1909 Uprising en 1910 Cloakmakers Strike

In 1909 verloor ongeveer een vijfde van de werknemers - voornamelijk vrouwen - die in de Triangle Shirtwaist Factory werkten hun baan in een spontane staking uit protest tegen arbeidsomstandigheden. Eigenaren Max Blanck en Isaac Harris sloten vervolgens alle arbeiders in de fabriek op en namen later prostituees aan om de stakers te vervangen.

Andere arbeiders - alweer voornamelijk vrouwen - liepen andere winkels van de kledingindustrie in Manhattan uit. De staking werd de "Opstand van de Twintig Duizend" genoemd, hoewel nu wordt geschat dat maar liefst 40.000 aan het einde hebben deelgenomen.

De Women's Trade Union League (WTUL), een alliantie van rijke vrouwen en werkende vrouwen, steunde de stakers in een poging hen te beschermen tegen routinematige arrestatie door de politie van New York en tegen mishandeling door door het management ingehuurde schurken.

De WTUL hielp ook bij het organiseren van een bijeenkomst in Cooper Union. Onder degenen die de stakers toespraken, was er de Amerikaanse Federatie van Arbeid (AFL), president Gompers, die de staking onderschreef en de stakers riep om zich te organiseren om werkgevers beter uit te dagen om de arbeidsomstandigheden te verbeteren.

Een vurige toespraak van Clara Lemlich, die in een kledingwinkel van Louis Leiserson werkte en die door schurken was geslagen toen de staking begon, ontroerde het publiek en toen ze zei: "Ik beweeg dat we in algemene staking gaan!" ze had de steun van de meesten daar voor een uitgebreide staking. Veel meer werknemers sloten zich aan bij de International Ladies Garment Workers Union (ILGWU).

De "opstand" en staking duurde in totaal veertien weken. De ILGWU onderhandelde vervolgens een schikking met fabriekseigenaren, waarin ze enkele concessies op het gebied van lonen en arbeidsvoorwaarden wonnen. Maar Blanck en Harris van de Triangle Shirtwaist Factory weigerden de overeenkomst te ondertekenen en hervatten de zaken.

1910 Cloakmakers 'Strike - the Great Revolt

Op 7 juli 1910 trof een nieuwe grote staking de kledingfabrieken van Manhattan, voortbouwend op de "Opstand van de 20.000" het voorgaande jaar.

Ongeveer 60.000 mantelmakers verlieten hun baan, ondersteund door de ILGWU (International Ladies 'Garment Workers' Union). De fabrieken vormden hun eigen beschermende vereniging. Zowel stakers als fabriekseigenaren waren grotendeels joods. Strikers omvatten ook veel Italianen. De meeste stakers waren mannen.

Op initiatief van A. Lincoln Filene, eigenaar van het in Boston gevestigde warenhuis, overtuigde een hervormer en maatschappelijk werker, Meyer Bloomfield, zowel de vakbond als de beschermende vereniging om Louis Brandeis, toen een vooraanstaand advocaat in Boston, toe te staan ​​toezicht te houden onderhandelingen, en proberen beide partijen ertoe te brengen zich terug te trekken uit pogingen om rechtbanken te gebruiken om de staking te regelen.

De schikking leidde tot de oprichting van een Gezamenlijke Raad voor Sanitaire Controle, waar arbeid en management overeenkwamen om samen te werken bij het vaststellen van normen boven de wettelijke minimumwaarden voor arbeidsomstandigheden in de fabriek, en ook overeen te komen om de normen gezamenlijk te controleren en te handhaven.

Deze stakingsregeling, in tegenstelling tot de regeling uit 1909, resulteerde in de erkenning van vakbonden voor de ILGWU door sommige kledingfabrieken, waardoor de vakbond werknemers kon werven voor de fabrieken (een "vakbondsstandaard", niet helemaal een "vakbondswinkel"), en voorzien in geschillen die door arbitrage worden behandeld in plaats van door stakingen.

De schikking zorgde ook voor een werkweek van 50 uur, overuren en vakantietijd.

Louis Brandeis speelde een belangrijke rol bij de onderhandelingen over de regeling.

Samuel Gompers, hoofd van de Amerikaanse federatie van arbeid, noemde het "meer dan een staking" - het was "een industriële revolutie" omdat het de unie in samenwerking met de textielindustrie bracht bij het bepalen van de rechten van werknemers.

Triangle Shirtwaist Factory Fire: Index van artikelen

• Snel overzicht van de Triangle Shirtwaist Factory Fire
• Triangle Shirtwaist Factory Fire - het vuur zelf
• 1911 - Voorwaarden in de Triangle Shirtwaist-fabriek
• After the Fire: identificatie van slachtoffers, berichtgeving, hulpverlening, herdenking en begrafenismars, onderzoeken, proces
• Frances Perkins en de Triangle Shirtwaist Factory Fire

Context:

• Josephine Goldmark
• ILGWU
• Women's Trade Union League (WTUL)