Biografie van Alice Paul, Women's Suffrage Activist

Alice Paul (11 januari 1885 - 9 juli 1977) was een leidende figuur die verantwoordelijk was voor de laatste duw en het succes bij het winnen van de passage van het 19e amendement (kiesrecht voor vrouwen) in de Amerikaanse grondwet. Ze wordt geïdentificeerd met de meer radicale vleugel van de vrouwenbeweging die zich later ontwikkelde.

Snelle feiten: Alice Paul

• Bekend om: Alice Paul was een van de leiders van de vrouwenbeweging en bleef gedurende de eerste helft van de 20e eeuw voor vrouwenrechten werken
• Geboren: 11 januari 1885 in Mount Laurel, New Jersey
• Ouders: Tacie Parry en William Paul
• Ging dood: 9 juli 1977 in Moorestown, New Jersey
• Onderwijs: Bachelors Degree van Swarthmore University; Masters Degree van Columbia University; Ph.D. van de Universiteit van Pennsylvania; Licentiaat in de rechten aan de Amerikaanse universiteit
• Gepubliceerde werken: Gelijke rechten wijziging
• Awards en onderscheidingen: Postuum opgenomen in de National Women's Hall of Fame in en de New Jersey Hall of Fame; had postzegels en munten gemaakt in haar afbeelding
• Opmerkelijk citaat: "Er zal nooit een nieuwe wereldorde komen voordat vrouwen er deel van uitmaken."

Vroege leven

Alice Paul werd in 1885 geboren in Moorestown, New Jersey. Haar ouders voedden haar en haar drie jongere broers en zussen op als Quakers. Haar vader, William M. Paul, was een succesvolle zakenman en haar moeder, Tacie Parry Paul, was actief in de Quaker-beweging (Society of Friends). Tacie Paul was een afstammeling van William Penn en William Paul was een afstammeling van de Winthrop-familie, beide vroege leiders in Massachusetts. William Paul stierf toen Alice 16 jaar oud was, en een conservatievere mannelijke verwant, die leiderschap in het gezin beweerde, veroorzaakte enige spanningen met de meer liberale en tolerante ideeën van het gezin.

Alice Paul ging naar het Swarthmore College, dezelfde instelling waar haar moeder als een van de eerste vrouwen was opgeleid. Ze studeerde eerst biologie, maar ontwikkelde een interesse in sociale wetenschappen. Paul ging vervolgens werken op de New York College Settlement, terwijl hij een jaar op de New York School of Social Work ging studeren nadat hij in 1905 afstudeerde aan Swarthmore. 

Alice Paul vertrok in 1906 naar Engeland om drie jaar in de nederzettingenbeweging te werken. Ze studeerde eerst aan een Quaker-school en daarna aan de Universiteit van Birmingham. Terwijl hij in Engeland was, werd Paul blootgesteld aan de lopende suffragistische beweging, die een diepgaande invloed had op haar richting in het leven. Ze keerde terug naar Amerika om haar Ph.D. van de Universiteit van Pennsylvania (1912). Haar proefschrift ging over de juridische status van vrouwen.

Alice Paul en de Nationale Vrouwenpartij

In Engeland had Alice Paul deelgenomen aan radicalere protesten voor vrouwenkiesrecht, waaronder deelname aan de hongerstakingen. Ze werkte samen met de Women's Social and Political Union. Ze bracht dit gevoel van strijdbaarheid terug, en terug in de VS organiseerde ze protesten en bijeenkomsten en werd ze drie keer gevangengezet.

Alice Paul trad toe tot en werd voorzitter van een groot comité (congres) van de National American Woman Suffrage Association (NAWSA) binnen een jaar, midden twintig. Een jaar later in 1913 trokken Alice Paul en anderen zich echter terug uit de NAWSA om de Congressional Union for Woman Suffrage te vormen. Paul en haar aanhangers waren van mening dat de NAWSA te conservatief was en dat een radicalere aanpak nodig was om de agenda van vrouwenkiesrecht vooruit te helpen. De nieuwe organisatie van Paul evolueerde naar de Nationale Vrouwenpartij (NWP), en het leiderschap van Alice Paul was de sleutel tot de oprichting en toekomst van deze organisatie.

