Een inleiding tot academisch schrijven

Studenten, professoren en onderzoekers in elke discipline gebruiken academisch schrijven om ideeën over te brengen, argumenten aan te dragen en wetenschappelijke gesprekken aan te gaan. Academisch schrijven wordt gekenmerkt door evidence-based argumenten, precieze woordkeuze, logische organisatie en een onpersoonlijke toon. Hoewel soms gedacht als langdradig of ontoegankelijk, is sterk academisch schrijven juist het tegenovergestelde: het informeert, analyseert en overtuigt op een eenvoudige manier en stelt de lezer in staat om kritisch een wetenschappelijke dialoog aan te gaan.

Voorbeelden van academisch schrijven 

Academisch schrijven is natuurlijk elk formeel geschreven werk dat in een academische setting wordt geproduceerd. Hoewel academisch schrijven in vele vormen voorkomt, zijn de volgende enkele van de meest voorkomende.

Literaire analyse: Een literair analyse-essay onderzoekt, evalueert en maakt een argument over een literair werk. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat een literair analyse-essay verder dan alleen een samenvatting. Het vereist een zorgvuldige lezing van één of meerdere teksten en richt zich vaak op een specifiek kenmerk, thema of motief.

Onderzoekspaper: Een onderzoekspaper gebruikt externe informatie om een ​​scriptie te ondersteunen of een argument te voeren. Onderzoekspapers zijn geschreven in alle disciplines en kunnen evaluatief, analytisch of kritisch van aard zijn. Veelgebruikte onderzoeksbronnen zijn gegevens, primaire bronnen (bijvoorbeeld historische gegevens) en secundaire bronnen (bijvoorbeeld peer-reviewed wetenschappelijke artikelen). Het schrijven van een onderzoekspaper omvat het synthetiseren van deze externe informatie met uw eigen ideeën.

Proefschrift: Een proefschrift (of scriptie) is een document dat is ingediend na afloop van een Ph.D. programma. Het proefschrift is een boek-lange samenvatting van het onderzoek van de promovendus.

Academische papers kunnen worden gedaan als onderdeel van een klas, in een studieprogramma, of voor publicatie in een academisch tijdschrift of wetenschappelijk boek met artikelen rond een thema, door verschillende auteurs.

Kenmerken van academisch schrijven

De meeste academische disciplines hanteren hun eigen stilistische conventies. Alle academische geschriften hebben echter bepaalde kenmerken.

1. Duidelijke en beperkte focus. De focus van een academische paper - het argument of de onderzoeksvraag - wordt al vroeg in de scriptieverklaring vastgelegd. Elke paragraaf en zin van het artikel sluit terug op die primaire focus. Hoewel het artikel achtergrond- of contextuele informatie kan bevatten, dient alle inhoud ter ondersteuning van de scriptieverklaring.
2. Logische structuur. Alle academische geschriften volgen een logische, eenvoudige structuur. In zijn eenvoudigste vorm omvat academisch schrijven een inleiding, hoofdparagrafen en een conclusie. De inleiding biedt achtergrondinformatie, legt de reikwijdte en richting van het essay vast en vermeldt het proefschrift. De lichaamsparagrafen ondersteunen de stelling van het proefschrift, waarbij elke lichaamsparagraaf uitwerkt op één ondersteunend punt. De conclusie verwijst terug naar het proefschrift, vat de belangrijkste punten samen en benadrukt de implicaties van de bevindingen van het artikel. Elke zin en paragraaf verbindt logisch met de volgende om een ​​duidelijk argument te presenteren.
3. Op bewijs gebaseerde argumenten. Academisch schrijven vereist goed geïnformeerde argumenten. Verklaringen moeten worden onderbouwd met bewijs, hetzij uit wetenschappelijke bronnen (zoals in een onderzoekspaper), resultaten van een studie of experiment, of citaten uit een primaire tekst (zoals in een literair analyse-essay). Het gebruik van bewijsmateriaal geeft geloofwaardigheid aan een argument.
4. Onpersoonlijke toon. Het doel van academisch schrijven is om een ​​logisch argument vanuit een objectief standpunt over te brengen. Academisch schrijven vermijdt emotionele, opruiende of anderszins bevooroordeelde taal. Of u het persoonlijk eens of oneens bent met een idee, het moet nauwkeurig en objectief in uw paper worden gepresenteerd.

De meeste gepubliceerde artikelen hebben ook samenvattingen: korte samenvattingen van de belangrijkste punten van het artikel. Samenvattingen worden weergegeven in zoekresultaten van academische databases, zodat lezers snel kunnen bepalen of het artikel relevant is voor hun eigen onderzoek.

Het belang van scriptieverklaringen

Stel dat u zojuist een analytisch essay voor uw literatuurles hebt afgerond. Als een peer of professor je vraagt ​​waar het essay over gaat, wat de punt van het essay is dat je in één zin duidelijk en bondig moet kunnen reageren. Die enkele zin is je scriptieverklaring.

De scriptieverklaring, gevonden aan het einde van de eerste paragraaf, is een inkapseling van één zin van het hoofdidee van je essay. Het presenteert een overkoepelend argument en kan ook de belangrijkste steunpunten voor het argument identificeren. In essentie is de scriptieverklaring een routekaart die de lezer vertelt waar het papier naartoe gaat en hoe het daar zal komen.

De scriptieverklaring speelt een belangrijke rol in het schrijfproces. Nadat je een scriptieverklaring hebt geschreven, heb je een duidelijke focus gelegd op je paper. Regelmatig terugverwijzen naar die scriptieverklaring voorkomt dat je tijdens de opstellingsfase van het onderwerp afwijkt. Natuurlijk kan (en moet) de scriptieverklaring worden herzien om wijzigingen in de inhoud of richting van het artikel weer te geven. Het uiteindelijke doel is immers om de belangrijkste ideeën van uw paper helder en specifiek vast te leggen.

Veel voorkomende fouten te vermijden

Academische schrijvers uit elk vakgebied staan ​​voor vergelijkbare uitdagingen tijdens het schrijfproces. Je kunt je eigen academische schrijfstijl verbeteren door deze veel voorkomende fouten te vermijden.

1. langdradigheid. Het doel van academisch schrijven is om complexe ideeën op een duidelijke, beknopte manier over te brengen. Maak de betekenis van uw argument niet onduidelijk door verwarrende taal te gebruiken. Als u merkt dat u een zin van meer dan 25 woorden schrijft, probeer deze dan in twee of drie afzonderlijke zinnen te verdelen voor een betere leesbaarheid.
2. Een vage of ontbrekende scriptieverklaring. De scriptieverklaring is de belangrijkste zin in elk academisch artikel. Je scriptieverklaring moet duidelijk zijn, en elke lichaamsdeel moet aansluiten bij die scriptie.
3. Informele taal. Academisch schrijven is formeel van toon en mag geen jargon, idioom of gesprekstaal bevatten.
4. Beschrijving zonder analyse. Herhaal niet gewoon de ideeën of argumenten uit uw bronnenmateriaal. Analyseer eerder deze argumenten en leg uit hoe ze zich verhouden tot uw punt. 
5. Geen bronnen aanhalen. Blijf op de hoogte van uw bronnenmateriaal tijdens het onderzoeks- en schrijfproces. Citeer ze consequent met behulp van één stijlhandleiding (MLA, APA of Chicago Manual of Style, afhankelijk van de richtlijnen die je aan het begin van het project hebt gekregen). Alle ideeën die niet van u zijn, moeten worden geciteerd, of ze nu zijn geparafraseerd of rechtstreeks worden geciteerd, om plagiaat te voorkomen.