Alles over dentils en dentilafgietsel

Een dentil is een van een reeks dicht bij elkaar geplaatste, rechthoekige blokken die een vormstuk vormen. Dentil-vormen steekt meestal onder de kroonlijst uit, langs de daklijn van een gebouw. Dentil-vormen kan echter overal op een structuur een decoratieve band vormen. Het gebruik van dentils wordt sterk geassocieerd met klassieke (Griekse en Romeinse) en neoklassieke (Griekse revival) architectuur. Het is vooral merkbaar in het fronton van een portiek van een neoklassiek gebouw.

De juiste spelling

Als het woord is dentil klinkt meer als een wortelkanaal dan een architectonisch detail, hier is de reden - tandheelkundige en dentil klinken hetzelfde en hebben dezelfde oorsprong.

"Dentil" is een zelfstandig naamwoord van het Latijnse woord holen, wat betekent tand. "Dental", van dezelfde Latijnse wortel, is een bijvoeglijk naamwoord dat wordt gebruikt om de objecten en procedures van een "tandarts" te beschrijven (bijvoorbeeld tandzijde, tandheelkundig implantaat).

Gebruik het woord 'dentil' om over de 'tanden' onder een kroonlijst te spreken. Het beschrijft hoe de versiering eruit ziet (d.w.z. een reeks tanden). De tanden in je mond hebben een belangrijkere functie dan de tanden in je huis.

"Vormen" is een alternatieve spelling voor het freeswerk of metselwerk "gieten" gevonden op gebouwen. "Dentil-vormen" is een acceptabele spelling van de Britten.

Aanvullende definities van Dentil

Dentils mogen niet worden verward met beugels of consoles, die over het algemeen een ondersteunende functie hebben. De voorloper van dentils, toen de Grieken in hout werkten, had misschien een structurele reden om te zijn, maar regelmatige lijnen van rechthoekige blokken steen werden een teken van Griekse en Romeinse versieringen.

"Een ononderbroken lijn van kleine blokken in een klassieke lijst net onder de fascia." - G.E. Kidder Smith, FAIA

"Kleine rechthoekige blokken op een rij geplaatst, zoals tanden, als onderdeel van een klassieke kroonlijst." - John Milnes Baker, AIA

"Een klein vierkant blok dat in serie wordt gebruikt in Ionische, Corinthische, Composiet en meer zelden Dorische kroonlijsten." - Penguin Dictionary

Gebruik en verzorging van Dentil

Dentils zijn vooral een kenmerk van klassieke architectuur en de afgeleide neoklassieke architectuur - gebruikt om die Griekse revival-look te krijgen. Dentil-vormen is een versiering met weinig of geen functionele architecturale reden. Het gebruik ervan geeft een exterieur (of interieur) een koninklijke, verheven indruk. De bouwers van vandaag kunnen dentil-details gebruiken om een ​​huis in een ontwikkeling een luxe uitstraling te geven - zelfs als de dentils van PVC zijn gemaakt. Bijvoorbeeld, ontwikkelaars van de geplande gemeenschap genaamd New Daleville, gebouwd op getransformeerde landbouwgrond ten westen van Philadelphia, Pennsylvania, boden een modelwoning aan met de naam "de Melville". Architect en schrijver Witold Rybczynski beschreef het model: "De Melville, met zijn bakstenen front, delicate dentil gieten, witte keystones en gebogen Georgische ingang, ziet er een beetje te luxe uit voor zijn landelijke locatie ..."

Omdat ze van klassieke architectuur zijn, werden dentils oorspronkelijk van steen gemaakt. Tegenwoordig ziet u netten hoog op en rond deze stenen decoraties, omdat in verval geraakte dentils gevaarlijk kunnen zijn. In 2005 brak een stuk ter grootte van een basketbal ter grootte van het dentilprofiel van het Amerikaanse Hooggerechtshof af en viel op de treden direct voor het gebouw. De traditionele kleur van dentils is steenwit, ongeacht welk bouwmateriaal wordt gebruikt. Nooit zijn dentils afzonderlijk in verschillende kleuren geverfd.

