Biografie van Carl O. Sauer

Carl Ortwin Sauer werd geboren op 24 december 1889 in Warrenton, Missouri. Zijn grootvader was een reizende minister en zijn vader gaf les aan het Central Wesleyan College, een Duits methodistisch college dat sindsdien gesloten is. Tijdens zijn jeugd stuurden de ouders van Carl Sauer hem naar school in Duitsland, maar hij keerde later terug naar de Verenigde Staten om naar het Central Wesleyan College te gaan. Hij studeerde af in 1908, kort voor zijn negentiende verjaardag.

Vanaf daar ging Carl Sauer naar de Northwestern University in Evanston, Illinois. In Noordwest studeerde Sauer geologie en ontwikkelde in het verleden interesse. Sauer verschoof vervolgens naar het bredere onderwerp aardrijkskunde. Binnen deze discipline was hij vooral geïnteresseerd in het fysieke landschap, menselijke culturele activiteiten en het verleden. Vervolgens ging hij over naar de Universiteit van Chicago, waar hij onder andere studeerde onder Rollin D. Salisbury en zijn Ph.D. in geografie in 1915. Zijn proefschrift concentreerde zich op de Ozark Highlands in Missouri en omvatte informatie, variërend van de mensen in het gebied tot het landschap.

Carl Sauer aan de Universiteit van Michigan

Na zijn afstuderen aan de Universiteit van Chicago begon Carl Sauer aardrijkskunde te doceren aan de Universiteit van Michigan, waar hij bleef tot 1923. In zijn vroege dagen aan de universiteit studeerde en doceerde hij omgevingsdeterminisme, een aspect van aardrijkskunde dat zei dat de fysieke omgeving was alleen verantwoordelijk voor de ontwikkeling van verschillende culturen en samenlevingen. Dit was destijds het populaire gezichtspunt in de geografie, en Sauer leerde er uitgebreid over aan de Universiteit van Chicago.

Na het bestuderen van de vernietiging van dennenbossen op het Lower Peninsula in Michigan, terwijl hij les gaf aan de Universiteit van Michigan, veranderde Sauers mening over omgevingsdeterminisme, en hij raakte ervan overtuigd dat mensen de natuur beheersen en hun culturen daaruit ontwikkelen, en niet andersom. Hij werd vervolgens een felle criticus van het determinisme van het milieu en voerde deze ideeën gedurende zijn hele carrière uit.

Tijdens zijn studies in geologie en geografie leerde Sauer ook het belang van veldobservatie. Hij maakte dit vervolgens een belangrijk aspect van zijn onderwijs aan de Universiteit van Michigan en tijdens zijn latere jaren daar maakte hij veldkaarten van het fysieke landschap en landgebruik in Michigan en de omliggende gebieden. Hij publiceerde ook uitgebreid over de bodem, de vegetatie, het landgebruik en de kwaliteit van het land.

De Universiteit van Californië, Berkeley

Gedurende de vroege jaren 1900 werd geografie in de Verenigde Staten voornamelijk bestudeerd aan de oostkust en het Midwesten. In 1923 verliet Carl Sauer echter de Universiteit van Michigan toen hij een functie aan de Universiteit van Californië in Berkeley aanvaardde. Daar diende hij als afdelingsvoorzitter en bracht hij zijn ideeën naar voren over wat geografie zou moeten zijn. Het was ook hier dat hij beroemd werd vanwege de ontwikkeling van de "Berkeley School" van geografisch denken die zich richtte op regionale geografie georganiseerd rond cultuur, landschappen en geschiedenis.

Dit studiegebied was belangrijk voor Sauer omdat het zijn oppositie tegen omgevingsdeterminisme verder versterkte doordat het de nadruk legde op hoe mensen omgaan met en hun fysieke omgeving veranderen. Ook bracht hij het belang van geschiedenis naar voren bij het bestuderen van aardrijkskunde en richtte hij U.C. Berkeley's afdeling geografie met zijn afdelingen geschiedenis en antropologie.

Naast de Berkeley School, het beroemdste werk van Sauer dat uit zijn tijd op U.C kwam. Berkeley was zijn artikel, "De morfologie van het landschap" in 1925. Net als veel van zijn andere werk, daagde het omgevingsdeterminisme uit en maakte hij zijn standpunt duidelijk dat geografie de studie moest zijn van hoe huidige landschappen in de loop van de tijd werden gevormd door mensen en natuurlijke processen.

Ook in de jaren 1920 begon Sauer zijn ideeën toe te passen op Mexico, en dit begon zijn levenslange interesse in Latijns-Amerika. Hij publiceerde ook Ibero-Americana met verschillende andere academici. Gedurende de rest van zijn leven bestudeerde hij het gebied en zijn cultuur en publiceerde hij veel over de indianen in Latijns-Amerika, hun cultuur en hun historische geografie.

In de jaren dertig werkte Sauer in het National Land Use Committee en begon met een van zijn afgestudeerde studenten, Charles Warren Thornthwaite, de relaties tussen klimaat, bodem en helling te bestuderen om bodemerosie voor de bodemerosiedienst op te sporen. Maar al snel werd Sauer kritisch over de regering en het falen ervan om duurzame landbouw en economische hervormingen tot stand te brengen en in 1938 schreef hij een reeks essays gericht op milieu- en economische kwesties..

Bovendien raakte Sauer ook in de jaren dertig geïnteresseerd in biogeografie en schreef hij artikelen over planten en dieren die werden gedomesticeerd.

Tot slot organiseerde Sauer de internationale conferentie 'De rol van de mens in het veranderen van het gezicht van de aarde' in Princeton, New Jersey in 1955 en droeg hij bij aan een boek met dezelfde titel. Daarin legde hij uit hoe mensen het landschap, de organismen, het water en de atmosfeer van de aarde hebben beïnvloed.

Carl Sauer ging kort daarna in 1957 met pensioen.

Post-U.C. Berkeley

Na zijn pensionering ging Sauer verder met schrijven en onderzoek en schreef hij vier romans gericht op vroeg Europees contact met Noord-Amerika. Sauer stierf in Berkeley, Californië op 18 juli 1975, op 85-jarige leeftijd.

Carl Sauer's erfenis

Gedurende zijn 30 jaar bij U.C. Berkeley, Carl Sauer hield toezicht op het werk van veel afgestudeerde studenten die leiders in het veld werden en werkten om zijn ideeën over de discipline te verspreiden. Wat nog belangrijker is, Sauer was in staat om geografie prominent aan de westkust te maken en nieuwe manieren te initiëren om het te bestuderen. De aanpak van de Berkeley School verschilde aanzienlijk van de traditionele fysieke en ruimtelijk georiënteerde benaderingen, en hoewel het vandaag niet actief wordt bestudeerd, legde het de basis voor culturele geografie en bevestigde het Sauer's naam in de geografische geschiedenis.