Barbarisme gevonden in taal

Uitgebreid beschreven, barbaarsheid verwijst naar onjuist taalgebruik. Meer specifiek, barbarisme is een woord dat als 'ongepast' wordt beschouwd omdat het elementen uit verschillende talen combineert. Bijvoeglijk naamwoord: barbaars. Ook gekend als barbarolexis. "De voorwaarde barbaarsheid,"zegt Maria Boletsi," wordt geassocieerd met onverstaanbaarheid, onbegrip en mis- of niet-communicatie. "

observatie

• Maria Boletsi
  De voorwaarde 'barbaarsheid'wordt geassocieerd met onverstaanbaarheid, onbegrip en mis- of niet-communicatie. Deze associaties kunnen ook worden afgeleid uit de etymologie van de barbaar: in het oud-Grieks, het woord Barbaros imiteert de onbegrijpelijke geluiden van de taal van buitenlandse volkeren, klinkend als 'barbar'. Het vreemde geluid van de ander wordt afgedaan als lawaai en daarom niet de moeite waard om aan te gaan ... Degenen die zijn getagd als 'barbaren' kunnen zich niet uitspreken en hun barbaarse status in twijfel trekken omdat hun taal niet eens wordt begrepen of waardig geacht wordt te begrijpen. "

De barbaarse tong

• Patricia Palmer
  Europa had een lange praktijk in het verbinden van het bijnaam 'barbaars' aan 'tong' en, via die koppeling, van taal een sleutelbegrip maken bij het definiëren van 'barbaarsheid ...' Barbarisme zelf, etymologisch geworteld in Barbaros, de kabbelende buitenstaander die geen Grieks kan spreken, is 'een concept gebaseerd op taalverschil' ...
  Het concept van de 'barbaarse tong' veronderstelt in één klap een hiërarchie van zowel talen als samenlevingen. Er zijn, zo suggereert het, maatschappelijke genootschappen met burgertalen en barbaarse genootschappen met barbaarse tongen. Het verband wordt als causaal gezien. Het geloof dat burgertalen maatschappelijke samenlevingen verwekten, werd vanaf de oudheid algemeen aanvaard.

Voorbeelden van barbarij

• Stephan Gramley en Kurt-Michale Patzold
  barbarismen omvatten een aantal verschillende dingen. Het kunnen bijvoorbeeld vreemde uitdrukkingen zijn die als onnodig worden beschouwd. Dergelijke uitdrukkingen worden als volledig aanvaardbaar beschouwd als er geen kortere en duidelijkere Engelse manier van betekenis is of als de buitenlandse termen op de een of andere manier bijzonder geschikt zijn voor het vakgebied (glasnost, Ostpolitik). Quand même voor hoe dan ook of bien entendu voor natuurlijk, daarentegen lijken pretentieus (Burchfield 1996). Maar wie moet de grens trekken op het gebied van smaak en fatsoen? Andere voorbeelden van 'barbarismen' zijn archaïsmen, regionale dialectwoorden, jargon, cant en technisch of wetenschappelijk jargon. In al deze gevallen rijst uiteindelijk dezelfde vraag. Een ervaren schrijver kan elk van deze 'barbarismen' goed gebruiken, net zoals het vermijden van een slechte schrijver er niet beter op wordt.

Televisie

• John Ayto
  De voorgestelde eerste naam voor [televisie] lijkt te zijn geweest televista... Televisie bleek veel duurzamer, hoewel het gedurende vele decennia door puristen werd veroordeeld omdat het een 'hybride' woord was--tele- uiteindelijk van Griekse afkomst zijn en visie- van Latijnse afkomst.
• Leslie A. White
  Televisie 'is een van de meest recente nakomelingen van taalkundige miscegenatie.

Fowler op barbarismen

• H.W. vogelaar
  Dat barbarismen bestaan ​​is jammer. Het is zonde om veel energie te besteden aan het aan de kaak stellen van degenen die wel bestaan.

George Puttenham on Barbarisms (1589)

• George Puttenham
  De slechtste ondeugd in taal is om te spreken barbaarse: deze term groeide door de grote trots van de Grieken en de Latijnen, toen zij dominatours van de wereld waren, en ze rekenden geen taal zo zoet en beschaafd als hun schuld en dat alle naties naast hen zelf onbeleefd en onbewogen waren, die zij noemden barbaars: Dus toen een vreemd woord dat niet van het natuurlijke Grieks of Latijn werd gesproken in de oude tijd ze barbarisme noemden, of wanneer een van hun owne naturallewoorden klonk en werd uitgesproken met strakke en slecht gevormde accenten, of geschreven door verkeerde orthografie als hij die met ons in Engeland zou zeggen: dousand voor duizend, isterday want gisteren, zoals gewoonlijk het Nederlandse en Franse volk, zeiden ze dat het barbaars werd gesproken.