Amerikaanse Burgeroorlogslag van Fredericksburg

De Slag om Fredericksburg werd gevochten op 13 december 1862, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865) en zag dat de troepen van de Unie een bloedige nederlaag leden. Na de Slag bij Antietam, na zijn strijd tegen generaal Robert E. Lee's leger van Noord-Virginia, boos te zijn geworden op majoor generaal George B. McClellan, heeft president Abraham Lincoln hem op 5 november 1862 afgelost en twee dagen later vervangen door generaal-majoor Ambrose Burnside. . Burnside was afgestudeerd in West Point en had eerder succes geboekt in de oorlogscampagne in North Carolina en bij het toonaangevende IX Corps.

Een terughoudend commandant

Ondanks dit had Burnside twijfels over zijn vermogen om het leger van de Potomac te leiden. Hij had tweemaal het bevel afgewezen onder vermelding van het feit dat hij ongekwalificeerd was en geen ervaring had. Lincoln had hem voor het eerst benaderd na de nederlaag van McClellan op het schiereiland in juli en had een soortgelijk aanbod gedaan na de nederlaag van generaal-majoor John Pope in augustus in Second Manassas. Nogmaals gevraagd die herfst, accepteerde hij alleen toen Lincoln hem vertelde dat McClellan hoe dan ook zou worden vervangen en dat het alternatief majoor-generaal Joseph Hooker was, die Burnside intens niet leuk vond.   

Burnside's plan

Met tegenzin het commando aannemend, werd Burnside onder druk gezet om offensieve operaties uit te voeren door Lincoln en hoofdcommissaris Henry W. Halleck. Burnside was van plan een late herfstaanval in te stellen en was van plan naar Virginia te verhuizen en zijn leger openlijk te concentreren op Warrenton. Vanuit deze positie wou hij naar Culpeper Court House, Orange Court House of Gordonsville voordat hij snel naar het zuidoosten naar Fredericksburg marcheerde. In de hoop Lee's leger te omzeilen, was Burnside van plan om de Rappahannock River over te steken en via de Richmond, Fredericksburg en Potomac Railroad op Richmond verder te reizen.

Snelheid en bedrog vereisen, Burnside's plan bouwde voort op enkele operaties die McClellan had overwogen ten tijde van zijn verwijdering. Het definitieve plan werd op 9 november aan Halleck voorgelegd. Na een lang debat werd het vijf dagen later door Lincoln goedgekeurd, hoewel de president teleurgesteld was dat het doelwit Richmond was en niet het leger van Lee. Bovendien waarschuwde hij dat Burnside snel moest bewegen omdat het onwaarschijnlijk was dat Lee zou aarzelen om tegen hem in te gaan. Op 15 november vertrokken de belangrijkste elementen van het leger van de Potomac in Falmouth, VA, tegenover Fredericksburg, twee dagen later met succes een mars op Lee gestolen.

Legers en commandanten

Union - Leger van de Potomac

• Generaal-majoor Ambrose E. Burnside
• 100,007 mannen

Verbonden - Leger van Noord-Virginia

• Generaal Robert E. Lee
• 72.497 mannen

Kritieke vertragingen

Dit succes werd verspild toen werd ontdekt dat de pontons die nodig waren om de rivier te overbruggen niet voor het leger waren aangekomen vanwege een administratieve fout. Generaal-majoor Edwin V. Sumner, commandant van de Right Grand Division (II Corps & IX Corps), drong bij Burnside aan op toestemming om de rivier te doorwaden om de paar geconfedereerde verdedigers in Fredericksburg te verspreiden en Marye's Heights ten westen van de stad te bezetten. Burnside weigerde te vrezen dat de herfstregens de rivier zouden laten stijgen en dat Sumner zou worden afgesneden.

In reactie op Burnside verwachtte Lee aanvankelijk dat hij achter de North Anna River in het zuiden moest gaan staan. Dit plan veranderde toen hij hoorde hoe langzaam Burnside zich bewoog en in plaats daarvan koos hij ervoor om naar Fredericksburg te marcheren. Terwijl de troepen van de Unie in Falmouth zaten, arriveerde het hele korps van luitenant-generaal James Longstreet op 23 november en begon op de hoogten te graven. Terwijl Longstreet een commanderende positie vestigde, was het korps van generaal Thomas "Stonewall" Jackson onderweg vanuit de Shenandoah-vallei. 

