Alarische koning van de Visigoten en de plundering van Rome in 410 na Christus

Alaric was een Visigoth-koning, een barbaar die het onderscheid heeft Rome te hebben ontslagen. Het was niet wat hij wilde doen: Alaric was niet alleen een koning van de Goten, maar ook een Romein magister militum 'meester van soldaten', waardoor hij een gewaardeerd lid van het Romeinse rijk was.

Ondanks zijn trouw aan Rome wist Alaric dat hij de eeuwige stad zou veroveren omdat er voorspeld was:

" Penetrabis ad Urbem"
Je zult de stad binnendringen

Ondanks of om zijn bestemming te vermijden, probeerde Alaric vreedzaam te onderhandelen met de heersers van Rome.

In plaats van de vijand van Rome te zijn, werkte Alaric als koning-maker, installeerde Priscus Attalus als keizer en hield hem daar ondanks politieke meningsverschillen. Het lukte niet. Uiteindelijk leidde de weigering van Rome om een ​​barbaar te huisvesten Alaric ertoe Rome te ontslaan op 24 augustus 410 na Christus..

Terzijde: een pechdag voor Rome

De meeste Romeinse feesten begonnen op oneven genummerde dagen omdat even nummers als onduidelijk werden beschouwd. (Het woord felix betekent gelukkig in het Latijn en was de agnomen die de Romeinse dictator Sulla in 82 voor Christus aan zijn naam had toegevoegd. om zijn geluk aan te geven. Infelicitous betekent pech.) 24 augustus is een goed voorbeeld van hoe slecht even-genummerde dagen konden zijn voor het Romeinse rijk, omdat het op dezelfde dag, 331 jaar eerder, was dat Mt. De Vesuvius was uitgebarsten en vernietigde de Campanische steden Pompeii en Herculaneum.

De zak van Rome

Gotische troepen verwoestten het grootste deel van Rome en namen gevangenen, waaronder de zus van de keizer, Galla Placidia.

"Maar toen de afgesproken dag was gekomen, bewapende Alaric zijn hele strijdmacht voor de aanval en hield ze gereed voor de Salarische Poort; want het gebeurde dat hij zich daar aan het begin van het beleg had gelegerd. 24 augustus 410 AD En alle jongeren op de afgesproken dag kwamen naar deze poort en, de wachters plotseling aanvallend, doodden hen; toen openden zij de poorten en ontvingen Alaric en het leger op hun gemak naar de stad. vuur naar de huizen die naast de poort waren, waaronder ook het huis van Sallust, die in de oudheid de geschiedenis van de Romeinen schreef, en het grootste deel van dit huis heeft tot mijn tijd half verbrand ze plunderden de hele stad en vernietigden de meeste Romeinen, ze gingen verder. "
Procopius op de zak van Rome.

Wat Alaric deed na het plunderen van Rome

Na de plundering van Rome leidde Alaric zijn troepen naar het zuiden naar Campania, en nam Nola en Capua mee. Alaric ging op weg naar de Romeinse provincie Afrika, waar hij van plan was zijn leger te voorzien van de persoonlijke broodmand van Rome, maar een storm verwoestte zijn schepen en blokkeerde tijdelijk zijn oversteek.

De opvolger van Alaric

Voordat Alaric zijn zeemacht opnieuw kon uitrusten, stierf Alaric I, koning van de Goten, in Cosentia. In de plaats van Alaric kozen de Goten zijn zwager Athaulf. In plaats van naar het zuiden te trekken naar Afrika, marcheerden de Goten onder leiding van Athaulf noordwaarts over de Alpen, weg van Rome. Maar eerst, als een afscheid onderweg, verwoestten ze Etruria (Toscane).

Dat is de kern ervan. De volgende twee pagina's bevatten meer, maar nog steeds afgekorte details over hoe Alaric probeerde Rome niet te ontslaan, maar uiteindelijk voelde dat hij geen alternatief had.
Volgende bladzijde.

Alaric had een thuis nodig voor de Goten

Alaric, een koning van de Goten en leider van andere barbaren, probeerde andere middelen dan Rome te ontslaan om zijn weg te vinden met Honorius, de Romeinse keizer van het Westen vanaf c. 395 - 15 augustus 423. Tweemaal voordat hij uiteindelijk Rome ontsloeg, in 410, was Alaric met zijn troepen Italië binnengekomen, met de bedoeling zijn bestemming te vervullen, maar gesprekken en Romeinse beloften hielden de barbaren op afstand.

Alaric viel voor het eerst Italië binnen in 401-403. Voorheen waren Alaric en de Goten gevestigd in de provincie New Epirus (modern Albanië) waar Alaric een keizerlijk ambt bekleedde. J.B. Bury zegt dat hij mogelijk diende als Magister Militum 'Master of Soldiers' in Illyricum [Zie kaart Sect. fG.] Bury denkt dat Alaric zijn mannen gedurende deze tijd heeft uitgerust met state-of-the-art wapens. Het is niet bekend waardoor Alaric plotseling besloot Italië binnen te vallen, maar hij lijkt te hebben besloten een thuis te vinden voor de Goten in het westelijke rijk, mogelijk in de Donau-provincies.

