rome
• Geboren: 18 december 1626 in Stockholm, Zweden
• Ouders: Koning Gustavus Adolphus Vasa, Maria Eleonora
• Ging dood: 19 april 1689 in Rome, Italië

Vroege leven

Christina werd geboren op 18 december 1626 als koning Gustavus Adolphus Vasa van Zweden en Maria Eleonora van Brandenburg, nu een staat in Duitsland. Ze was het enige overlevende wettige kind van haar vader, en dus zijn enige erfgenaam. Haar moeder was een Duitse prinses, dochter van John Sigismund, kiezer van Brandenburg en kleindochter van Albert Frederick, hertog van Pruisen. Ze trouwde met Gustavus Adolphus tegen de wil van haar broer George William, die tegen die tijd geslaagd was in het ambt van kiezer van Brandenberg.

Haar jeugd kwam tijdens een lange Europese koude periode genaamd de "Kleine ijstijd" en de Dertigjarige Oorlog (1618-1648), toen Zweden de kant van andere protestantse landen koos tegen het Habsburgse rijk, een katholieke macht in Oostenrijk. De rol van haar vader in de Dertigjarige Oorlog heeft misschien het tij gekeerd van de katholieken naar de protestanten. Hij werd beschouwd als een meester in militaire tactiek en voerde politieke hervormingen door, waaronder uitbreiding van het onderwijs en de rechten van de boeren. Na zijn dood in 1632 werd hij door de Zweedse landgoederen van het rijk door de Zweedse landgoederen aangeduid als "de grote" (Magnus).

Haar moeder, teleurgesteld dat ze een meisje had gehad, toonde weinig genegenheid voor haar. Haar vader was vaak weg in de oorlog en de geestelijke toestand van Maria Eleonora werd verergerd door die afwezigheden. Als baby werd Christina het slachtoffer van verschillende verdachte ongelukken.

Christina's vader beval dat ze als jongen zou worden opgevoed. Ze werd bekend om haar opleiding en haar beschermheerschap van kunst en leren. Ze werd de 'Minerva van het noorden' genoemd, verwijzend naar de Romeinse godin van de kunsten, en de Zweedse hoofdstad Stockholm werd bekend als 'Athene van het noorden'. 

Koningin

Toen haar vader in 1632 werd gedood in de strijd, werd het 6-jarige meisje koningin Christina. Haar moeder, die in haar verdriet 'hysterisch' werd genoemd, werd uitgesloten van het regentschap. Lord High Chancellor Axel Oxenstierna regeerde Zweden als regent totdat koningin Christina meerderjarig was. Oxenstierna was adviseur van de vader van Christina geweest en bleef die rol vervullen nadat Christina was gekroond.

De ouderlijke rechten van Christina's moeder werden beëindigd in 1636, hoewel Maria Eleonora bleef proberen Christina te bezoeken. De regering probeerde Maria Eleonora eerst in Denemarken te vestigen en vervolgens terug in haar huis in Duitsland, maar haar thuisland zou haar niet accepteren totdat Christina een toelage voor haar steun had gekregen.

regerend

Zelfs tijdens het regentschap volgde Christina haar eigen geest. Op advies van Oxenstierna initieerde zij het einde van de Dertigjarige Oorlog, met als hoogtepunt de Vrede van Westfalen in 1648.

Ze lanceerde een "Court of Learning" op grond van haar beschermheerschap van kunst, theater en muziek. Haar inspanningen trokken de Franse filosoof Rene Descartes, die naar Stockholm kwam en twee jaar bleef. Zijn plannen om een ​​academie in Stockholm op te richten stortten in toen hij plotseling ziek werd door longontsteking en stierf in 1650.

Haar kroning kwam uiteindelijk in 1650 in een ceremonie bijgewoond door haar moeder.

Verhoudingen

Koningin Christina stelde haar neef Carl Gustav (Karl Charles Gustavus) aan als haar opvolger. Sommige historici geloven dat ze eerder romantisch met hem was verbonden, maar ze zijn nooit getrouwd geweest. In plaats daarvan lanceerde haar relatie met de wachtende gravin Ebbe "Belle" Sparre geruchten over lesbisch gedrag.

