In de Engelse grammatica is een declaratieve zin (ook bekend als een declaratieve clausule) een verklaring die - trouw aan zijn naam - iets verklaart. Verklarende verklaringen bestaan uit een onderwerp en een predicaat en zijn de meest voorkomende soort zin in de Engelse taal. In tegenstelling tot een bevel (imperatief), een vraag (vragend) of een uitroep (uitroepteken), drukt een declaratieve zin een actieve staat van zijn uit in de tegenwoordige tijd. In een declaratieve zin gaat het onderwerp meestal vooraf aan het werkwoord en eindigt het bijna altijd met een punt.
Net als bij andere soorten zinnen, kan een declaratieve zin eenvoudig of samengesteld zijn. Een eenvoudige verklarende zin is de vereniging van een onderwerp en een predikaat, zo eenvoudig als een onderwerp en werkwoord in de tegenwoordige tijd. Een samengestelde declaratief verbindt twee verwante zinnen samen met een conjunctie en een komma.
Eenvoudig declaratief: Lilly houdt van tuinieren.
Samengestelde verklaring: Lilly houdt van tuinieren, maar haar man haat wieden.
Samengestelde declaratieven kunnen worden samengevoegd met een puntkomma in plaats van een komma. Dergelijke zinnen hebben dezelfde betekenis en zijn grammaticaal even correct. In de bovenstaande zin zou u bijvoorbeeld de komma vervangen door een puntkomma en de conjunctie verwijderen om bij deze zin te komen:
Lilly houdt van tuinieren; haar man haat wieden.
Verklarende zinnen eindigen meestal met een punt, maar ze kunnen ook worden geformuleerd in de vorm van een vraag. Het verschil is dat een vragende zin wordt gevraagd om informatie te verkrijgen, terwijl een verklarende vraag wordt gesteld om informatie te verduidelijken.
vragende: Heeft ze een bericht achtergelaten??
declaratieve: Ze heeft wel een bericht achtergelaten?
Merk op dat het onderwerp in een declaratieve zin vóór het werkwoord staat. Een andere gemakkelijke manier om de twee zinnen uit elkaar te houden, is door in elk voorbeeld een punt voor het vraagteken te gebruiken. Een declaratieve zin zou nog steeds zinvol zijn als u deze met een punt doorspoorde; een ondervrager zou dat niet doen.
Niet correct: Heeft ze een bericht achtergelaten?.
Correct: Ze heeft wel een bericht achtergelaten.
Het kan vrij eenvoudig zijn om declaratieve zinnen te verwarren met imperatieve of exclamatieve zinnen. Soms, wanneer een zin een feitelijke verklaring weergeeft, kan wat eruit ziet als een uitroepteken eigenlijk een imperatief zijn (ook bekend als een richtlijn). Hoewel het een minder gebruikelijke vorm is, geeft een gebiedende wijs advies of instructies, of kan het een verzoek of opdracht uitdrukken. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat je een instantie tegenkomt waarin een gebiedende wijs wordt verward met een declaratieve, hangt het allemaal af van de context:
Dwingend: Kom alsjeblieft vanavond eten.
Exclamative: "Kom eten!" vroeg mijn baas.