Een blik op de rollen Personages spelen in de literatuur

Elk geweldig verhaal heeft geweldige karakters. Maar wat maakt een geweldig karakter? De hoofdpersoon staat centraal in een verhaal en moet 'rond' of complex zijn, met diepgang en onderscheidende kwaliteiten. Een cast van ondersteunende personages kan van verschillende soorten zijn, zelfs 'platte' of ongecompliceerde, die niettemin helpen het verhaal te verplaatsen.

Definitie

Een personage is een individu (meestal een persoon) in een verhaal in een werk van fictie of creatieve non-fictie. De handeling of methode om een ​​personage schriftelijk te maken, staat bekend als karakteriseren.

In de 'Aspects of the Novel' van de Britse auteur E.M. Forster uit 1927 maakte Forster een breed en toch waardevol onderscheid tussen platte en ronde karakters. Een plat (of tweedimensionaal) karakter belichaamt "een enkel idee of kwaliteit." Dit karaktertype, schreef Forster, "kan in één zin worden uitgedrukt."

Daarentegen reageert een rond karakter op verandering: hij of zij "is in staat [lezers] op een overtuigende manier te verrassen", schreef Forster. In bepaalde vormen van non-fictie, met name biografieën en autobiografieën, kan een enkel teken als primaire focus van de tekst dienen.

Etymologie

Het woordkarakter komt van het Latijnse woord dat 'merk, onderscheidende kwaliteit' betekent en uiteindelijk van het Griekse woord dat 'krabben, graveren' betekent.

Opmerkingen over het karakter

In "Essentials of the Theory of Fiction" schreven Michael J. Hoffman en Patrick D. Murphy:

• “Als, in zekere zin, de plat karakter een idee of kwaliteit belichaamt, dan omvat het 'ronde' karakter vele ideeën en kwaliteiten, die verandering en ontwikkeling ondergaan, evenals verschillende ideeën en kenmerken. "
  (Michael J. Hoffman en Patrick D. Murphy, Essentials of the Theory of Fiction, 2e ed. Duke University Press, 1999)

Mr. Spock als een rond karakter

• "Dhr. Spock, mijn favoriete personage in 'Star Trek', was de beste vriend van James T. Kirk en een van de meest interessante personages ooit geschreven voor televisie. Spock was een vulkanisch-menselijke hybride die jarenlang worstelde met zijn dubbele erfgoed voordat hij uiteindelijk vrede vond door acceptatie van beide delen van zijn erfgoed. ”
  (Mary P. Taylor, Star Trek: Adventures in Time and Space, Pocket Books, 1999)

Thackeray's beschrijving van Lord Steyne

• 'De kaarsen verlichtten het stralende kale hoofd van Lord Steyne, dat was omzoomd met rood haar. Hij had dikke borstelige wenkbrauwen, met kleine fonkelende bloeddoorlopen ogen, omringd door duizend rimpels. Zijn kaak was ondergehangen en toen hij lachte, staken twee witte buck-tanden zich uit en glommen woest in het midden van de grijns. Hij had met koninklijke personen gedineerd en droeg zijn kousenband en lint. Een korte man was zijn heerschappij, met brede bovenlijf en met gebogen benen, maar trots op de fijnheid van zijn voet en enkel en streelde altijd zijn kousenbandknieën. '
  (William Makepeace Thackeray, Vanity Fair, 1847-1848)

Verteller als personage in het persoonlijke essay

• “[In een persoonlijk essay] moet de schrijver zichzelf tot een personage opbouwen. En ik gebruik het woord karakter net zoals de fictieschrijver dat doet. EM Forster maakte in 'Aspects of a Novel' een beroemd onderscheid tussen 'platte' en 'ronde' personages - tussen die fictieve personages van buitenaf gezien die handelden met de voorspelbare consistentie van karikaturen, en degenen wiens complexiteit of wemelende innerlijke levens we komen te weten ... De kunst van het karakteriseren komt neer op het vaststellen van een patroon van gewoonten en acties voor de persoon waarover je schrijft en het introduceren van variaties in het systeem ...
• Het punt is om te beginnen met het inventariseren van jezelf, zodat je dat zelf aan de lezer kunt presenteren als een specifiek, leesbaar personage ...
• Er bestaat dus een behoefte om van zichzelf een personage te maken, ongeacht of het essay een verhalende stem van de eerste of derde persoon gebruikt. Ik zou verder willen volhouden dat dit proces om jezelf tot een personage te maken, niet door zichzelf navelstaren is. Maar eerder een potentiële bevrijding van narcisme. Het betekent dat je voldoende afstand hebt bereikt om jezelf in de ronde te zien: een noodzakelijke voorwaarde om het ego te overstijgen - of op zijn minst persoonlijke essays te schrijven die andere mensen kunnen raken. '
  (Phillip Lopate, "Persoonlijke essays schrijven: over de noodzaak van jezelf veranderen in een personage." Creatieve non-fictie schrijven, bewerkt door Carolyn Forché en Philip Gerard, Story Press, 2001)

Details van karakter

• “Om een ​​volledig dimensionale te bereiken karakter, fictief of echt, een schrijver moet mensen nauwlettend in de gaten houden, veel nauwer dan de gemiddelde persoon. Hij of zij zoekt vooral naar iets ongewoons of anders aan de betrokken persoon of personen, maar negeert niet wat gewoon en typisch is. De schrijver rapporteert vervolgens, op een zo interessant mogelijke manier, deze houdingen, houdingen, gewoonlijke gebaren, maniertjes, uiterlijk, blikken. Niet dat de schrijver observaties hiertoe beperkt, maar deze verschijnen vaak in creatief non-fictie schrijven. ”
  (Theodore A. Rees Cheney, Creatieve non-fictie schrijven: fictietechnieken voor het maken van geweldige non-fictie, Ten Speed ​​Press, 2001)

Samengestelde tekens in non-fictie

• “Het gebruik van een samengesteld personage is een dubieus apparaat voor de schrijver van non-fictie omdat het zweeft in een grijs gebied tussen realiteit en uitvinding, maar als het wordt gebruikt, moet de lezer vroegtijdig op de hoogte worden gesteld. ”
  (William Ruehlmann, Stalking the Feature Story, Vintage Books, 1978)