Een gids voor het begrijpen en vermijden van culturele erkenning

Culturele toe-eigening is het overnemen van bepaalde elementen uit een andere cultuur zonder de toestemming van mensen die tot die cultuur behoren. Het is een controversieel onderwerp, een onderwerp dat activisten en beroemdheden zoals Adrienne Keene en Jesse Williams hebben geholpen om de nationale aandacht te trekken. Veel van het publiek blijft echter in de war over wat de term eigenlijk betekent. 

Mensen uit honderden verschillende etnische groepen vormen de Amerikaanse bevolking, dus het is niet verwonderlijk dat culturele groepen elkaar soms afweren. Amerikanen die opgroeien in diverse gemeenschappen, kunnen het dialect, de gebruiken en religieuze tradities van de culturele groepen die hen omringen, oppikken.

Culturele toe-eigening is een heel andere zaak. Het heeft weinig te maken met iemands blootstelling aan en vertrouwdheid met verschillende culturen. In plaats daarvan zijn culturele leden doorgaans lid van een dominante groep die de cultuur van minder bevoorrechte groepen exploiteert. Heel vaak gebeurt dit langs raciale en etnische lijnen met weinig begrip van de geschiedenis, ervaring en tradities van laatstgenoemde.

Culturele toewijzing definiëren

Om culturele toe-eigening te begrijpen, moeten we eerst kijken naar de twee woorden waaruit de term bestaat. Cultuur wordt gedefinieerd als de overtuigingen, ideeën, tradities, spraak en materiële objecten die bij een bepaalde groep mensen horen. Krediet is het illegaal, oneerlijk of onrechtvaardig nemen van iets dat niet van u is.

Susan Scafidi, een professor in de rechten aan de Fordham University, vertelde Jezebel dat het moeilijk is om een ​​beknopte verklaring van culturele toe-eigening te geven. De auteur van Wie bezit cultuur? Toewijzing en authenticiteit in Amerikaans recht, gedefinieerde culturele bestemming als volgt:

“Zonder toestemming intellectueel eigendom, traditionele kennis, culturele uitingen of artefacten uit de cultuur van iemand anders halen. Dit kan ongeoorloofd gebruik van dans, kleding, muziek, taal, folklore, keuken, traditionele geneeskunde, religieuze symbolen, enz. Van een andere cultuur omvatten. Het is hoogstwaarschijnlijk schadelijk wanneer de brongemeenschap in de Verenigde Staten een culturele bestemming is die bijna altijd inhoudt leden van de dominante cultuur (of degenen die zich ermee identificeren) 'lenen' uit de culturen van minderheidsgroepen. 

Afro-Amerikanen, Aziatische Amerikanen, inheemse Amerikanen en inheemse volkeren komen meestal naar voren als de groepen die zich richten op culturele toe-eigening. Zwarte muziek en dans, Indiaanse mode, decoratie en culturele symbolen, en Aziatische vechtsporten en kleding zijn allemaal ten prooi gevallen aan culturele toe-eigening.

'Lenen' is een belangrijk onderdeel van culturele toe-eigening en er zijn veel voorbeelden in de recente Amerikaanse geschiedenis. In wezen kan het echter worden herleid tot de raciale opvattingen van het vroege Amerika; een tijdperk waarin veel blanken mensen van kleur als minder dan menselijk zagen.

De maatschappij is grotendeels voorbij die grove onrechtvaardigheden gegaan. En toch blijft ongevoeligheid voor het historische en huidige lijden van anderen vandaag duidelijk.

Krediet in muziek

In de jaren vijftig leenden witte muzikanten de muzikale stijl van hun zwarte tegenhangers. Omdat Afro-Amerikanen op dat moment niet algemeen werden geaccepteerd in de Amerikaanse samenleving, kozen platenbestuurders ervoor dat blanke artiesten het geluid van zwarte muzikanten repliceren. Het resultaat is dat muziek als rock-n-roll grotendeels wordt geassocieerd met blanken en zijn zwarte pioniers vaak worden vergeten.

In de vroege 21e eeuw blijft culturele toe-eigening een zorg. Muzikanten zoals Madonna, Gwen Stefani en Miley Cyrus zijn allemaal beschuldigd van culturele toe-eigening.

De beroemde voguering van Madonna begon in zwarte en Latino-sectoren van de homogemeenschap. Gwen Stefani kreeg kritiek vanwege haar fixatie op de Harajuku-cultuur uit Japan.

In 2013 werd Miley Cyrus de popster die het meest werd geassocieerd met culturele toe-eigening. Tijdens opgenomen en live optredens begon de voormalige kinderster te twerken, een dansstijl met wortels in de Afro-Amerikaanse gemeenschap. 

