Biografie van Artemisia Gentileschi

Artemisia Gentileschi (8 juli 1593-datum onbekend, 1653) was een Italiaanse barokschilder die in de Caravaggistische stijl werkte. Ze was de eerste vrouwelijke schilder die werd toegelaten tot de prestigieuze Accademia de Arte del Disegno. De kunst van Gentleschi wordt vaak besproken in verband met haar biografie: ze werd verkracht door een collega-kunstenaar van haar vader en ze nam deel aan de vervolging van de verkrachter, twee feiten die veel critici verbinden met de thema's van haar werk. Tegenwoordig staat Gentileschi bekend om haar expressieve stijl en de opmerkelijke prestaties van haar artistieke carrière.

Snelle feiten: Artemisia Gentileschi

• Bekend Voor: Italiaanse barokkunstenaar die in de Caravaggistische stijl schilderde
• Geboren: 8 juli 1593 in Rome, Italië
• Ging dood: circa 1653 in Napels, Italië
• Opmerkelijke prestatie: Gentileschi was de eerste vrouw die lid werd van de Accademia di Arte del Disegno in Florence, opgericht door Cosimo I de'Medici.
• Geselecteerd kunstwerk: Judith die Holofernes doodt (1614-1620), Jael en Sisera (1620), Zelfportret als de allegorie van de schilderkunst (1638-39)

Vroege leven

Artemisia Gentileschi werd in 1593 in Rome geboren uit Prudentia Montoni en Orazio Gentileschi, een succesvol schilder. Haar vader was bevriend met de grote Caravaggio, de vader van de dramatische stijl die bekend zou worden als de barok.

De jonge Artemisia werd geleerd om op jonge leeftijd in het atelier van haar vader te schilderen en zou uiteindelijk het vak beginnen, hoewel haar vader erop stond dat ze zich bij een klooster zou aansluiten na de dood van haar moeder in het kraambed. Artemisia kon niet worden afgeschrikt en uiteindelijk werd haar vader een kampioen van haar werk.

Trial en de nasleep ervan

Veel van Gentileschi's erfenis ligt in de sensatiezucht rond haar verkrachting door de handen van haar vaders tijdgenoot en haar schilderleraar, Agostino Tassi. Nadat Tassi weigerde met Gentileschi te trouwen, bracht Orazio de verkrachter van zijn dochter voor de rechter.

Daar werd Gentileschi gemaakt om de details van de aanval te herhalen onder de dwang van een vroeg 'waarheidsprekend' apparaat dat een Sibille, die zich steeds strakker om haar vingers draaide. Tegen het einde van het proces werd Tassi schuldig bevonden en veroordeeld tot vijf jaar verbanning uit Rome, wat hij nooit diende. Velen speculeren dat zijn straf niet werd toegepast, omdat hij een favoriete artiest van Paus Innocentius X was.

Na het proces trouwde Gentileschi met Pierantonio Stiattesi (een kleine Florentijnse kunstenaar), had twee dochters en werd een van de meest gewilde portretschilders in Italië.

Carrière als schilder

Gentileschi behaalde groot succes in haar leven - een zeldzame graad van succes voor een vrouwelijke artiest van haar tijd. Een onbetwistbaar voorbeeld hiervan is haar toelating tot het prestigieuze Accademia del Disegno, gesticht door Cosimo de Medici in 1563. Als lid van het gilde was Gentileschi in staat om verven en andere kunstmaterialen te kopen zonder de toestemming van haar man, wat een hulpmiddel bleek te zijn toen ze besloot zich van hem te scheiden..

Met nieuwe vrijheid bracht Gentileschi tijd door met schilderen in Napels en later in Londen, waar ze rond 1639 werd opgeroepen om te schilderen aan het hof van koning Charles I. Gentileschi werd ook bezocht door andere edellieden (waaronder de machtige Medici-familie) en leden van de kerk in Rome.

Opmerkelijk kunstwerk

Het beroemdste schilderij van Artemisia Gentileschi is van de bijbelse figuur van Judith, die de generaal Holofernes onthoofd om haar dorp te redden. Dit beeld werd door vele kunstenaars tijdens de barokperiode afgebeeld; typisch vertegenwoordigden kunstenaars het karakter van Judith als ofwel de verleidster, die haar listen gebruikt om een ​​man te lokken die ze later vermoordt, of de nobele vrouw, die bereid is zichzelf op te offeren om haar mensen te redden.

De afbeelding van Gentileschi is ongebruikelijk in zijn aandringen op de sterkte van Judith. De kunstenaar schuwt het niet om haar Judith af te beelden als worstelend om het hoofd van Holofernes af te snijden, wat resulteert in een beeld dat zowel suggestief als geloofwaardig is.

Judith en Holofernes (ca. 1611). Getty Images

Veel wetenschappers en critici hebben dit beeld vergeleken met een zelfportret van wraak, wat suggereert dat het schilderij Gentileschi's manier was om zich tegen haar verkrachter te verdedigen. Hoewel dit biografische element van het werk waar zou kunnen zijn - we kennen de psychologische toestand van de kunstenaar niet - het schilderij is even belangrijk voor de manier waarop het het talent van Gentileschi vertegenwoordigt en haar invloed op de barokkunst.

Dit wil echter niet zeggen dat Gentileschi geen sterke vrouw was. Er is veel bewijs van haar vertrouwen in zichzelf als vrouwelijke schilder. In veel van haar correspondenties verwees Gentileschi naar de moeilijkheid om een ​​vrouwelijke schilder te zijn in een door mannen gedomineerd veld. Ze werd geïrriteerd door de suggestie dat haar werk misschien niet zo goed was als dat van haar mannelijke collega's, maar twijfelde nooit aan haar eigen kunnen. Ze geloofde dat haar werk voor zichzelf zou spreken en antwoordde op één criticus dat haar schilderij hem zou laten zien 'wat een vrouw kan doen'.

Zelfportret als de Allegorie van de schilderkunst (La Pittura), Artemisia Gentileschi. Public Domain / Google Cultural Institute 

Gentileschi's nu beroemde zelfportret, Zelfportret als de allegorie van de schilderkunst, werd eeuwenlang in een kelder vergeten, omdat men dacht dat het door een onbekende kunstenaar was geschilderd. Dat een vrouw het werk had kunnen produceren, werd niet mogelijk geacht. Nu het schilderij op de juiste manier is toegeschreven, is het een zeldzaam voorbeeld van een combinatie van twee artistieke tradities: het zelfportret en de belichaming van een abstract idee door een vrouwelijke figuur - een prestatie die geen mannelijke schilder zelf kon maken.