Een passage naar India Review

E.M. Forster's Een passage naar India werd geschreven in een tijd dat het einde van de Britse koloniale aanwezigheid in India een zeer reële mogelijkheid werd. De roman staat nu in de canon van de Engelse literatuur als een van de werkelijk geweldige discussies over die koloniale aanwezigheid. Maar de roman laat ook zien hoe vriendschappen proberen (hoewel vaak falen) om de kloof tussen de Engelse kolonisator en de gekoloniseerde India te overbruggen.

Geschreven als een precieze mix tussen een realistische en herkenbare setting en een mystieke toon, Een passage naar India toont de auteur zowel als een uitstekende stylist als een scherpzinnige en scherpe rechter van het menselijk karakter.

Overzicht

Het belangrijkste incident van de roman is de beschuldiging door een Engelse vrouw dat een Indiase arts haar in een grot volgde en probeerde haar te verkrachten. Dokter Aziz (de beschuldigde man) is een gerespecteerd lid van de moslimgemeenschap in India. Zoals veel mensen in zijn sociale klasse, is zijn relatie met de Britse regering enigszins ambivalent. Hij beschouwt het grootste deel van de Britten als enorm onbeleefd, dus hij is blij en gevleid wanneer een Engelse vrouw, mevrouw Moore, probeert hem te bevriend.
Fielding wordt ook een vriend, en hij is de enige Engelse persoon die hem probeert te helpen nadat de beschuldiging is geuit. Ondanks de hulp van Fielding maakt Aziz zich constant zorgen dat Fielding hem op de een of andere manier zal verraden). De twee delen wegen en ontmoeten elkaar vele jaren later. Forster suggereert dat de twee nooit echt vrienden kunnen worden totdat de Engelsen zich terugtrekken uit India.

Verkeerde kolonisatie

Een passage naar India is een verschroeiend beeld van het Engelse wanbeheer van India, evenals een beschuldigend missaal tegen veel van de racistische opvattingen die het Engelse koloniale bestuur had. De roman onderzoekt de vele rechten en fouten van het rijk en de manier waarop de inheemse Indiase bevolking werd onderdrukt door het Engelse bestuur.
Met uitzondering van Fielding gelooft geen van de Engelsen in de onschuld van Aziz. Het hoofd van de politie gelooft dat het Indiase karakter inherent gebrekkig is door een diepgewortelde criminaliteit. Er lijkt weinig twijfel over te bestaan ​​dat Aziz schuldig wordt bevonden omdat het woord van een Engelse vrouw wordt geloofd boven het woord van een Indiaan.

Naast zijn zorg voor de Britse kolonisatie, houdt Forster zich nog meer bezig met het goede en het verkeerde van menselijke interacties. Een passage naar India gaat over vriendschap. De vriendschap tussen Aziz en zijn Engelse vriendin, mevrouw Moore, begint in bijna mystieke omstandigheden. Ze ontmoeten elkaar in een moskee terwijl het licht vervaagt en ze ontdekken een gemeenschappelijke band.
Zulke vriendschappen kunnen niet duren in de hitte van de Indiase zon noch onder auspiciën van het Britse rijk. Forster leidt ons in de hoofden van de personages met zijn bewustzijnsstroomstijl. We beginnen de gemiste betekenissen te begrijpen, het falen om verbinding te maken. Uiteindelijk beginnen we te zien hoe deze personages uit elkaar worden gehouden.
Een passage naar India is een prachtig geschreven, geweldig trieste roman. De roman bootst emotioneel en natuurlijk de Raj in India na en biedt inzicht in hoe het rijk werd geleid. Uiteindelijk is het echter een verhaal over machteloosheid en vervreemding. Zelfs vriendschap en de poging om verbinding te maken mislukt.