Amerikaanse Burgeroorlog Battle of Island Number Ten

Battle of Island Number 10 - Conflict & data:

De Battle of Island Number 10 werd gevochten van 28 februari tot 8 april 1862, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865).

Legers en commandanten

Unie

• Brigadegeneraal John Pope
• Vlagofficier Andrew Foote
• 6 kanonneerboten, 11 mortelvlotten
• ong. 20.000 mannen

bondgenoten

• Brigadegeneraal John P. McCown
• Brigadegeneraal William Mackall
• ong. 7.000 mannen

Battle of Island Nummer 10 - Achtergrond:

Met het begin van de burgeroorlog begonnen de Zuidelijke strijdkrachten inspanningen te leveren om belangrijke punten langs de rivier de Mississippi te versterken om aanvallen vanuit de Unie op het zuiden te voorkomen. Een gebied dat aandacht kreeg was de New Madrid Bend (nabij New Madrid, MO) met twee bochten van 180 graden in de rivier. Gelegen aan de voet van de eerste bocht tijdens het stomen naar het zuiden, domineerde eiland Nummer tien de rivier en alle schepen die probeerden te passeren, vielen gedurende langere tijd onder zijn kanonnen. Het werk begon in augustus 1861 aan vestingwerken op het eiland en het aangrenzende land onder leiding van kapitein Asa Gray. De eerste die werd voltooid, was batterij nummer 1 op de kustlijn van Tennessee. Ook bekend als de Redan-batterij, het had een vrij veld van vuur stroomopwaarts, maar zijn positie op lage grond maakte het onderworpen aan frequente overstromingen.

Het werk op eiland nummer tien vertraagde in de herfst van 1861 toen middelen en focus naar het noorden verschoven naar de vestingwerken in aanbouw in Columbus, KY. Begin 1862 veroverde brigadegeneraal Ulysses S. Grant Forten Henry en Donelson op de nabijgelegen rivieren Tennessee en Cumberland. Terwijl de troepen van de Unie naar Nashville drongen, dreigden de Zuidelijke troepen in Columbus geïsoleerd te raken. Om hun verlies te voorkomen, generaal P.G.T. Beauregard beval hen zich terug te trekken naar het eiland nummer tien. Aangekomen eind februari begonnen deze strijdkrachten aan de versterking van de verdedigingswerken van het gebied onder leiding van brigadegeneraal John P. McCown.

Battle of Island Number Ten - Building the Defense:

Op zoek naar een betere beveiliging van het gebied, begon McCown aan de vestingwerken vanaf de noordelijke nadering tot de eerste bocht, voorbij het eiland en New Madrid, en tot Point Pleasant, MO. Binnen enkele weken bouwden de mannen van McCown vijf batterijen op de kust van Tennessee en vijf extra batterijen op het eiland zelf. Het monteren van een gecombineerd 43 kanonnen, deze posities werden verder ondersteund door de 9-kanonnen drijvende batterij New Orleans die een positie innam aan de westkant van het eiland. In New Madrid verrees Fort Thompson (14 kanonnen) ten westen van de stad, terwijl Fort Bankhead (7 kanonnen) werd gebouwd in het oosten met uitzicht op de monding van een nabijgelegen bayou. Hulp bij de zuidelijke verdediging waren zes kanonneerboten onder toezicht van vlagofficier George N. Hollins (kaart).

Battle of Island Number Ten - Pausbenaderingen:

Terwijl de mannen van McCown werkten om de verdediging in de bochten te verbeteren, verhuisde brigadegeneraal John Pope naar zijn leger van de Mississippi bij Commerce, MO. Door majoor Henry W. Halleck te staken op eiland nummer tien, vertrok hij eind februari en arriveerde op 3 maart in de buurt van New Madrid. Bij gebrek aan zware wapens om de zuidelijke forten aan te vallen, gaf paus kolonel Joseph P. Plummer de opdracht om te bezetten Point Pleasant naar het zuiden. Hoewel ze gedwongen werden beschietingen door Hollins 'kanonneerboten te ondergaan, beveiligden en hielden de troepen van de Unie de stad. Op 12 maart arriveerde zware artillerie in het kamp van de paus. Het plaatsen van kanonnen op Point Pleasant, de troepen van de Unie verdreven de Zuidelijke schepen en sloten de rivier af voor vijandelijk verkeer. De volgende dag begon paus de Zuidelijke posities rond New Madrid te beschieten. Niet gelovend dat de stad kon worden gehouden, verliet McCown het in de nacht van 13 op 14 maart. Terwijl sommige troepen naar het zuiden trokken naar Fort Pillow, voegde de meerderheid zich bij de verdedigers op eiland nummer tien.

Battle of Island Number Ten - The Siege Begins:

Ondanks deze mislukking ontving McCown een promotie tot generaal-majoor en vertrok. Het commando op eiland nummer tien werd vervolgens overgedragen aan brigadegeneraal William W. Mackall. Hoewel paus New Madrid met gemak had ingenomen, vormde het eiland een moeilijkere uitdaging. De Zuidelijke batterijen aan de kust van Tennessee werden geflankeerd door onbegaanbare moerassen in het oosten, terwijl de enige landbenadering van het eiland langs een enkele weg liep die zuidwaarts liep naar Tiptonville, TN. De stad zelf was gelegen op een smalle landtong tussen de rivier en het Reelfoot-meer. Ter ondersteuning van operaties tegen Island Number Ten ontving Pope de Western Gunboat Flotilla van Flag Officer Andrew H. Foote, evenals een aantal mortelvlotten. Deze kracht arriveerde boven de New Madrid Bend op 15 maart.

Omdat Paus en Foote niet in staat waren om Island Number Ten direct aan te vallen, discussieerden ze over hoe ze hun verdediging konden verminderen. Terwijl Paus wilde dat Foote zijn kanonneerboten langs de batterijen liet varen om een ​​landing stroomafwaarts te dekken, maakte Foote zich zorgen over het verliezen van enkele van zijn schepen en begon hij liever met een bombardement met zijn mortieren. Paus stemde in met Foote en stemde in met een bombardement en gedurende de volgende twee weken kwam het eiland onder een gestage regen van mortiergranaten. Toen deze actie volgde, sneden de troepen van de Unie een ondiep kanaal langs de hals van de eerste bocht waardoor transport- en bevoorradingsschepen New Madrid konden bereiken terwijl de Zuidelijke batterijen werden vermeden. Toen het bombardement niet effectief bleek, begon paus opnieuw te ageren omdat hij enkele van de kanonneerboten voorbij eiland nummer tien had gelopen. Terwijl een aanvankelijke oorlogsraad op 20 maart zag dat de kapiteins van Foote deze aanpak weigerden, resulteerde een tweede negen dagen later in commandant Henry Walke van USS Carondelet (14 geweren) akkoord om een ​​passage te proberen.