Overlevende brieven van Christina aan de gravin worden gemakkelijk omschreven als liefdesbrieven, hoewel het moeilijk is om moderne classificaties zoals "lesbisch" op mensen toe te passen in een tijd waarin dergelijke categorisaties niet bekend waren. Ze deelden soms een bed, maar deze praktijk hield niet noodzakelijkerwijs een seksuele relatie in. De gravin trouwde en verliet het hof vóór de abdicatie van Christina, maar ze bleven gepassioneerde brieven uitwisselen.

Abdicatie

Problemen met belastingen en bestuur en problematische relaties met Polen plagen Christina's laatste jaren als koningin, en in 1651 stelde ze voor het eerst af te treden. Haar raad overtuigde haar om te blijven, maar ze had een soort storing en bracht veel tijd door in haar kamers.

Uiteindelijk trad ze officieel af in 1654. Vermoedelijke redenen waren dat ze niet wilde trouwen of dat ze de staatsgodsdienst van het lutheranisme naar het rooms-katholicisme wilde converteren, maar het echte motief wordt nog steeds betoogd door historici. Haar moeder verzette zich tegen haar aftreden, maar Christina voorzag dat de toelage van haar moeder veilig zou zijn, zelfs zonder dat haar dochter Zweden regeerde.

Rome

Christina, die zichzelf nu Maria Christina Alexandra noemt, verliet Zweden een paar dagen na haar officiële abdicatie en reisde vermomd als een man. Toen haar moeder stierf in 1655, woonde Christina in Brussel. Ze maakte haar weg naar Rome, waar ze woonde in een palazzo vol kunst en boeken die een levendig centrum van cultuur werden als salon.

Tegen de tijd dat ze in Rome aankwam, had ze zich bekeerd tot het rooms-katholicisme. De voormalige koningin werd een favoriet van het Vaticaan in de religieuze 'strijd om de harten en geesten' van het 17e-eeuwse Europa. Ze was in lijn met een vrijdenkende tak van het rooms-katholicisme.

Christina verwondde zich ook in politieke en religieuze intriges, eerst tussen de Franse en Spaanse facties in Rome.

Mislukte regelingen

In 1656 lanceerde Christina een poging om koningin van Napels te worden. Een lid van Christina's huishouden, de markies van Monaldesco, verraadde plannen van Christina en de Fransen aan de Spaanse onderkoning van Napels. Christina nam wraak door Monaldesco in haar aanwezigheid te laten executeren. Voor deze act was ze enige tijd gemarginaliseerd in de Romeinse samenleving, hoewel ze uiteindelijk weer betrokken raakte bij de kerkpolitiek.

In een ander mislukt plan probeerde Christina zichzelf koningin van Polen te laten worden. Haar vertrouweling en adviseur, kardinaal Decio Azzolino, werd gerucht als haar minnaar, en in één schema probeerde Christina het pausdom voor Azzolino te winnen.

Christina stierf op 19 april 1689, op 62-jarige leeftijd, nadat ze kardinaal Azzolino als haar enige erfgenaam had genoemd. Ze werd begraven in de Sint-Pietersbasiliek, een ongebruikelijke eer voor een vrouw.

nalatenschap

De "abnormale" interesse van koningin Christina (voor haar tijdperk) in achtervolgingen die normaal voorbehouden zijn aan mannen, incidenteel gekleed in mannelijke kleding en aanhoudende verhalen over haar relaties hebben geleid tot onenigheid onder historici over de aard van haar seksualiteit. In 1965 werd haar lichaam opgegraven om te testen of ze tekenen van hermafroditisme of interseksualiteit had. De resultaten waren niet overtuigend, hoewel ze aangaven dat haar skelet typisch vrouwelijk van structuur was.

Haar leven overspande Renaissance Zweden tot het barokke Rome en liet een record na van een vrouw die, door voorrecht en kracht van karakter, de uitdaging aangaf wat het betekende om een ​​vrouw in haar tijdperk te zijn. Ze liet ook haar gedachten achter in brieven, stelregels, een onafgemaakte autobiografie en notities in de marge van haar boeken.

bronnen

• Buckley, Veronica. "Christina, koningin van Zweden: The Restless Life of a European Eccentric. "Harper Perennial, 2005.
• Mattern, Joanne. "Koningin Christina van Zweden." Capstone Press, 2009.
• Landy, Marcia en Villarejo, Amy. "Koningin Christina."  British Film Institute, 1995.
• "Christina van Zweden."
• "5 feiten over koningin Christina van Zweden."