Dentil-voorbeelden in de geschiedenis

De eerste voorbeelden van dentilversiering zouden zijn in de oude architectuur van de Griekse en Romeinse tijdperken. Bijvoorbeeld, de bibliotheek van Celsus in de Grieks-Romeinse stad Efeze en het Pantheon uit de 2e eeuw in Rome, Italië vertonen dentils in traditionele steen.

Europa's Renaissance uit c. 1400 tot c. 1600 bracht een hernieuwde interesse in alle dingen Grieks en Romeins, dus Renaissance-architectuur zal vaak dentilversieringen hebben. De architectuur van Andrea Palladio is een voorbeeld van deze periode.

Neoklassieke architectuur werd de standaard voor openbare gebouwen na de Amerikaanse revolutie. Washington, D.C. staat vol met de waardige Griekse en Romeinse ontwerpen, waaronder een herbouwd Witte Huis en het Thomas Jefferson-gebouw van de Library of Congress. Het gebouw van het Amerikaanse Hooggerechtshof in 1935 in Washington D.C. evenals het gebouw van de New York Stock Exchange in 1903 in New York City zijn late neoklassieke aankomsten, maar compleet met dentils.

Antebellum-architectuur is vaak Griekse heropleving met dentil floreert. Elk huis met neoklassieke details, inclusief huisstijlen van Federal en Adam, vertoont vaak dentils. Het Graceland Mansion van Elvis Presley heeft niet alleen dentils aan de buitenkant, maar ook in de meer formele eetkamer binnen, ondanks de grote variaties van het interieur.

Dentils, symmetrie en proportie

Natuurlijk, Elvis had dentil-vormen in zijn eetkamer, maar kunnen we - moeten we - allemaal zo moedig zijn? Dentil-moulding is een zeer krachtig ontwerp. In sommige gevallen is het overweldigend. Voor interieurs kan het vormen van een dentil ervoor zorgen dat een kleine kamer op een martelkamer lijkt. En waarom zie je geen dentils in bungalows of "minimale traditionele" huizen uit de jaren 40 en 50? Dentil-lijstwerk is ontworpen om Griekse tempels te versieren, geen bescheiden Amerikaanse huizen. Dentils zijn misschien traditioneel, maar ze zijn allesbehalve minimaal.

Dentil-vormen vereist proportionaliteit en is aangeboren symmetrisch. Ons gevoel voor symmetrie en proportie in ontwerp komt rechtstreeks van de Romeinse architect Vitruvius en zijn beschrijving van de Griekse architectuur. Hier is wat Vitruvius schreef De Architectura meer dan 2000 jaar geleden:

• "Over de fries komt de lijn van dentils, gemaakt van dezelfde hoogte als de middelste fascia van de architraaf en met een uitsteeksel gelijk aan hun hoogte. De kruising ... is verdeeld zodat het gezicht van elke dentil half zo breed is als zijn hoogte en de holte van elk snijpunt tweederde van dit vlak in de breedte ... en de totale projectie van de corona en de dentils moet gelijk zijn aan de hoogte van het fries naar het cymatium aan de bovenkant van de corona. "
• "... het schema van dentils behoort tot de Ionische, waarin er goede redenen zijn voor het gebruik ervan in gebouwen. Net zoals mutules de projectie van de belangrijkste spanten vertegenwoordigen, zo zijn dentils in de Ionische een imitatie van de projecties van de gemeenschappelijke spanten. En dus legt in Griekse werken niemand ooit dentils onder mutules, omdat het onmogelijk is dat gewone spanten zich onder de hoofdspanten bevinden. "

bronnen

• Bronboek van Amerikaanse architectuur door G. E. Kidder Smith, Princeton Architectural Press, 1996, p. 645
• American House Styles: een beknopte gids door John Milnes Baker, AIA, Norton, 1994, p. 170
• Het Penguin Dictionary of Architecture, Third Edition, van John Fleming, Hugh Honor en Nikolaus Pevsner, Penguin, 1980, p. 94
• Laatste oogst, Witold Rybczynski, Scribner, 2007, p. 244
• Tien boeken over architectuur door Vitruvius, Project Gutenberg EBook, http://www.gutenberg.org/files/20239/20239-h/29239-h.htm [geraadpleegd op 28 maart 2016]