Alice Paul en de Nationale Vrouwenpartij benadrukten het werken voor een federaal grondwetswijziging voor stemrecht. Hun positie was in strijd met de positie van de NAWSA, onder leiding van Carrie Chapman Catt, die zowel van staat tot staat als van federaal niveau zou werken..

Ondanks de vaak intense afkeer tussen de National Woman's Party en de National American Woman Suffrage Association, vulden de tactieken van de twee groepen elkaar aan. NAWSA's meer opzettelijke actie om verkiezingen te winnen betekende dat meer politici op federaal niveau er belang bij hadden vrouwelijke kiezers gelukkig te houden. Het militante standpunt van de NWP hield de kwestie van vrouwenkiesrecht in de voorhoede van de politieke wereld.

Winnende vrouwenkiesrecht

Alice Paul, als leider van de NWP, bracht haar zaak op straat. Volgens dezelfde aanpak als haar Engelse landgenoten, stelde ze piketten, optochten en marsen samen, waaronder een zeer groot evenement in Washington, DC, op 3 maart 1913. Achtduizend vrouwen marcheerden Pennsylvania Avenue met spandoeken en praalwagens, juichten en juichten door tienduizenden toeschouwers.

Slechts twee weken later ontmoette Paul's groep de nieuw gekozen president Woodrow Wilson, die hun vertelde dat hun tijd nog niet was gekomen. In reactie daarop begon de groep aan een periode van 18 maanden van picketteren, lobbyen en demonstraties. Meer dan 1.000 vrouwen stonden elke dag aan de poorten van het Witte Huis en vertoonden borden als de 'stille schildwachten'. Het gevolg was dat veel van de picketers werden gearresteerd en maandenlang gevangen werden gezet. Paul regelde een hongerstaking, die leidde tot intense publiciteit voor haar zaak.

In 1928 bezweek Woodrow Wilson en kondigde zijn steun aan voor vrouwenstemmen. Twee jaar later was vrouwenkiesrecht de wet.

Gelijke rechten wijziging (ERA)

Na de overwinning van 1920 voor het federale amendement, raakte Paul betrokken bij de strijd om een ​​gelijkwaardig amendement (ERA) in te voeren en goed te keuren. Het amendement inzake gelijke rechten werd uiteindelijk in 1970 door het Congres aangenomen en naar de staten gestuurd om te ratificeren. Het aantal benodigde staten heeft de EOR echter nooit binnen de gespecificeerde termijn geratificeerd en de wijziging is mislukt.

Paul vervolgde haar werk in haar latere jaren, behaalde een diploma rechten aan het Washington College in 1922 en behaalde vervolgens een Ph.D. in de rechten aan de American University.

Dood

Alice Paul stierf in 1977 in New Jersey, nadat de hevige strijd om het gelijke rechten-amendement haar opnieuw op de voorgrond van het Amerikaanse politieke toneel bracht.

nalatenschap

Alice Paul was een van de belangrijkste krachten achter de passage van het 19e amendement, een belangrijke en duurzame prestatie. Haar invloed blijft vandaag doorgaan via het Alice Paul Institute, dat op haar website vermeldt:

Het Alice Paul Institute informeert het publiek over het leven en werk van Alice Stokes Paul (1885-1977) en biedt erfgoed- en leiderschapsontwikkelingsprogramma's voor meisjes in Paulsdale, haar huis en een nationaal historisch monument. Alice Paul leidde het laatste gevecht om vrouwen de stem te krijgen en schreef het gelijke rechten amendement. We eren haar nalatenschap als rolmodel van leiderschap in de voortdurende zoektocht naar gelijkheid.

bronnen

Alicepaul.org, Alice Paul Institute.

Butler, Amy E. Twee wegen naar gelijkheid: Alice Paul en Ethel M. Smith in het ERA-debat, 1921-1929. Staatsuniversiteit van New York Press, 2002.

Lunardini, Christine A. "Van gelijk kiesrecht naar gelijke rechten: Alice Paul en de Nationale Vrouwenpartij, 1910-1928." American Social Experience, iUniverse, 1 april 2000.