Over PAC's - Politieke actiecomités

Politieke actiecomités, gewoonlijk "PAC's" genoemd, zijn organisaties die zich inzetten om geld in te zamelen en uit te geven om politieke kandidaten te kiezen of te verslaan.

PAC's vertegenwoordigen en pleiten doorgaans voor de belangen van bedrijven en industrie, arbeid of ideologische oorzaken. Onder de huidige wetgeving inzake campagnefinanciering kan een PAC niet meer dan $ 5.000 bijdragen aan een kandidaatcomité per primaire, algemene of speciale verkiezing. Bovendien kunnen PAC's tot $ 15.000 per jaar geven aan elk nationaal politiek partijcomité en $ 5.000 per jaar voor elke andere PAC. Individuen kunnen per kalenderjaar tot $ 5.000 bijdragen aan een PAC of partijcomité. Alle PAC's moeten worden geregistreerd bij de Federal Election Commission (FEC) om bijdragen te zoeken en te accepteren.

Volgens de Federal Election Commission is een PAC elke entiteit die aan een van de volgende voorwaarden voldoet:

• Een bevoegde commissie van een kandidaat
• Elke club, vereniging of andere groepen personen die bijdragen ontvangen of uitgaven doen, die in een kalenderjaar meer dan $ 1.000 bedragen
• Een lokale eenheid van een politieke partij (behalve een staatspartijcomité) die: (1) bijdragen ontvangt van in totaal meer dan $ 5.000 gedurende een kalenderjaar; (2) levert bijdragen of uitgaven, waarvan beide meer dan $ 1.000 gedurende een kalenderjaar samenvoegen of (3) betalingen doen die tijdens een kalenderjaar meer dan $ 5.000 verzamelen voor bepaalde activiteiten die zijn vrijgesteld van de definities van bijdrage en uitgaven

Waar PACS vandaan kwam

In 1944 wilde het congres van industriële organisaties, het CIO-onderdeel van wat nu de AFL-CIO is, president Franklin Roosevelt helpen om opnieuw gekozen te worden. In de weg stond de Smith-Connally Act van 1943, die het voor vakbonden illegaal maakte om fondsen aan federale kandidaten bij te dragen. De CIO ging rond Smith-Connally door individuele vakbondsleden aan te sporen om vrijwillig geld rechtstreeks bij te dragen aan de Roosevelt-campagne. Het werkte heel goed en PAC's of politieke actiecomités werden geboren. Sindsdien hebben PAC's miljarden dollars ingezameld voor duizenden oorzaken en kandidaten.

Verbonden PACS

De meeste PAC's zijn rechtstreeks verbonden met specifieke bedrijven, arbeidsgroepen of erkende politieke partijen. Voorbeelden van deze PAC's zijn Microsoft (een zakelijke PAC) en de Teamsters Union (georganiseerde arbeid). Deze PAC's kunnen bijdragen vragen van hun werknemers of leden en bijdragen leveren in de naam van de PAC's aan kandidaten of politieke partijen.

Niet-verbonden PACS

Niet-verbonden of ideologische PAC's zamelen geld in om kandidaten te kiezen - van welke politieke partij dan ook - die hun idealen of agenda's ondersteunen. Niet-verbonden PAC's bestaan ​​uit individuen of groepen Amerikaanse burgers, niet verbonden aan een bedrijf, een arbeiderspartij of een politieke partij.

Voorbeelden van niet-verbonden PAC's zijn groepen zoals de National Rifle Association (NRA), gewijd aan de bescherming van de rechten van het 2e amendement van wapenbezitters en dealers, en Emily's List, gewijd aan de bescherming van de rechten van vrouwen op abortus, anticonceptie en middelen voor gezinsplanning.. 

Een niet-verbonden PAC kan bijdragen vragen aan het grote publiek van Amerikaanse burgers en permanente inwoners.

Leiderschap PACS

Het derde type PAC, 'leiderschap PAC's' genaamd, wordt gevormd door politici om de campagnes van andere politici te helpen financieren. Politici creëren vaak leiderschap PAC's in een poging om hun partijentrouw te bewijzen of om hun doel om gekozen te worden naar een hoger ambt te bevorderen.

Volgens federale kieswetten kunnen PAC's wettelijk slechts $ 5.000 bijdragen aan een kandidaatcomité per verkiezing (primair, algemeen of speciaal). Ze kunnen ook tot $ 15.000 per jaar geven aan een nationaal partijcomité en $ 5.000 per jaar aan een andere PAC. Er is echter geen limiet aan hoeveel PAC's kunnen besteden aan reclame ter ondersteuning van kandidaten of ter bevordering van hun agenda of overtuiging. PAC's moeten zich registreren bij en gedetailleerde financiële rapporten indienen van gelden die zijn opgehaald en uitgegeven aan de Federal Election Commission.

Hoeveel dragen PAC's bij aan kandidaten? 

De federale verkiezingscommissies melden dat PAC's $ 629,3 miljoen hebben opgehaald, $ 514,9 miljoen hebben uitgegeven en $ 205,1 miljoen hebben bijgedragen aan federale kandidaten van 1 januari 2003 tot en met 30 juni 2004.

Dit betekent een toename van de ontvangsten met 27% in vergelijking met 2002, terwijl de betalingen met 24 procent stegen. Bijdragen aan kandidaten waren 13 procent hoger dan dit punt in de campagne van 2002. Deze veranderingen waren over het algemeen groter dan het groeipatroon van de PAC-activiteit in de afgelopen verschillende verkiezingscycli. Dit is de eerste verkiezingscyclus die wordt uitgevoerd volgens de regels van de Bipartisan Campaign Reform Act van 2002.

Hoeveel kunt u doneren aan een PAC?

Volgens limieten voor campagnebijdragen die om de twee jaar worden vastgesteld door de Federal Election Commission (FEC), mogen individuen momenteel maximaal $ 5.000 per jaar doneren aan een PAC. Voor campagnebijdragen definieert de FEC een PAC als een commissie die bijdragen levert aan andere federale politieke commissies. Onafhankelijke uitgaven-alleen politieke commissies (soms "super PAC's" genoemd) kunnen onbeperkte bijdragen accepteren, ook van bedrijven en arbeidsorganisaties.

Naar aanleiding van de beslissing van het Hooggerechtshof in 2014 McCutcheon v. FEC, er is niet langer een totale limiet voor hoeveel een individu in totaal kan geven aan alle kandidaten, PAC's en partijcommissies samen.