Amy Kirby Post Quaker Abolitionist en Feminist

Amy Kirby (1802 - 29 januari 1889) baseerde haar pleidooi voor vrouwenrechten en afschaffing in haar Quaker-geloof. Ze is niet zo bekend als andere anti-slavernij-activisten, maar ze was wel bekend in haar eigen tijd.

Vroege leven

Amy Kirby werd in New York geboren uit Joseph en Mary Kirby, boeren die actief waren in het religieuze geloof van Quaker. Dit geloof inspireerde de jonge Amy om op haar 'innerlijke licht' te vertrouwen.

Amy's zus, Hannah, was getrouwd met Isaac Post, een apotheker, en ze verhuisden naar een ander deel van New York in 1823. Amy Post's verloofde stierf in 1825, en ze verhuisde naar Hannah's huis om voor Hannah te zorgen in haar laatste ziekte, en de bleef om voor de weduwnaar en de twee kinderen van haar zus te zorgen. 

Huwelijk

Amy en Isaac huwden in 1829, en Amy had vier kinderen in hun huwelijk, de laatste geboren in 1847.

Amy en Isaac waren actief in de Hicksite-tak van de Quakers, die de nadruk legden op innerlijk licht, niet op kerkelijke autoriteiten, als spirituele autoriteit. De Posts, samen met Isaac's zus Sarah, verhuisden in 1836 naar Rochester, New York, waar ze deelnamen aan een Quaker-bijeenkomst die gelijke status zocht voor mannen en vrouwen. Isaac Post opende een apotheek.

Anti-slavernij werk

Ontevreden over haar Quaker-bijeenkomst omdat ze niet sterk genoeg was tegen slavernij, tekende Amy Post in 1837 een antislaverie-petitie en hielp toen met haar man een plaatselijke anti-slavernijvereniging oprichten. Ze bracht haar antislavery hervormingswerk en haar religieuze geloof samen, hoewel de Quaker-bijeenkomst sceptisch was over haar 'wereldlijke' betrokkenheid.

De posten werden geconfronteerd met een financiële crisis in de jaren 1840 en nadat hun drie jaar oude dochter pijnlijk stierf, stopten ze met het bijwonen van Quaker-vergaderingen. (Een stiefzoon en zoon stierven ook vóór de leeftijd van vijf.)

Toenemende inzet voor anti-slavernij Oorzaak

Amy Post raakte actiever betrokken bij antislavery-activiteiten en associeerde zich met de vleugel van de beweging onder leiding van William Lloyd Garrison. Ze huisde bezoekende sprekers op afschaffing en verborg ook voortvluchtige slaven.

De posts verwelkomden Frederick Douglass op een reis naar Rochester in 1842, en hun vriendschap gecrediteerd met zijn latere keuze om naar Rochester te verhuizen om de North Star, een abolitionistische krant.

Progressive Quakers and Women's Rights

Met anderen, waaronder Lucretia Mott en Martha Wright, hielp de familie Post een nieuwe progressieve Quaker-bijeenkomst te vormen waarin gender en gelijkheid werden benadrukt en 'wereldlijk' activisme werd geaccepteerd. Mott, Wright en Elizabeth Cady Stanton ontmoetten elkaar in juli 1848 en stelden een oproep op voor een vrouwenrechtenverdrag. Amy Post, haar stiefdochter Mary en Frederick Douglass behoorden tot die uit Rochester die de daaruit voortvloeiende conventie van 1848 in Seneca Falls bijwoonden. Amy Post en Mary Post ondertekenden de Declaration of Sentiments.

Amy Post, Mary Post en verschillende anderen organiseerden vervolgens twee weken later een conventie in Rochester, gericht op de economische rechten van vrouwen.

De posts werden spiritisten, net als vele andere Quakers en een flink aantal vrouwen die betrokken zijn bij vrouwenrechten. Isaac werd beroemd als een medium voor het schrijven van de geesten van vele beroemde historische Amerikanen, waaronder George Washington en Benjamin Franklin.

Harriet Jacobs

Amy Post begon haar inspanningen opnieuw te richten op de abolitionistische beweging, hoewel ze ook verbonden bleef met de belangenbehartiging van vrouwen. Ze ontmoette Harriet Jacobs in Rochester en correspondeerde met haar. Ze drong er bij Jacobs op aan haar levensverhaal te drukken. Ze was een van degenen die het karakter van Jacobs bevestigde toen ze haar autobiografie publiceerde.

Schandalig gedrag

Amy Post was een van de vrouwen die het bloomer-kostuum adopteerde, en alcohol en tabak waren niet toegestaan ​​in haar huis. Zij en Isaac socialiseerden met gekleurde vrienden, ondanks dat sommige buren door dergelijke interraciale vriendschap werden geschandd.

Tijdens en na de burgeroorlog

Toen de burgeroorlog uitbrak, behoorde Amy Post tot degenen die werkten om de Unie gericht te houden op de afschaffing van de slavernij. Ze zamelde geld in voor "smokkelwaar" slaven.

Na het einde van de oorlog werd ze lid van de Equal Rights Association en toen de verkiezingsbeweging uiteenviel, werd ze onderdeel van de National Woman Suffrage Association.

Later leven

In 1872, slechts enkele maanden nadat ze weduwe was geworden, sloot ze zich aan bij de vele Rochester-vrouwen, waaronder haar buurvrouw Susan B. Anthony die probeerde te stemmen, om te proberen te bewijzen dat de grondwet vrouwen al toestond om te stemmen.

Toen Post stierf in Rochester, werd haar begrafenis gehouden bij de First Unitarian Society. Haar vriendin Lucy Colman schreef ter ere van haar: "Dood zijn, maar toch spreekt! Laten we luisteren, mijn zusters, misschien vinden we echo in ons eigen hart."