Een vraag- en antwoordgesprek met film- en tv-criticus Troy Patterson

Troy Patterson draagt ​​veel hoeden, hoewel hij die cliché zou haten. Hij is een boekcriticus voor NP, tv-criticus bij Slate.com en de filmcriticus bij Spin magazine. Hij schreef ook voor tal van andere publicaties, waaronder The New York Times Book Review, Men's Vogue, Wired en Entertainment Weekly.

Patterson, die Brooklyn thuis noemt, is een goddeloos grappige en behendige schrijver die zinnen als deze maakt over Jon en Kate Gosselin, het feuding-paar in het midden van "Jon & Kate Plus 8":

"Ze is een kreunende 34-jarige harpij met hoogtepunten zo breed als mountainbike-banden met een asymmetrisch kapsel dat doet denken aan een gewonde ooievaar. Hij is een nors 32-jarige layabout wiens skate-punk bakkebaarden en gegeleerde voorlokken saai zijn slecht nieuws. En in de show worstelen beiden met de helft van hun leeftijd. "

Of lees zijn versie van "The X Factor:"

Mensen praten graag over hoe reality-tv exhibitionisten aantrekt. Dit werd gisteravond letterlijk begrepen toen een viezerik bij de auditie in Seattle zijn broek liet vallen, wat Paula Abdul inspireerde om discreet te braken. Als we hem aan de kant zetten, waren de meest memorabele afwijzers het geriatrische man-vrouwenteam van Dan en Venita. Ze gooiden de sleutel af via 'Unchained Melody', droegen kleren die te transfixerend plakkerig waren om als vintage te worden beoordeeld en waren licht gelobotomiseerd. Als dit een try-out was voor een dinertheater-bewerking van een David Lynch-film, zouden ze zeker een callback hebben gekregen.

Hier is een Q&A met Patterson.

Vraag: Vertel me een beetje over je achtergrond:

A: Als kind en tiener in Richmond, Virginia, was ik een grote lezer - Twain, Poe, Hemingway, Vonnegut, Salinger, Judy Blume, detectiveromans, kranten buiten de stad, Cheerios-dozen, wat dan ook. Ik raakte verslaafd aan tijdschriften via Tom Wolfe en Spy. Ik ging naar de universiteit in Princeton, waar ik Engels studeerde en de campus wekelijks bewerkte. Na mijn afstuderen woonde ik een tijdje in Santa Cruz, Californië, waar ik werkte in een coffeeshop en freelancen voor het plaatselijke alt-weekblad. Dat waren de clips die ik gebruikte toen ik solliciteerde voor een baan bij tijdschriften in New York. Ik werkte zeven jaar bij Entertainment Weekly, waar ik begon als assistent en later boekcriticus en stafschrijver werd, en ik verliet EW op mijn 30e verjaardag om freelance te doen en om fictie te schrijven. In 2006 ging ik naar Slate, waar ik een contract heb, en nam daarna regelmatig optredens op met films over Spin en boeken voor NPR.

Vraag: Waar heb je leren schrijven?

A: Ik denk dat alle schrijvers zichzelf opleiden door oefening, oefening, oefening. Het helpt om goede instructeurs onderweg te hebben (de mijne zijn onder andere kleuterschoolleerkrachten tot Toni Morrison) en om te zoeken naar de gebruikelijke gidsen (Strunk & White, William Zinsser, enz.).

Vraag: Wat is een typische werkdag zoals voor jou?

A: Ik heb geen typische werkdag. Soms schrijf ik de hele dag, soms schrijf ik 90 minuten. Soms is het allemaal lezen en rapporteren en onderzoek. Sommige dagen ren ik rond om films te kijken of podcasts op te nemen of te snuffelen met editors. Dan is er het bijhouden van nieuws, het afweren van publicisten, antwoorden op haatmail en staren naar het plafond proberen ideeën te bedenken.

Vraag: Wat vind je het leukst / niet leuk aan wat je doet?

A: Mag ik Dorothy Parker citeren? "Ik heb een hekel aan schrijven; ik ben dol op schrijven."

Vraag: Is het moeilijk om freelancer te zijn?

A: Je betcha. En succes, hoewel afhankelijk van hard werken, is ook afhankelijk van puur geluk in een belachelijke mate.

Vraag: Elk advies aan aspirant-schrijvers / critici?

A: Vergeet het maar; ga rechten studeren. Maar als je teveel passie hebt om te weerstaan ​​om een ​​kunstjournalist te worden, probeer dan iets te leren over een breed scala aan geschiedenis en cultuur - Shakespeare, horrorfilms, mode, filosofie, politiek, alles. En maak je geen zorgen over "je stem ontwikkelen"; als je je ouderen goed bestudeert en op een natuurlijke manier probeert te schrijven, ontwikkelt het zichzelf.