Biografie Carl Peters

Carl Peters was een Duitse ontdekkingsreiziger, journalist en filosoof, behulpzaam bij de oprichting van Duits Oost-Afrika en hielp bij het creëren van de Europese "Scramble for Africa". Ondanks het feit dat hij voor de wreedheid jegens Afrikanen was belast en uit zijn ambt was verwijderd, werd hij later geprezen door keizer Wilhelm II en werd hij door Hitler als een Duitse held beschouwd.

Geboortedatum: 27 september 1856, Neuhaus an der Elbe (Nieuw huis aan de Elbe), Hannover, Duitsland
Sterfdatum: 10 september 1918 Bad Harzburg, Duitsland

Een vroeg leven:

Carl Peters werd geboren als zoon van een minister op 27 september 1856. Hij ging naar de plaatselijke kloosterschool in Ilfeld tot 1876 en ging vervolgens naar de universiteit in Goettingen, Tübingen en Berlijn, waar hij geschiedenis, filosofie en rechten studeerde. Zijn studietijd werd gefinancierd door beurzen en door vroege successen in journalistiek en schrijven. In 1879 verliet hij de Universiteit van Berlijn met een graad in geschiedenis. Het jaar daarop verliet hij een carrière in de rechten en vertrok naar Londen, waar hij bij een rijke oom verbleef.

Vereniging voor Duitse kolonisatie:

Tijdens zijn vier jaar in Londen studeerde Carl Peters de Britse geschiedenis en onderzocht het koloniale beleid en de filosofie ervan. Terugkerend naar Berlijn na de zelfmoord van zijn oom in 1884, hielp hij de "Society for German Colonization" oprichten [Gesellschaft für Deutsche Kolonisation].

Hoopt ​​op een Duitse kolonie in Afrika:

Tegen het einde van 1884 reisde Peters naar Oost-Afrika om verdragen te sluiten met lokale leiders. Hoewel niet goedgekeurd door de Duitse regering, had Peters er vertrouwen in dat zijn inspanningen zouden leiden tot een nieuwe Duitse kolonie in Afrika. Landend aan de kust bij Bagamoyo, tegenover Zanzibar (in wat nu Tanzania is) op 4 november 1884, reisden Peters en zijn collega's slechts zes weken - overtuigend zowel Arabische als Afrikaanse leiders om exclusieve rechten op land en handelsroutes af te tekenen.

Een typische overeenkomst, het "Verdrag van Eeuwige Vriendschap", had Sultan Mangungu van Msovero, Usagara, zijn "grondgebied met al zijn burgerlijke en publieke privileges"aan Dr. Karl Peters als vertegenwoordiger van de Society for German Colonization for"het exclusieve en universele gebruik van Duitse kolonisatie."

Duits protectoraat in Oost-Afrika:

Terug in Duitsland begon Peters zijn Afrikaanse successen te consolideren. Op 17 februari 1885 ontving Peters een imperiaal handvest van de Duitse regering en op 27 februari kondigde de Duitse bondskanselier Bismarck op 27 februari de oprichting van een Duits protectoraat in Oost-Afrika aan. De "Duitse Oost-Afrikaanse samenleving" [Deutsch Osta-Afrikanischen Gesellschaft] werd opgericht in april en Carl Peters werd tot voorzitter benoemd.

Aanvankelijk werd een 18 kilometer lange kuststrook erkend als nog steeds behorend tot Zanzibar. Maar in 1887 keerde Carl Peters terug naar Zanzibar om het recht te krijgen om rechten te innen - de huurovereenkomst werd op 28 april 1888 geratificeerd. Twee jaar later werd de strook land gekocht van de Sultan van Zanzibar voor £ 200.000. Met een oppervlakte van bijna 900.000 vierkante kilometer verdubbelde Duits Oost-Afrika bijna het land in handen van het Duitse Rijk.

Op zoek naar Emin Pasha:

In 1889 keerde Carl Peters vanuit Oost-Afrika terug naar Duitsland en gaf hij zijn functie als voorzitter op. Als reactie op de expeditie van Henry Stanley om Emin Pasha te 'redden', een Duitse ontdekkingsreiziger en gouverneur van de Egyptische Equatoriale Soedan die naar verluidt gevangen zat in zijn provincie door Mahdistische vijanden, kondigde Peters zijn voornemen aan Stanley naar de prijs te verslaan. Na 225.000 punten te hebben opgehaald vertrekken Peters en zijn partij in februari uit Berlijn.

Competitie met Groot-Brittannië voor Land:

Beide reizen waren eigenlijk pogingen om meer land te claimen (en toegang te krijgen tot de bovenste Nijl) voor hun respectieve meesters: Stanley die werkt voor koning Leopold van België (en Congo), Peters voor Duitsland. Een jaar na vertrek, nadat hij de Wasoga op de Victoria Nijl (tussen Lake Victoria en Lake Albert) had bereikt, kreeg hij een brief van Stanley: Emin Pasha was al gered. Peters, zich niet bewust van een verdrag dat Oeganda aan Groot-Brittannië afstaat, ging verder naar het noorden om een ​​verdrag met de koning Mwanga te sluiten.

De man met bloed aan zijn handen:

Het Heligoland-verdrag (geratificeerd op 1 juli 1890) stelde Duitse en Britse invloedssferen in Oost-Afrika, Groot-Brittannië in om Zanzibar te hebben en het vasteland tegenover en naar het noorden, Duitsland om het vasteland ten zuiden van Zanzibar te hebben. (Het verdrag is vernoemd naar een eiland buiten de monding van de Elba in Duitsland dat werd overgedragen van de Britse naar de Duitse controle.) Bovendien verwierf Duitsland de berg Kilimanjaro, een deel van de betwiste gebieden - koningin Victoria wilde dat haar kleinzoon, de Duitse keizer, zou hebben een berg in Afrika.

In 1891 werd Carl Peters benoemd tot commissaris voor het hernoemde protectoraat van Duits Oost-Afrika, gevestigd in een nieuw opgezet station nabij Kilimanjaro. In 1895 bereikten geruchten Duitsland over wrede en ongewone behandeling van Afrikanen door Peters (hij staat in Afrika bekend als 'Milkono wa Damu"-" de man met bloed aan zijn handen ") en hij wordt teruggeroepen van Duits Oost-Afrika naar Berlijn. Het volgende jaar wordt een gerechtelijke hoorzitting gehouden, waarin Peters naar Londen verhuist. In 1897 wordt Peters officieel veroordeeld voor zijn gewelddadige aanvallen op Afrikaanse inboorlingen en wordt ontslagen uit overheidsdienst. Het oordeel wordt zwaar bekritiseerd door de Duitse pers.

In Londen richtte Peters een onafhankelijk bedrijf op, de "Dr. Carl Peters Exploration Company", die verschillende reizen naar Duits Oost-Afrika en naar Brits grondgebied rond de Zambezi-rivier financierde. Zijn avonturen vormden de basis van zijn boek Im Goldland des Altertums (De Eldorado van de Ouden) waarin hij de regio beschrijft als de legendarische landen van Ophir.

In 1909 huwde Carl Peters Thea Herbers en, nadat hij was vrijgesproken door de Duitse keizer Wilhelm II en een staatspensioen had toegekend, keerde hij terug naar Duitsland aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Na het publiceren van een handvol boeken over Afrika trok Peters zich terug in Bad Harzburg, waar hij op 10 september 1918 stierf. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verwees Adolf Hitler naar Peters als een Duitse held en zijn verzamelde werken werden opnieuw gepubliceerd in drie delen.