Share
Ed Sullivan was een krantenman die in de eerste decennia van de televisie een onwaarschijnlijke culturele kracht werd. Zijn variëteitsshow op zondagavond werd beschouwd als een wekelijks evenement in huizen in het hele land.
"The Ed Sullivan Show" wordt algemeen herinnerd omdat ze The Beatles hun eerste exposure in Amerika gaven, een evenement begin 1964 dat de cultuur van de ene op de andere dag leek te veranderen. Een decennium eerder had Elvis Presley ook een enorme indruk gemaakt op het podium van Sullivan, het genereren van een nationale controverse terwijl veel jonge Amerikanen in instant fans van rock 'n' roll werden.
Snelle feiten: Ed Sullivan
- Geboren: 28 september 1902 in New York City
- Ging dood: 13 oktober 1974 in New York City
- Bekend om: Als gastheer van een wekelijkse variëteitshow uitgezonden op zondagavond, had Sullivan een enorme invloed op de Amerikaanse showbusiness.
- Ouders: Peter Arthur Sullivan en Elizabeth F. Smith
- Echtgenoot: Sylvia Weinstein
- Kinderen: Betty Sullivan
Naast het presenteren van muzikanten, werd de wekelijkse show van Sullivan gekenmerkt door zijn eclectische, en vaak gewoon vreemde, reeks artiesten. Broadway-sterren spelen mogelijk een scène uit een hitmusical, nachtclubcomedians vertellen grappen over hun vrouwen en schoonmoeders, goochelaars voeren uitgebreide trucs uit en circusartiesten zouden tuimelen, jongleren of draaien.
Wat er gebeurde in de show van Sullivan werd onderdeel van het nationale gesprek. Tegen de tijd dat zijn show eindigde in 1971, werd geschat dat er meer dan 10.000 artiesten waren verschenen. Tijdens de jaren 1950 en 1960 betekende een teken van succes in de showbusiness verschijning op "The Ed Sullivan Show."
Vroege leven en carrière
Edward Vincent Sullivan werd geboren op 28 september 1902 in de Harlem-wijk in New York City. Zijn vader, douane-inspecteur, was de zoon van een Ierse immigrant en zijn moeder was een amateur-schilder die van kunst hield. Sullivan had een tweelingbroer die in de kindertijd stierf, en als kind verhuisde zijn gezin van New York City naar Port Chester, New York.
Opgroeien, werd Sullivan beïnvloed door de liefde van zijn ouders voor muziek. Hij ging naar katholieke scholen en op St. Mary's High School schreef hij voor de schoolkrant en speelde hij verschillende sporten.
Na de middelbare school bood een oom aan om zijn collegegeld te betalen, maar Sullivan koos ervoor direct in de krantenbranche te gaan. In 1918 kreeg hij een baan bij de plaatselijke krant Port Chester. Hij werkte kort voor een krant in Hartford, Connecticut, maar verhuisde vervolgens naar New York City.
In de vroege jaren 1930 werd hij columnist voor de New York Daily News. Hij behandelde Broadway en show business in het algemeen, en begon te verschijnen op radio-uitzendingen.
Om zijn inkomen te vergroten, zou Sullivan maanlicht als de emcee in de theaters van Times Square met live vaudeville-acts en films. Nadat hij in een vroege televisie-uitzending was verschenen, vond een reclameman dat Sullivan een normaal tv-programma zou moeten houden. Op 20 juni 1948 verscheen hij voor het eerst als gastheer van een CBS-variëteitsshow, "The Toast of the Town."
Ed Sullivan. Getty Images Televisiepionier
De show van Sullivan was niet meteen succesvol, maar na het verkrijgen van een nieuwe vaste sponsor, Lincoln-Mercury-auto's en een nieuwe naam, "The Ed Sullivan Show", sloeg het aan.