Vandalen en Goten versus Rome

In 401 leidde Radagaisus, een andere barbaarse koning (d. 406 augustus) die mogelijk in samenzwering was met Alaric, zijn Vandalen over de Alpen naar Noricum. Honorius stuurde Stilicho, de zoon van een vandaalvader en een Romeinse moeder, om de vandalen af ​​te handelen en liet Alaric een kans. Alaric koos dit moment van afleiding om zijn troepen naar Aquileia te leiden, die hij veroverde. Alaric won vervolgens steden in Venetië en stond op het punt om naar Milaan te marcheren waar Honorius was gestationeerd. Tegen die tijd had Stilicho de Vandalen echter onderdrukt. Hij bekeerde hen tot hulptroepen en nam ze mee om naar Alaric te marcheren.

Alaric marcheerde zijn troepen naar het westen naar de rivier Tenarus (in Pollentia) waar hij zijn aarzelende troepen vertelde over het visioen over zijn verovering. Blijkbaar werkte dit. De mannen van Alaric vochten op 6 april 402 tegen Stilicho en zijn Romeinse vandalentroepen. Hoewel er geen beslissende overwinning was, veroverde Stilicho de familie van Alaric. Dus sloot Alaric een verdrag met Stilicho en verliet Italië.

Stilicho vestigt zich met Alaric

In 403 stak Alaric opnieuw de grens over om Verona aan te vallen, maar deze keer versloeg Stilicho hem duidelijk. In plaats van zijn voorsprong te drukken, kwam Stilicho echter tot een overeenkomst met Alaric: de Goten konden tussen Dalmatië en Pannonia leven. In ruil voor land om van te leven, stemde Alaric ermee in om Stilicho te steunen toen hij verhuisde naar het oostelijke Illyricum.

Begin 408 marcheerde Alaric (na de overeenkomst) naar Virunum, in Noricum. Van daaruit zond hij de keizer een eis voor het salaris van zijn troepen. Stilicho drong er bij Honorius op aan om daarmee in te stemmen, zodat Alaric werd betaald en in dienst van de Westerse keizer bleef. Die lente kreeg Alaric de opdracht om Gallië terug te nemen van de overweldiger Constantijn III.

Nasleep van de dood van Stilicho

Op 22 augustus 408 werd Stilicho onthoofd wegens verraad. In de nasleep begonnen Romeinse troepen families van barbaarse hulporganisaties in Italië te vermoorden. 30.000 mannen vluchtten naar Alaric, die nog in Noricum was.

Olympius, de Magister officiorum, volgde Stilicho op en stond voor twee onopgeloste problemen: (1) de overweldiger in Gallië en (2) de Visigoten. Alaric bood aan zich terug te trekken naar Pannonia als de gijzelaars eerder werden genomen (onthoud: in de besluiteloze strijd in Pollentia werden leden van Alaric's familie gevangen genomen) werden teruggegeven en als Rome hem meer geld betaalde. Olympius en Honorius verwierpen het aanbod van Alaric, dus stak Alaric die herfst de Julische Alpen over. Dit markeerde de derde binnenkomst van Alaric in Italië.

Details van de zak van Alaric van Rome

Alaric ging naar Rome, dus hoewel hij Cremona, Bononia, Ariminum en de Flaminian Way doorkruiste, stopte hij niet om ze te vernietigen. Hij legde zijn troepen achter de muren en blokkeerde de Eeuwige Stad, wat leidde tot honger en ziekte in Rome.

De Romeinen reageerden op de crisis door ambassadeurs naar Alaric te sturen. De koning van de Goten eiste peper, zijde en genoeg goud en zilver zodat de Romeinen beelden moesten strippen en ornamenten moesten smelten om het losgeld te betalen. Er zou een vredesverdrag worden gesloten en de gijzelaars zouden later aan Alaric worden vrijgelaten, maar voorlopig braken de Goten de blokkade en verlieten Rome.

De senaat stuurde Priscus Attalus naar de keizer om hem aan te sporen aan de eisen van Alaric te voldoen, maar Honorius weigerde opnieuw. In plaats daarvan beval hij 6000 mannen uit Dalmatië om Rome te verdedigen. Attalus vergezelde hen en ontsnapte toen de troepen van Alaric de meeste soldaten uit Dalmatië aanvielen, doodden of gevangen namen.

In 409 vluchtte Olympius, uit de gratie gevallen, naar Dalmatië en werd vervangen door de dubbelzinnige Jovius, een gastvriend van Alaric. Jovius was prefect van Italië en was patriciër geworden.

De praetoriaanse prefect Jovius trad namens keizer Honorius op tot vredesbesprekingen met Alaric, de Visigoth-koning, die eiste:

1. 4 provincies voor gotische nederzetting,
2. een jaarlijkse toewijzing van graan, en
3. geld.