Miley Cyrus en Robin Thicke treden op tijdens de MTV Video Music Awards 2013. Theo Wargo / Getty Images

Toewijzing van inheemse culturen

Inheemse Amerikaanse mode, kunst en rituelen zijn ook toegeëigend in de reguliere cultuur. Hun mode is gereproduceerd en verkocht voor winst en hun rituelen worden vaak overgenomen door eclectische religieuze en spirituele beoefenaars.

Een bekend geval betreft de retraites van zweethutten van James Arthur Ray. In 2009 stierven drie mensen tijdens een van zijn aangenomen zweethutceremonies in Sedona, Arizona. Dit bracht de oudsten van Indiaanse stammen ertoe om zich tegen deze praktijk uit te spreken, omdat deze 'plastic sjamanen' niet goed zijn opgeleid. Het bedekken van de lodge met plastic dekzeilen was slechts een van Ray's fouten en hij werd later aangeklaagd wegens imitatie.

Evenzo was er in Australië een periode waarin het gebruikelijk was dat Aboriginal-kunst door niet-Aboriginal-kunstenaars werd gekopieerd, vaak op de markt gebracht en als authentiek verkocht. Dit leidde tot een hernieuwde beweging om Aboriginal-producten te authenticeren.

Culturele toewijzing neemt vele vormen aan

Boeddhistische tatoeages, door moslims geïnspireerde hoofdtooien als mode en blanke homo's die het dialect van zwarte vrouwen aannemen, zijn andere voorbeelden van culturele toe-eigening die vaak worden genoemd. De voorbeelden zijn bijna eindeloos en context is vaak cruciaal.

Is de tatoeage bijvoorbeeld in eerbied gedaan of omdat hij cool is? Zou een moslimman die de keffiyeh draagt ​​om dat simpele feit als een terrorist worden beschouwd? Tegelijkertijd, als een blanke het draagt, is het een fashion statement?

Waarom culturele toewijzing een probleem is

Cultureel krediet blijft om verschillende redenen een punt van zorg. Ten eerste is dit soort 'lenen' uitbuitend omdat het minderheidsgroepen berooft van het krediet dat ze verdienen.

Kunst- en muziekvormen die zijn voortgekomen uit minderheidsgroepen worden geassocieerd met leden van de dominante groep. Als gevolg hiervan wordt de dominante groep als innovatief en edgy beschouwd. Tegelijkertijd blijven de achtergestelde groepen die ze 'lenen' geconfronteerd met negatieve stereotypen die impliceren dat ze een gebrek aan intelligentie en creativiteit hebben. 

Toen zangeres Katy Perry als geisha optrad tijdens de American Music Awards in 2013, beschreef ze het als een eerbetoon aan de Aziatische cultuur. Aziatische Amerikanen waren het niet eens met deze beoordeling en verklaarden haar uitvoering 'yellowface'. Ze vonden ook problemen met de nummerkeuze 'Onvoorwaardelijk', naast een stereotype van passieve Aziatische vrouwen.

De vraag of het een eerbetoon of een belediging is, vormt de kern van culturele toe-eigening. Wat een persoon als een eerbetoon beschouwt, kunnen mensen uit die groep als respectloos ervaren. Het is een dunne lijn die zorgvuldig moet worden overwogen.

Culturele kredieten voorkomen

Ieder individu heeft keuzes te maken als het gaat om gevoeligheid voor anderen. Als lid van de meerderheid kan iemand een schadelijk krediet misschien niet herkennen tenzij erop wordt gewezen. Dit vereist bewustzijn van waarom u iets koopt of doet dat een andere cultuur vertegenwoordigt.

De bedoeling is de kern van de zaak, dus het is belangrijk om jezelf een aantal vragen te stellen.

• Waarom 'leen' je dit? Is het uit oprechte interesse? Is het iets waarvoor je je geroepen voelt? Of ziet het er gewoon aantrekkelijk uit en volg je de trends?
• Wat is de bron? Voor materiële items zoals kunst, werd het gemaakt door iemand uit die cultuur? Wat betekent dit item voor hen??
• Hoe respectvol is dit voor de cultuur? Wat zou iemand uit die groep erover voelen?

Echte interesse in andere culturen moet niet worden uitgesloten. Het delen van ideeën, tradities en materiële zaken maakt het leven interessant en helpt de wereld te diversifiëren. Het is de intentie die het belangrijkste blijft en iets waar iedereen zich van bewust kan blijven als we van anderen leren.