Zijn overlijdensadvertentie uit 1974 in de New York Times merkte op dat het beroep van Sullivan vaak verbijsterend was voor iedereen die het wilde uitleggen. Zelfs zijn onhandigheid op het podium werd een deel van zijn charme. Zijn wekelijkse belofte aan het publiek was dat hij een 'echt grote show' presenteerde. Decennia lang imiteerden impressionisten, spelend op de eigenaardige dictie van Sullivan, zijn slogan als "een enorm grote toon".
De kern van Sullivans blijvende aantrekkingskracht was zijn geloofwaardigheid als een rechter van talent. Het Amerikaanse publiek begon te geloven dat als Ed Sullivan iemand op zijn show zette, ze de aandacht waard waren.
De Elvis-controverse
10/28/1956-New York, NY: Elvis Presley, rock and roll sensation, terwijl hij repeteert met zijn band voor The Ed Sullivan Show. Bettmann Archive / Getty Images In de zomer van 1956 verscheen Elvis Presley op televisie op "The Steve Allen Show". Maar het was pas toen hij op 9 september 1956 in het programma van Ed Sullivan verscheen, dat mainstream-Amerika geschokt was door wat ze zagen. (Sullivan, herstellende van een ernstig auto-ongeluk, werd die avond niet gehost; acteur Charles Laughton was de gastgastheer.) Sommige kijkers, geschokt door het "suggestieve" dansen van Presley, bekritiseerden Sullivan hard.
De televisiecriticus van de New York Times, Jack Gould, publiceerde de volgende zondag een opzegging van Presley. Gould schreef dat Presley een 'ronddraaiende figuur' was die meestal te vinden is in de marge van de showbusiness, en dat zijn 'bulten en gemalen' tieners 'overstimuleren'.
De volgende maand keerde Elvis terug voor een optreden in de nacht van 28 oktober 1956. Sullivan was weer gastheer en opnieuw volgde kritiek. Sullivan organiseerde Elvis opnieuw op 6 januari 1957, maar CBS-leidinggevenden drongen erop aan dat de zanger alleen vanaf zijn middel werd getoond, waardoor zijn draaibare heupen veilig uit het zicht bleven.
Culturele mijlpalen op zondagavond
Ed Sullivan met The Beatles. Getty Images Acht jaar later maakte Sullivan meer culturele geschiedenis door The Beatles te hosten tijdens hun eerste bezoek aan Amerika. Hun eerste verschijning, op 9 februari 1964, vestigde ratings records. Naar schatting was 60 procent van de Amerikaanse televisies afgestemd op hun prestaties. Na minder dan drie maanden na de moord op president Kennedy leek Sullivan de Beatles te presenteren een zeer welkom beetje plezier.
In de daaropvolgende jaren zou Sullivan een aantal muzikanten ontvangen die de cultuur veranderden, waaronder The Rolling Stones, The Supremes, James Brown, Janis Joplin, The Doors, The Jefferson Airplane, Johnny Cash en Ray Charles. Toen netwerkpartners en adverteerders stelden dat hij geen zwarte artiesten zou moeten boeken om kijkers in het Zuiden niet te beledigen, weigerde hij.
De show van Sullivan duurde 23 jaar en eindigde in 1971. Hij produceerde enkele tv-specials nadat hij de wekelijkse show had opgegeven voordat hij ziek werd van kanker. Hij stierf in New York op 13 oktober 1974.
bronnen
- "Ed Sullivan." Encyclopedia of World Biography, 2nd ed., Vol. 19, Gale, 2004, pp. 374-376. Gale virtuele referentiebibliotheek.
- Coletta, Charles. "Sullivan, Ed (1902-1974)." St. James Encyclopedia of Popular Culture, uitgegeven door Thomas Riggs, 2e ed., Vol. 5, St. James Press, 2013, pp. 6-8. Gale virtuele referentiebibliotheek.
- Goldfarb, Sheldon. "De Ed Sullivan Show." Bowling, Beatniks en Bell-Bottoms: Pop Culture of 20th-Century America, uitgegeven door Sara Pendergast en Tom Pendergast, vol. 3: 1940s-1950s, UXL, 2002, pp. 739-741. Gale virtuele referentiebibliotheek.
