Een atlatl (uitgesproken als atul-atul of aht-LAH-tul) is de naam die voornamelijk door Amerikaanse wetenschappers wordt gebruikt voor een speerwerper, een jachtgereedschap dat minstens zo lang geleden werd uitgevonden als de bovenste paleolithische periode in Europa. Het kan veel ouder zijn. Speerwerpers zijn een belangrijke technologische verbetering bij het eenvoudig gooien of stoten van een speer, in termen van veiligheid, snelheid, afstand en nauwkeurigheid.
De Amerikaanse wetenschappelijke naam voor de spearthrower komt uit de Azteekse taal, Nahuatl. De atlatl werd opgenomen door Spaanse veroveraars toen ze in Mexico aankwamen en ontdekten dat de Azteekse mensen een stenen wapen hadden dat metalen pantser kon doorboren. De term werd voor het eerst opgemerkt door de Amerikaanse antropoloog Zelia Nuttall [1857-1933], die in 1891 over Meso-Amerikaanse atlatlen schreef, op basis van getekende afbeeldingen en drie overlevende voorbeelden. Andere termen die wereldwijd worden gebruikt zijn onder andere speerwerper, woomera (in Australië) en propulseur (in het Frans).
Een atlatl is een licht gebogen stuk hout, ivoor of bot, met een lengte tussen de 13 en 61 centimeter lang en tussen de 2-7 cm breed. Het ene uiteinde is gehaakt en de haak past in het nokuiteinde van een afzonderlijke speeras, zelf tussen de 3 tot 8 voet (1-2,5 meter) lang. Het werkuiteinde van de as kan eenvoudig worden geslepen of worden aangepast om een puntig projectielpunt te omvatten.
Atlatls zijn vaak versierd of geverfd - de oudste die we hebben, zijn gedetailleerd gesneden. In sommige Amerikaanse gevallen werden bannerstenen, rotsen die in een vlinderdasvorm waren gesneden met een gat in het midden, op de speeras gebruikt. Geleerden hebben niet kunnen vinden dat het toevoegen van het gewicht van een baniersteen iets doet aan de snelheid of kracht van de operatie. Ze hebben getheoretiseerd dat van bannerstenen kan worden gedacht dat ze als een vliegwiel werken, de beweging van de speerwerpen stabiliseren, of dat het helemaal niet werd gebruikt tijdens de worp, maar eerder om de speer in evenwicht te houden wanneer de atlatl in rust was.
De beweging die de werper gebruikt is vergelijkbaar met die van een bovenhandse honkbalwerper. De werper houdt de atlatl-handgreep in de palm van haar hand en knijpt met haar vingers in de pijlschacht. Evenwichtig achter haar oor, pauzeert ze, wijzend met haar andere hand op het doel; en dan, met een beweging alsof ze een bal gooit, gooit ze de schacht naar voren waardoor deze uit haar vingers glijdt terwijl deze naar het doel vliegt.
De atlatl blijft tijdens de beweging horizontaal en de pijl op doel. Net als bij honkbal, geeft de pols aan het einde veel van de snelheid, en hoe langer de atlatl, hoe langer de afstand (hoewel er een bovengrens is). De snelheid van een goed afgeworpen speer van 1,5 m uitgerust met een 30 cm atlatl is ongeveer 60 mijl per uur; een onderzoeker meldde dat hij bij zijn eerste poging een pijltje door zijn garagedeur stak. De maximale snelheid bereikt door een ervaren atlatlist is 35 meter per seconde of 78 mph.
De technologie van een atlatl is die van een hefboom, of liever een systeem van hefbomen, die samen de kracht van de bovenhandse worp van de mens combineren en vergroten. De draaiende beweging van de elleboog en schouder van de werper voegt in feite een gewricht toe aan de arm van de werper. Het juiste gebruik van de atlatl maakt speerondersteund jagen een efficiënt gerichte en dodelijke ervaring.
De vroegste veilige informatie over atlatls komt uit verschillende grotten in Frankrijk die dateren uit het Boven-paleolithicum. Vroege atlatls in Frankrijk zijn kunstwerken, zoals het fantastische voorbeeld dat bekend staat als "le faon aux oiseaux" (Fawn met vogels), een lang gesneden stuk rendierbot van 20 cm (52 inch) versierd met een gesneden steenbok en vogels. Deze atlatl werd teruggevonden op de grotsite van La Mas d'Azil en werd tussen 15.300 en 13.300 jaar geleden gemaakt.
Atlatl speerwerper, gesneden als een bizon, La Madeleine, Dordogne-vallei, Frankrijk, ca 15.000 BP. Collector afdrukken / Getty-afbeeldingen / Getty-afbeeldingenEen 19-inch (50 cm) lange atlatl, gevonden op de site La Madeleine in de Dordogne-vallei van Frankrijk, heeft een handvat gesneden als een hyena-beeltenis; het werd ongeveer 13.000 jaar geleden gemaakt. De stortplaatsen in de grot van Canecaude dateren van ongeveer 14.200 jaar geleden bevatten een kleine atlatl (8 cm of 3 in) gesneden in de vorm van een mammoet. De vroegste atlatl die tot nu toe is gevonden, is een eenvoudige geweihaak uit de Solutrean-periode (ongeveer 17.500 jaar geleden), teruggevonden op de site van Combe Sauniere.
Atlatls zijn noodzakelijkerwijs gesneden uit organisch materiaal, hout of bot, en dus kan de technologie veel ouder zijn dan 17.000 jaar geleden. De stenen punten gebruikt op een stoot of met de hand gegooide speer zijn groter en zwaarder dan die gebruikt op een atlatl, maar dat is een relatieve maatregel en een geslepen uiteinde zal ook werken. Simpel gezegd, archeologen weten niet hoe oud de technologie is.
De atlatl heeft vandaag veel fans. De World Atlatl Association sponsort de International Standard Accuracy Contest (ISAC), een competitie van atlatl-vaardigheden op kleine locaties over de hele wereld; ze houden workshops, dus als je wilt leren hoe te gooien met een atlatl, dat is waar je moet beginnen. De WAA houdt een lijst bij van wereldkampioenen en topmeester-atl-werpers.
De wedstrijden zijn ook gebruikt in combinatie met gecontroleerde experimenten om veldgegevens te verzamelen over het effect van de verschillende elementen van het atlatl-proces, zoals het gewicht en de vorm van het gebruikte projectielpunt, de lengte van de schacht en de atlatl. Een levendige discussie is te vinden in de archieven van het tijdschrift American Antiquity over de vraag of u veilig kunt vaststellen of een bepaald punt werd gebruikt in pijl en boog versus atlatl: de resultaten zijn niet doorslaggevend.
Als je een hondeneigenaar bent, heb je misschien zelfs een moderne spearthrower gebruikt die bekend staat als de 'Chuckit'.