Kansen gemist

Op 25 november arriveerden de eerste pontonbruggen, maar Burnside weigerde te bewegen en miste de kans om de helft van Lee's leger te verpletteren voordat de andere helft arriveerde. Tegen het einde van de maand, toen de resterende bruggen arriveerden, had het korps van Jackson Fredericksburg bereikt en een positie ten zuiden van Longstreet ingenomen. Uiteindelijk begonnen de ingenieurs van de Unie op 11 december zes pontonbruggen te bouwen tegenover Fredericksburg. Onder vuur van Zuidelijke sluipschutters werd Burnside gedwongen landende partijen over de rivier te sturen om de stad te ontruimen.

Ondersteund door artillerie op Stafford Heights bezetten de troepen van de Unie Fredericksburg en plunderden de stad. Toen de bruggen voltooid waren, begon het grootste deel van de strijdkrachten van de Unie de rivier over te steken en op 11 en 12 december ten strijde te trekken. Burnside's oorspronkelijke plan voor de strijd vroeg om de hoofdaanval in het zuiden uit te voeren door generaal-generaal William B. Franklin's Left Grand Divisie (I Corps & VI Corps) tegen de positie van Jackson, met een kleinere, ondersteunende actie tegen Marye's Heights.

Gehouden in het zuiden

De aanval begon op 13 december om 8.30 uur en werd geleid door de divisie van generaal-majoor George G. Meade, ondersteund door die van brigadegeneraal Abner Doubleday en John Gibbon. Hoewel aanvankelijk gehinderd door zware mist, kreeg de Union-aanval momentum rond 10:00 AM toen het in staat was een gat in de lijnen van Jackson te exploiteren. De aanval van Meade werd uiteindelijk gestopt door artillerievuur en rond 13:30 uur dwong een massale zuidelijke tegenaanval alle drie de Uniondivisies zich terug te trekken. In het noorden was de eerste aanval op Marye's Heights om 11:00 uur begonnen en werd geleid door de divisie van generaal-majoor William H. French.

Een bloederige mislukking

De nadering van de hoogten vereiste dat de aanvallende kracht een open vlakte van 400 meter moest oversteken die werd gescheiden door een afwateringssloot. Om de sloot over te steken, werden de troepen van de Unie gedwongen in kolommen over twee kleine bruggen te vijlen. Net als in het zuiden verhinderde de mist dat artillerie van de Unie op Stafford Heights effectieve brandondersteuning bood. In de toekomst werden de Franse mannen afgeslagen met zware verliezen. Burnside herhaalde de aanval met de divisies van Brigadegeneraals Winfield Scott Hancock en Oliver O. Howard met dezelfde resultaten. Terwijl de strijd slecht verliep op Franklins front, richtte Burnside zijn aandacht op Marye's Heights.

Versterkt door de divisie van majoor-generaal George Pickett, bleek de positie van Longstreet ondoordringbaar. De aanval werd om 15.30 uur hernieuwd toen de divisie van brigadegeneraal Charles Griffin naar voren werd gestuurd en afgeslagen. Een half uur later belastte de divisie van brigadegeneraal Andrew Humphreys hetzelfde resultaat. De strijd eindigde toen brigadegeneraal George W. Getty's divisie zonder succes de hoogten vanuit het zuiden probeerde aan te vallen. Alles bij elkaar werden zestien beschuldigingen gedaan tegen de stenen muur bovenop Marye's Heights, meestal in brigadesterkte. Getuige van het bloedbad Gen. Lee merkte op: "Het is goed dat oorlog zo verschrikkelijk is, of we moeten er te dol op worden."

Nasleep

Een van de meest eenzijdige veldslagen van de burgeroorlog, de Slag om Fredericksburg kostte het Army of the Potomac 1.284 gedood, 9.600 gewonden en 1.769 gevangen / vermist. Voor de Zuidelijken vielen er 608 doden, 4.116 gewonden en 653 gevangen / vermist. Hiervan werden slechts ongeveer 200 geleden op Marye's Heights. Aan het einde van de strijd werden veel troepen van de Unie, levend en gewond, gedwongen om de ijskoude nacht van 13/14 december op de vlakte voor de hoogten door te brengen, vastgemaakt door de Zuidelijken. Op de middag van de 14e vroeg Burnside Lee om een ​​wapenstilstand om zijn gewonden te verzorgen die werd verleend.

Nadat hij zijn mannen van het veld had verwijderd, trok Burnside het leger terug over de rivier naar Stafford Heights. De volgende maand probeerde Burnside zijn reputatie te redden door te proberen noordwaarts te bewegen rond de linkerflank van Lee. Dit plan liep vast toen de regen in januari de wegen verminderde tot modderpoelen waardoor het leger niet kon bewegen. Nagesynchroniseerd de "Mud March", de beweging werd geannuleerd. Burnside werd op 26 januari 1863 vervangen door Hooker.