A Dream Within a Dream door Edgar Allan Poe

Edgar Allan Poe (1809-1849) was een Amerikaanse schrijver bekend om zijn weergave van macabere, bovennatuurlijke scènes, die vaak de dood of een angst voor de dood kenmerkten. Hij wordt vaak genoemd als een van de makers van het Amerikaanse korte verhaal, en talloze andere schrijvers noemen Poe als een belangrijke invloed op hun werk. 

Poe's achtergrond en het vroege leven

Poe, geboren in 1809 in Boston, leed aan depressie en vocht later in zijn leven tegen alcoholisme. Zijn beide ouders stierven voordat hij 3 jaar oud was, en hij werd opgevoed als pleegkind door John Allan. Hoewel Allan voor Poe's opleiding betaalde, sneed de tabaksimporteur uiteindelijk de financiële steun af en worstelde Poe met zijn schrijven om de kost te verdienen. Na de dood van zijn vrouw Virginia in 1847 werd het alcoholisme van Poe erger. Hij stierf in Baltimore in 1849.

Niet goed beschouwd in het leven, is zijn werk postuum gezien als geniaal. Zijn beroemdste verhalen zijn 'The Tell-Tale Heart', 'Murders in de Rue Morgue' en 'The Fall of the House of Usher'. Deze verhalen behoren niet alleen tot zijn meest gelezen fictie, maar worden ook veel gelezen en onderwezen in Amerikaanse literatuurcursussen als klassieke voorbeelden van de korte verhaalvorm.

Poe staat ook bekend om zijn epische gedichten, waaronder 'Annabel Lee' en 'The Lake'. Maar zijn gedicht uit 1845 "The Raven", het sombere verhaal van een man die zijn verloren liefde treurt om een ​​onsympathieke vogel die alleen antwoordt met het woord "nevermore", is waarschijnlijk het werk waarvoor Poe het meest bekend is.

Analyse van "A Dream Within a Dream"

Poe publiceerde het gedicht "A Dream Within a Dream" in 1849 in een tijdschrift genaamd Flag of Our Union. Net als veel van zijn andere gedichten, lijdt de verteller van 'A Dream Within a Dream' aan een existentiële crisis.

"A Dream Within a Dream" werd gepubliceerd aan het einde van het leven van Poe, in een tijd waarin werd aangenomen dat zijn alcoholisme zijn dagelijks functioneren zou verstoren. Het is geen stuk om te bedenken dat Poe zelf misschien worstelde met het bepalen van feiten uit fictie en moeite had de realiteit te begrijpen, zoals de verteller van het gedicht.

Verschillende interpretaties van dit gedicht bevestigen het idee dat Poe zijn eigen sterfelijkheid voelde toen hij het schreef: het "zand" waarnaar hij in de tweede strofe verwijst, kan verwijzen naar het zand in een zandloper, die afloopt naarmate de tijd verstrijkt. 

Hele tekst

Neem deze kus op het voorhoofd!
En door nu van je te scheiden,
Zo veel laat me toe
Je hebt geen ongelijk, wie acht het
Dat mijn dagen een droom zijn geweest;
Maar als de hoop is weggevlogen
In een nacht of in een dag,
In een visie, of in geen,
Is het daarom minder verdwenen?
Alles wat we zien of lijken
Is maar een droom in een droom.
Ik sta midden in het gebrul
Van een surf-gekwelde kust,
En ik houd in mijn hand
Korrels van het gouden zand
Hoe weinig! toch hoe ze kruipen
Door mijn vingers naar de diepte,
Terwijl ik huil - terwijl ik huil!
Oh God! kan ik niet begrijpen
Ze met een strakkere gesp?
Oh God! kan ik niet redden
Een van de meedogenloze golf?
Is alles wat we zien of lijken
Maar een droom in een droom?

Bronnen en verder lezen

• Sova, Dawn B. Edgar Allan Poe A tot Z: de essentiële verwijzing naar zijn leven en werk. Vinkje, 2001.