Andrew Wyeth, geboren op 12 juli 1917 in Chadds Ford, Pennsylvania, was de jongste van vijf kinderen die werden geboren als illustrator N. C. Wyeth en zijn vrouw. Andrew werd uitgerust met een slechte heup en frequente aanvallen met ziekten, en ouders besloten dat hij te kwetsbaar was om naar school te gaan, dus huurden in plaats daarvan tutors in. (Ja. Andrew Wyeth was homeschooled.)
Hoewel aspecten van zijn jeugd nogal eenzaam waren, was het leven in het huis van Wyeth grotendeels gevuld met kunst, muziek, literatuur, verhalen vertellen, een eindeloze reeks rekwisieten en kostuums die NC gebruikte om zijn schilderijen samen te stellen en natuurlijk , de grote familie Wyeth.
Andrew begon op zeer jonge leeftijd te tekenen. N. C. (die veel studenten onderwees, waaronder dochters Henriette en Carolyn) probeerde wijselijk niet "Andy" te instrueren totdat hij de leeftijd van 15 had bereikt en een flauw vermoeden van zijn eigen stijl had. Twee jaar lang kreeg de jongere Wyeth een rigoureuze academische opleiding in teken- en schildertechniek van zijn vader.
Losgelaten uit de studio Wyeth keerde ook olie de rug als schildermedium en koos in plaats daarvan minder vergevingsgezinde aquarellen. Degenen die bekend zijn met latere werken zijn vaak verrast door zijn vroege "natte penseel" -nummers: snel uitgevoerd, brede streken en vol kleur.
N. C. was zo enthousiast over deze vroege werken dat hij ze liet zien aan Robert Macbeth, een kunsthandelaar in New York City. Niet minder enthousiast organiseerde Macbeth een solo-tentoonstelling voor Andrew. Het meest enthousiast van allemaal waren de menigten die stroomden om te kijken en te kopen. De hele show werd binnen twee dagen verkocht en op 20-jarige leeftijd was Andrew Wyeth een rijzende ster in de kunstwereld.
Gedurende zijn jaren '20 begon Wyeth langzamer te schilderen, met meer aandacht voor detail en compositie, en minder nadruk op kleur. Hij had geleerd met ei-tempera te schilderen en wisselde het af met de 'droge kwast'-aquarelmethode.
Zijn kunst onderging een dramatische verschuiving na oktober 1945 toen N.C werd geraakt en gedood bij een spoorwegovergang. Een van zijn twee pijlers in het leven (de andere vrouw Betsy) was verdwenen - en dat was te zien aan zijn schilderijen.
Landschappen werden onvruchtbaarder, hun paletten gedempt en de incidentele figuren die verschenen, leken raadselachtig, aangrijpend en "sentimenteel" (een kunstkritisch woord dat de kunstenaar begon te haten).
Wyeth zei later dat de dood van zijn vader 'hem maakte', wat betekent dat hij door verdriet intensief moest focussen en hem vanaf het midden van de jaren veertig met diepe emotie moest schilderen..
Hoewel Wyeth veel portretten maakte, is hij vooral bekend om interieurs, stillevens en landschappen waarin figuren grotendeels afwezig zijn - Christina's World is de meest opvallende uitzondering. Met het verstrijken van de jaren lichtte zijn palet enigszins op en late werken bevatten hints van levendige kleuren.
Bepaalde kunstprofessionals beschouwen het werk van Andrew Wyeth op zijn best als middelmatig, zelfs als een groeiend segment dat voorstaat. De output van "The People's Painter" is echter geliefd bij een overweldigende meerderheid van kunstfans en weet dit ook: er zijn geen kunstenaars die de kans niet zou hebben gegrepen om zijn werktechniek te observeren.
Wyeth stierf op 16 januari 2009 in Chadds Ford, Pennsylvania. Volgens een woordvoerder stierf de heer Wyeth in zijn slaap, thuis, na een niet nader genoemde korte ziekte.
"Ik geef de voorkeur aan winter en herfst als je de botstructuur van het landschap voelt - de eenzaamheid ervan, het dode gevoel van de winter. Er wacht iets onder; het hele verhaal laat niet zien."