Alles over de grote meren van Noord-Amerika

Lake Superior, Lake Michigan, Lake Huron, Lake Erie en Lake Ontario vormen de Grote Meren, die zich uitstrekken over de Verenigde Staten en Canada en de grootste groep zoetwatermeren ter wereld vormen. Samen bevatten ze 5.439 kubieke mijl water (22.670 kubieke km), of ongeveer 20% van al het zoete water op de aarde, en beslaan een oppervlakte van 94,250 vierkante mijl (244,106 vierkante km).

Verschillende andere kleine meren en rivieren zijn ook opgenomen in het gebied van de Grote Meren, waaronder de Niagra-rivier, de Detroit-rivier, de St. Lawrence-rivier, de St. Marys-rivier en de Georgian Bay. Er zijn naar schatting 35.000 eilanden gelegen aan de Grote Meren, gecreëerd door millennia ijzige activiteit.

Interessant is dat Lake Michigan en Lake Huron met elkaar zijn verbonden door de Straat van Mackinac en technisch kunnen worden beschouwd als een meer.

De vorming van de grote meren

Het Grote Merenbekken (de Grote Meren en het omliggende gebied) begon zich ongeveer twee miljard jaar geleden te vormen, bijna tweederde van de leeftijd van de aarde. Tijdens deze periode vormden grote vulkanische activiteit en geologische spanningen de bergsystemen van Noord-Amerika, en na significante erosie werden verschillende depressies in de grond gesneden. Ongeveer twee miljard jaar later stroomden de omringende zeeën het gebied continu onder water, waardoor het landschap verder erodeerde en veel water achterbleef terwijl ze weggingen.

Meer recent, ongeveer twee miljoen jaar geleden, waren het gletsjers die zich steeds verder over het land voortbewogen. De gletsjers waren meer dan 6500 voet dik en drukten verder op het Grote Merenbekken. Toen de gletsjers zich uiteindelijk terugtrokken en ongeveer 15.000 jaar geleden smolt, bleven enorme hoeveelheden water achter. Het zijn deze gletsjerwateren die vandaag de Grote Meren vormen.

Veel glaciale kenmerken zijn nog steeds zichtbaar op het Great Lakes Basin vandaag in de vorm van "glaciale drift", groepen zand, slib, klei en ander ongeorganiseerd puin afgezet door een gletsjer. Moraines, tot vlaktes, drumlins en eskers zijn enkele van de meest voorkomende kenmerken die overblijven.

De industriële grote meren

De kusten van de Grote Meren strekken zich uit over iets meer dan 10.000 mijl (16.000 km), raken acht staten in de VS en Ontario in Canada, en vormen een uitstekende locatie voor het transport van goederen. Het was de primaire route die door vroege ontdekkingsreizigers van Noord-Amerika werd gebruikt en was een belangrijke reden voor de grote industriële groei van het Midwesten in de 19e en 20e eeuw.

Tegenwoordig wordt 200 miljoen ton per jaar via deze waterweg getransporteerd. Belangrijke ladingen zijn ijzererts (en andere mijnproducten), ijzer en staal, landbouw en industrieproducten. Het Great Lakes Basin is ook de thuisbasis van respectievelijk 25% en 7% van de Canadese en Amerikaanse landbouwproductie.

Vrachtschepen worden geholpen door het systeem van kanalen en sluizen gebouwd op en tussen de meren en rivieren van het Great Lakes Basin. De twee belangrijkste sets sluizen en kanalen zijn:

1. De Great Lakes Seaway, bestaande uit het Welland-kanaal en de Soo Locks, waardoor schepen de Niagra-watervallen en de stroomversnellingen van de St. Marys-rivier passeren.
2. De St. Lawrence Seaway, die zich uitstrekt van Montreal tot Lake Erie en de Grote Meren verbindt met de Atlantische Oceaan.

In totaal maakt dit transportnetwerk het voor schepen mogelijk om een ​​totale afstand van 2740 km (2765 km) af te leggen, helemaal van Duluth, Minnesota tot de Golf van St. Lawrence.

Om aanvaringen te voorkomen tijdens het varen op de rivieren die de Grote Meren verbinden, varen schepen "naar boven" (west) en "naar beneden" (oost) in vaarroutes. Er zijn ongeveer 65 havens op Great Lakes-St. Lawrence Seaway-systeem. 15 zijn internationaal en omvatten Burns Harbor in Portage, Detroit, Duluth-Superior, Hamilton, Lorain, Milwaukee, Montreal, Ogdensburg, Oswego, Quebec, Sept-Iles, Thunder Bay, Toledo, Toronto, Valleyfield en Port Windsor.

Grote meren recreatie

Ongeveer 70 miljoen mensen bezoeken de Grote Meren elk jaar om van hun water en stranden te genieten. Zandstenen kliffen, hoge duinen, uitgestrekte paden, campings en diverse dieren in het wild zijn slechts enkele van de vele attracties van de Grote Meren. Naar schatting wordt elk jaar $ 15 miljard besteed aan vrijetijdsactiviteiten.

Sportvissen is een veel voorkomende activiteit, deels vanwege de grootte van de Grote Meren, en ook omdat de meren jaar na jaar worden gevuld. Sommige van de vissen zijn bas, bluegill, crappie, baars, snoek, forel en snoekbaarzen. Sommige niet-inheemse soorten zoals zalm en hybride rassen zijn geïntroduceerd, maar zijn over het algemeen niet geslaagd. Gecharterde visreizen vormen een belangrijk onderdeel van de toeristische sector van de Grote Meren.

Spa's en klinieken zijn ook populaire toeristische attracties, en een paar goed met enkele van de serene wateren van de Grote Meren. Pleziervaart is een andere veel voorkomende activiteit en is succesvoller dan ooit, omdat er steeds meer kanalen worden gebouwd om de meren en de omliggende rivieren met elkaar te verbinden.