Wat zijn Arachniden?

De klasse Arachnida omvat een diverse groep geleedpotigen: spinnen, schorpioenen, teken, mijten, hooiwagens en hun neven en nichten. Wetenschappers beschrijven meer dan 100.000 soorten spinachtigen. Alleen al in Noord-Amerika zijn er ongeveer 8.000 spinachtige soorten. De naam Arachnida is afgeleid van het Grieks arachne met banden met een mythe. In de Griekse mythologie was Aráchnē een vrouw die door de godin Athena in een spin werd veranderd, en dus werd Arachnida een passende naam voor spinnen en de overgrote meerderheid van spinachtigen.

De meeste spinachtigen zijn vleesetende, meestal jagen op insecten, en ze zijn terrestrische (leven op het land). Hun monddelen hebben vaak smalle openingen, die hen beperken tot het eten van vloeibaar gemaakte prooi. Ze bieden een belangrijke service door insectenpopulaties onder controle te houden. 

Hoewel technisch het woord "arachnofobie" verwijst naar een angst voor spinachtigen, wordt deze term veel gebruikt om een ​​angst voor spinnen te beschrijven.

Spinachtige Kenmerken

Om in de klasse Arachnida te worden ingedeeld, moet een geleedpotige de volgende kenmerken hebben:

1. Spinachtige lichamen zijn meestal verdeeld in twee verschillende gebieden, de cephalothorax (voorste) en de buik (achterste).
2. Volwassen spinachtigen hebben vier paar poten, die hechten aan de cephalothorax. In onrijpe stadia mag de spinachtige niet vier paar poten hebben (bijvoorbeeld mijten).
3. Spinachtigen missen zowel vleugels als antennes.
4. Spinachtigen hebben eenvoudige ogen genoemd ocelli. De meeste spinachtigen kunnen licht of de afwezigheid ervan detecteren, maar zien geen gedetailleerde afbeeldingen.

Spinachtigen behoren tot het subphylum Chelicerata. Cheliceraten, inclusief alle spinachtigen, hebben de volgende kenmerken:

1. Ze missen antennes.
2. Cheliceraten hebben meestal zes paar aanhangsels.

Het eerste paar aanhangsels zijn de 'chelicerae', ook bekend als de hoektanden. De chelicerae bevinden zich voor de monddelen en zien eruit als gemodificeerde tangen. Het tweede paar is de "pedipalps", die fungeren als sensorische organen in spinnen en als scharen in schorpioenen. De resterende vier paren zijn de lopende benen.

Hoewel we denken dat spinachtigen nauw verwant zijn aan insecten, zijn hun naaste familieleden eigenlijk hoefijzerkrabben en zeespinnen. Net als spinachtigen bezitten deze mariene geleedpotigen chelicerae en behoren ze tot de subphylum Chelicerata.

Arachnide classificatie

Spinachtigen zijn, net als insecten, geleedpotigen. Alle dieren in het phylum Arthropoda hebben exoskeletten, gesegmenteerde lichamen en ten minste drie paar poten. Andere groepen die behoren tot het phylum Arthropoda zijn Insecta (insecten), Crustacea (bijv. Krabben), Chilopoda (duizendpoten) en Diplopoda (duizendpoten).

De klasse Arachnida is verdeeld in orden en subklassen, georganiseerd door gemeenschappelijke kenmerken. Waaronder:

• Bestel Amblypygi - staartloze zweepschorpioenen
• Bestel Araneae - spinnen
• Bestel Uropygi - zweep schorpioenen
• Bestel Opiliones - hooiwagens
• Bestel Pseudoscorpiones - pseudoscorpions
• Bestel Schizmoda - zweepschorpioenen met korte staart
• Bestel Scorpiones - scorpions
• Bestel Solifugae - wind schorpioenen
• Bestel Acari - teken en mijten

Hier is een voorbeeld van hoe een spinachtige, de kruisspin, is geclassificeerd:

• Koninkrijk: Animalia (het dierenrijk)
• Phylum: Arthropoda (geleedpotigen)
• Klasse: Arachnida (spinachtigen)
• Bestelling: Araneae (spinnen)
• Familie: Araneidae (bolwevers)
• Geslacht: Araneus
• Soorten: diadematus

De geslachts- en soortnamen zijn altijd cursief en worden samen gebruikt om de wetenschappelijke naam van de individuele soort te geven. Een spinachtige soort kan in veel regio's voorkomen en kan verschillende gemeenschappelijke namen in andere talen hebben. De wetenschappelijke naam is een standaardnaam die wordt gebruikt door wetenschappers over de hele wereld. Dit systeem van het gebruik van twee namen (geslacht en soort) wordt binomiale nomenclatuur genoemd.

bronnen:

"Class Arachnida - Arachnids," Bugguide.net. Bezocht op 9 nov. 2016.

Triplehorn, Charles en Norman F. Johnson. Borror's introductie tot de studie van insecten, 7e ed., Cengage Learning, 2004.