Geschreven in 1879 door de Noorse toneelschrijver Henrik Ibsen, Een poppenhuis is een drie-act stuk over een ogenschijnlijk typische huisvrouw die gedesillusioneerd raakt en ontevreden is over haar neerbuigende echtgenoot.
Rond de kersttijd komt Nora Helmer haar huis binnen, echt genietend van het leven. Een oude weduwevriendin uit haar verleden, mevrouw Linde, stopt met hopen op een baan. Nora's man Torvald heeft onlangs een promotie verdiend, dus ze vindt graag werk voor mevrouw Linde. Wanneer haar vriendin klaagt hoe moeilijk de jaren zijn geweest, antwoordt Nora dat haar leven ook vol uitdagingen is.
Nora legt discreet uit dat enkele jaren geleden, toen Torvald Helmer erg ziek was, ze de handtekening van haar overleden vader vervalste om illegaal een lening te krijgen. Sindsdien heeft ze de lening in het geheim terugbetaald. Ze heeft het haar man nooit verteld omdat ze weet dat het hem van streek zou maken.
Helaas is een bittere bankmedewerker genaamd Nils Krogstad de man die de schuldenbetalingen incasseert. Wetende dat Torvald binnenkort gepromoveerd wordt, probeert hij zijn kennis van haar vervalsing te gebruiken om Nora te chanteren. Hij wil zijn positie bij de bank verzekeren; anders zal hij de waarheid aan Torvald en misschien zelfs de politie onthullen.
Deze gang van zaken maakt Nora enorm overstuur. Ze houdt echter de waarheid verborgen voor haar man, evenals Dr. Rank, een vriendelijke maar ziekelijk oude vriend van de Helmers. Ze probeert zichzelf af te leiden door met haar drie kinderen te spelen. Aan het einde van Act One begint ze zich echter gevangen en wanhopig te voelen.
Tijdens de tweede act probeert Nora manieren te bedenken om te voorkomen dat Krogstad de waarheid onthult. Ze heeft geprobeerd haar man te dwingen en vroeg hem om Krogstad zijn baan te laten houden. Helmer gelooft echter dat de man criminele neigingen bezit. Daarom is hij vastbesloten Krogstad uit zijn functie te verwijderen.
Nora probeert Dr. Rank om hulp te vragen, maar ze wordt afgeschrikt wanneer Dr. Rank te flirterig met haar wordt en beweert dat hij net zoveel, zo niet meer voor haar zorgt dan haar man.
Later bereiden de Helmers zich voor op een vakantiebal. Torvald kijkt toe hoe Nora een traditionele volksdans uitvoert. Hij is teleurgesteld dat ze veel is vergeten van wat hij haar heeft geleerd. Hier is het publiek getuige van een van de vele scènes waarin Torvald zijn vrouw betuttelt alsof ze een kind of zijn speeltje is. (Daarom noemde Ibsen het stuk: Een poppenhuis). Torvald noemt haar koosnamen zoals 'mijn zangvogel' en 'mijn kleine eekhoorn' voortdurend. Toch spreekt hij haar nooit met enig wederzijds respect.
Uiteindelijk vertelt mevrouw Linde aan Nora dat ze in het verleden een romantische band met Krogstad had en dat ze hem misschien kan overhalen om toe te geven. Krogstad zwaait echter niet in zijn positie. Tegen het einde van handeling twee lijkt het erop dat Torvald de waarheid moet ontdekken. Nora schaamt zich voor deze mogelijkheid. Ze overweegt in een ijzige rivier te springen. Ze gelooft dat als ze geen zelfmoord pleegt, Torvald moedig de verantwoordelijkheid voor haar misdaden op zich zal nemen. Ze gelooft dat hij naar de gevangenis zou gaan in plaats van haar. Daarom wil ze zichzelf opofferen voor zijn voordeel.
Mevrouw Linde en Krogstad ontmoeten elkaar voor het eerst sinds jaren. In het begin is Krogstad bitter tegen haar, maar ze wekt al snel hun romantische interesse weer naar elkaar op. Krogstad is zelfs van gedachten veranderd en overweegt de IOU van Nora te verscheuren. Mevrouw Linde gelooft echter dat het het beste zou zijn als Torvald en Nora eindelijk de waarheid onder ogen zien.
Na terugkomst van het feest ontspannen Nora en Torvald thuis. Torvald bespreekt hoe leuk hij haar vindt op feestjes en doet alsof hij haar voor het eerst ontmoet. Dr. Rank klopt op de deur en onderbreekt het gesprek. Hij neemt afscheid van hen en laat doorschemeren dat hij zichzelf opsluit in zijn kamer totdat zijn ziekte eindelijk wint.
Na het vertrek van Dr. Rank ontdekt Torvald de belastende toon van Krogstad. Wanneer hij de misdaad realiseert die Nora heeft begaan, wordt Torvald woedend. Hij rook over hoe Krogstad nu elke vraag kan maken die hij wenst. Hij verklaart dat Nora immoreel is, ongeschikt als echtgenote en moeder. Erger nog, Torvald zegt dat hij alleen in naam met haar zal blijven trouwen. Hij wil helemaal geen romantische band met haar hebben.
De ironie van deze scène is dat Torvald kort daarvoor aan het bespreken was hoe hij wenste dat Nora met een soort gevaar geconfronteerd werd, zodat hij zijn liefde voor haar kon bewijzen. Maar zodra dat gevaar daadwerkelijk is gepresenteerd, is hij niet van plan haar te redden, maar alleen haar acties veroordelen.
Ogenblikken nadat Torvald als een gek rave, laat Krogstad nog een briefje vallen waarin staat dat hij de liefde heeft herontdekt en dat hij de familie Helmer niet langer wil chanteren. Torvald verheugt zich en verklaart dat ze gered zijn. Hij verklaart vervolgens, in een moment van pure hypocrisie, dat hij Nora vergeeft en dat hij nog steeds van haar houdt als zijn kleine 'gekooide zangvogel'.
Dit is een verrassende wake-up call voor Nora Helmer. In een flits beseft ze dat Torvald niet de liefhebbende, onbaatzuchtige echtgenoot is die ze zich ooit had voorgesteld. Met die openbaring begrijpt ze ook dat hun huwelijk een leugen is geweest en dat ze zelf een actieve rol heeft gespeeld in de misleiding. Ze besluit dan haar man en haar kinderen te verlaten om erachter te komen wie ze echt is.