Battle of Bull Run Summer of 1861 Disaster for Union Army

De Battle of Bull Run was de eerste grote slag van de Amerikaanse burgeroorlog en het gebeurde in de zomer van 1861, toen veel mensen geloofden dat de oorlog waarschijnlijk slechts uit één grote beslissende strijd zou bestaan.

De strijd, die werd gevoerd in de hitte van een juli-dag in Virginia, was zorgvuldig gepland door generaals aan zowel de Unie als de Zuidelijke zijde. En toen onervaren troepen werden opgeroepen om de vrij gecompliceerde strijdplannen uit te voeren, werd de dag chaotisch.

Hoewel het erop leek dat de Zuidelijken de strijd zouden verliezen, resulteerde een felle tegenaanval tegen het leger van de Unie in een uitweg. Tegen het einde van de dag stroomden duizenden gedemoraliseerde troepen van de Unie terug naar Washington, D.C., en de strijd werd over het algemeen als een ramp voor de Unie gezien.

En het falen van het Union-leger om een ​​snelle en beslissende overwinning te behalen, maakte de Amerikanen aan beide zijden van het conflict duidelijk dat de burgeroorlog niet de korte en eenvoudige zaak zou zijn die velen aannamen.

Evenementen voorafgaand aan de strijd

Na de aanval op Fort Sumter in april 1861 deed president Abraham Lincoln een oproep voor 75.000 vrijwillige troepen uit de staten die zich niet van de Unie hadden afgescheiden. De vrijwillige soldaten meldden zich aan voor een periode van drie maanden.

Troepen begonnen in mei 1861 aan te komen in Washington D.C. en zetten verdedigingswerken op rond de stad. En eind mei werden delen van Noord-Virginia (dat zich had afgescheiden van de Unie na de aanval op Fort Sumter) binnengevallen door het leger van de Unie.

De Confederatie vestigde zijn hoofdstad in Richmond, Virginia, ongeveer 100 mijl van de federale hoofdstad, Washington, DC. Met noordelijke kranten die de slogan "Op naar Richmond" uitbrachten, leek het onvermijdelijk dat er ergens tussen Richmond en Washington een botsing zou plaatsvinden in die eerste oorlogszomer.

Verbonden Massed In Virginia

Een verbonden leger begon zich te verzamelen in de buurt van Manassas, Virginia, een spoorwegknooppunt gelegen tussen Richmond en Washington. En het werd steeds duidelijker dat het leger van de Unie naar het zuiden zou marcheren om de Zuidelijken te betrekken.

De timing van precies wanneer de strijd zou worden uitgevochten werd een ingewikkelde kwestie. Generaal Irvin McDowell was de leider van het Unieleger geworden, aangezien generaal Winfield Scott, die het leger had opgedragen, te oud en zwak was om tijdens oorlogstijd te bevelen. En McDowell, een afgestudeerd en carrière soldaat in West Point die in de Mexicaanse oorlog had gediend, wilde wachten voordat hij zijn onervaren troepen ten strijde trok.

President Lincoln zag de dingen anders. Hij was zich er terdege van bewust dat de aanmeldingen voor de vrijwilligers slechts drie maanden duurden, wat betekende dat de meesten van hen naar huis konden gaan voordat ze de vijand ooit zagen. Lincoln drukte McDowell om aan te vallen.

McDowell organiseerde zijn 35.000 troepen, het grootste leger dat ooit in Noord-Amerika was verzameld. En half juli begon hij naar Manassas te trekken, waar 21.000 Zuidelijken zich hadden verzameld.

De mars naar Manassas

Het Union Army begon op 16 juli 1861 naar het zuiden te trekken. De vooruitgang was traag in de hitte van juli en het gebrek aan discipline van veel van de nieuwe troepen hielp niet.

Het duurde dagen om het gebied van Manassas te bereiken, ongeveer 25 mijl van Washington. Het werd duidelijk dat de verwachte strijd zou plaatsvinden op zondag 21 juli 1861. Verhalen zouden vaak worden verteld over hoe toeschouwers uit Washington, rijdend in koetsen en picknickmanden meenemen, naar het gebied waren gerend om de strijd te kunnen bekijken alsof het een sportevenement was.

De Battle of Bull Run

Generaal McDowell bedacht een vrij uitgebreid plan om het Zuidelijke leger aan te vallen onder bevel van zijn voormalige West Point-klasgenoot, generaal P.G.T. Beauregard. Van zijn kant had Beauregard ook een complex plan. Uiteindelijk vielen de plannen van beide generaals uit elkaar en bepaalden acties van individuele commandanten en kleine eenheden soldaten het resultaat.

In de vroege fase van de strijd leek het Union-leger de ongeorganiseerde Zuidelijken te verslaan, maar het rebellenleger slaagde erin zich te verzamelen. Generaal Thomas J. Jackson's brigade van Virginians hielp het tij van de strijd te keren, en Jackson ontving die dag de eeuwige bijnaam "Stonewall" Jackson.

Tegenaanvallen door Zuidelijken werden geholpen door nieuwe troepen die per trein arriveerden, iets geheel nieuws in oorlogvoering. En tegen het einde van de middag was het Union Army teruggetrokken.

De weg terug naar Washington werd een scène van paniek, toen de bange burgers die naar buiten waren gekomen om de strijd te bekijken, probeerden samen met duizenden gedemoraliseerde troepen van de Unie naar huis te racen.

Betekenis van de Battle of Bull Run

Misschien was de belangrijkste les uit de Battle of Bull Run dat het hielp het populaire idee te wissen dat de rebellie van de slavenstaten een korte zaak zou zijn die met een beslissende slag werd opgelost.

Als een gevecht tussen twee niet-geteste en onervaren legers, werd de strijd zelf gekenmerkt door talloze fouten. Toch toonden twee partijen dat ze grote legers in het veld konden zetten en konden vechten.

De kant van de Unie liep slachtoffers op van ongeveer 3.000 doden en gewonden, en Zuidelijke verliezen waren ongeveer 2.000 doden en gewonden. Gezien de omvang van de legers die dag waren de slachtoffers niet zwaar. En slachtoffers van latere veldslagen, zoals Shiloh en Antietam het jaar daarop, zouden veel zwaarder zijn.

En hoewel de Battle of Bull Run niet echt iets tastbaars veranderde, omdat de twee legers in wezen in dezelfde posities terechtkwamen als waar ze begonnen waren, was het een krachtige slag voor de trots van de Unie. Noordelijke kranten, die brulden voor een mars naar Virginia, zochten actief naar zondebokken.

In het zuiden werd de Battle of Bull Run beschouwd als een geweldige stimulans voor het moreel. En omdat het ongeorganiseerde Union Army een aantal kanonnen, geweren en andere benodigdheden had achtergelaten, was alleen de verwerving van materiaal nuttig voor de Zuidelijke zaak.

In een vreemde draai van geschiedenis en geografie, zouden de twee legers ongeveer een jaar later op in wezen dezelfde plaats bijeenkomen, en er zou een tweede Battle of Bull Run zijn, ook wel bekend als de Battle of Second Manassas. En het resultaat zou hetzelfde zijn, het leger van de Unie zou worden verslagen.