Jovius gaf deze eisen door aan keizer Honorius, samen met zijn aanbeveling om goed te keuren. Honorius verwierp karakteristiek de eisen in beledigende termen, die Jovius hardop voorlas aan Alaric. De barbaarse koning was woedend en vastbesloten om naar Rome te marcheren.

Praktische zorgen - zoals voedsel - weerhielden Alaric ervan zijn plan onmiddellijk uit te voeren. Hij verminderde van 4 naar 2 het aantal nederzettingenprovincies dat zijn Goten nodig hadden. Hij bood zelfs aan om te vechten voor Rome. Alaric stuurde de Romeinse bisschop, Innocent, om over deze nieuwe voorwaarden te onderhandelen met de keizer Honorius, in Ravenna. Deze keer adviseerde Jovius Honorius het aanbod af te wijzen. Honorius was het daarmee eens.

Na deze weigering marcheerde Alaric naar Rome en blokkeerde het voor een tweede keer eind 409. Toen de Romeinen hem overgaven, riep Alaric met goedkeuring van de Senaat de West-Romeinse keizer Priscus Attalus uit.

Alaric werd Attalus 'Meester van de Voet, een positie van macht en invloed. Alaric drong er bij Attalus op aan om de provincie Afrika te veroveren, omdat Rome afhankelijk was van het graan, maar Attalus was terughoudend om militair geweld te gebruiken; in plaats daarvan marcheerde hij met Alaric naar Ravenna, waar Honorius ermee instemde om te splitsen, maar het Westerse Rijk niet af te staan. Honorius was klaar om te vluchten toen het Oosterse Rijk 4000 soldaten te hulp bracht. Deze versterkingen dwongen Attalus 'terugtocht naar Rome. Daar vond hij leed omdat, omdat de Afrikaanse provincie Honorius steunde, deze had geweigerd graan naar het opstandige Rome te sturen. (Dit was precies de reden waarom Alaric hem had aangespoord om Afrika te veroveren.) Alaric drong opnieuw aan op militaire strijd tegen Afrika, maar Attalus weigerde nog steeds, hoewel zijn volk uithongerde.

Attalus was duidelijk een vergissing. Dus wendde Alaric zich met succes tot keizer Honorius om te zorgen voor de verwijdering van Attalus uit zijn ambt.

Alaric verliet zijn leger in Arminum en ging toen naar Honorius om de voorwaarden van het vredesverdrag van zijn volk met het Westerse rijk te bespreken. Terwijl Alaric weg was, viel een vijand van Alaric, hoewel ook een Goth in dienst voor Rome, Sarus, de mannen van Alaric aan. Alaric brak de onderhandelingen af ​​om naar Rome te marcheren.

Alaric omringde opnieuw de stad Rome. Opnieuw kwamen de inwoners van Rome in de buurt van de honger. Op 24 augustus 410 kwam Alaric Rome binnen via de Salarische poort. Rapporten suggereren dat iemand hen binnenliet - Volgens Procopius waren ze geïnfiltreerd in Trojaanse paardenstijl door 300 mannen te sturen vermomd als slaven als cadeau voor de senatoren of ze werden toegelaten door Proba, een rijke matriarch die medelijden had met de hongerige mensen in de stad die zelfs zijn toevlucht hadden genomen tot kannibalisme. Alaric voelt zich niet langer barmhartig en laat zijn mannen schade aanrichten, het huis van de Senaat verbranden, 2-3 dagen verkrachten en plunderen, maar de kerkgebouwen (maar niet de inhoud) intact laten, voordat hij op weg gaat naar Campania en Afrika.

Ze moesten haastig vertrekken omdat er niet genoeg voedsel was en omdat ze vóór de winter de zee moesten oversteken. Afrika was de graanschuur van Rome, dus begonnen ze ervoor langs de Appian Way richting Capua. Ze plunderden de stad Nola en misschien ook Capua, en vervolgens naar de zuidpunt van Italië. Tegen de tijd dat ze klaar waren om uit te varen, was het weer gekeerd; de schepen die weggingen zonken. Toen Alaric ziek werd, trokken de Goten het binnenland in naar Consentia.

A.D. 476 van Edward Gibbon is de traditionele datum voor de val van Rome, maar 410 is misschien een betere keuze, want op 24 augustus 410 viel Rome daadwerkelijk en verloor een barbaarse indringer..

bronnen:

• AD 410 Het jaar dat Rome schudde, door Sam Moorhead en David Stuttard; Los ANgeles: The J. Paul Getty Museum (2010)
• Geschiedenis van het latere Romeinse rijk: van de dood van Theodosius I tot de dood van Justinianus (Deel 1) (Paperback), door J. B. Bury

• Alaric Studiegids
• Alaric and the Goths Timeline
• Alaric Quiz
• Irene Hahn's Review van Michael Kulikowski's De gotische oorlogen van Rome: van de derde eeuw tot Alaric (sleutelconflicten van klassieke oudheid.