Goedkeuring van de Amerikaanse federale begroting

Huis en senaat verschillen in conferentiecommissie
Aangezien de uitgavenrekeningen opnieuw worden besproken en afzonderlijk worden gewijzigd, moeten de versies van het Huis en de Senaat hetzelfde proces van het conferentiecomité doorlopen als de begrotingsresolutie. De congresleden moeten het eens worden over één versie van elke wet die zowel in het Huis als in de Senaat met meerderheid van stemmen kan worden aangenomen.

Full House en Senaat overwegen congresverslagen
Zodra de conferentiecommissies hun verslagen hebben doorgestuurd naar de voltallige Kamer en Senaat, moeten ze worden goedgekeurd met een meerderheid van stemmen.

De Begrotingswet bepaalt dat de Kamer uiterlijk op 30 juni alle definitieve rekeningen had moeten goedkeuren.

President May Sign of Veto Alle of alle toewijzingsrekeningen
Zoals uiteengezet in de Grondwet heeft de president tien dagen de tijd om te beslissen: (1) het wetsvoorstel te ondertekenen en daarmee wet te maken; (2) om een ​​veto uit te spreken over het wetsvoorstel, waardoor het terug naar het Congres wordt gestuurd en veel van het proces nodig is om opnieuw te beginnen met respect voor de programma's die onder dat wetsvoorstel vallen; of (3) om het wetsvoorstel wet te laten worden zonder zijn handtekening, waardoor het wet wordt maar dit doet zonder zijn uitdrukkelijke toestemming.

De regering begint aan haar nieuwe fiscale jaar
Als en wanneer het proces verloopt zoals gepland, zijn alle uitgavenrekeningen ondertekend door de president en zijn ze op 1 oktober, de start van het nieuwe boekjaar, publiekrechtelijk geworden.

Aangezien het federale begrotingsproces zelden meer op schema verloopt, zal het Congres meestal verplicht zijn om een ​​of meer "voortgezette resoluties" goed te keuren die de verschillende overheidsinstanties machtigen om tijdelijk te blijven opereren op bestaande financieringsniveaus. Het alternatief, een overheidssluiting, is geen wenselijke optie.