Hertkevers, familie Lucanidae

Hertkevers zijn enkele van de grootste, slechtste insecten op de planeet (tenminste zij kijken slecht!). Deze kevers zijn zo genoemd naar hun gewei-achtige onderkaken. In Japan verzamelen en kweken hertskevers en voeren zelfs gevechten tussen de mannetjes uit.

Beschrijving

Hertkevers (familie Lucanidae) worden behoorlijk groot, daarom zijn ze zo populair bij keververzamelaars. In Noord-Amerika meet de grootste soort iets meer dan 2 centimeter, maar tropische hert kevers kunnen gemakkelijk 3 centimeter boven. Deze seksueel dimorfe kevers worden ook wel pinch bugs genoemd.

Mannelijke hert kevers sport indrukwekkende onderkaken, soms zo lang als de helft van hun lichaam, die ze gebruiken om te sparren met concurrerende mannetjes in gevechten over grondgebied. Hoewel ze er misschien bedreigend uitzien, hoef je niet bang te zijn voor deze enorme kevers. Ze zijn over het algemeen onschadelijk, maar kunnen je een goede kneep geven als je ze achteloos probeert te hanteren.

Hertkevers zijn meestal roodbruin tot zwart van kleur. Kevers in de familie Lucanidae bezitten antennes met 10 segmenten, waarbij de eindsegmenten vaak worden vergroot en lijken geknuppeld. Velen, maar niet alle, hebben ook elleboogantennes.

Classificatie

Koninkrijk - Animalia

Phylum - Arthropoda

Klasse - Insecta

Bestel - Coleoptera

Familie - Lucanidae

Eetpatroon

De larven van de mannetjeskever zijn belangrijke ontbinders van hout. Ze leven in dode of rottende stammen en stronken. Volwassen mannetjeskevers kunnen zich voeden met bladeren, sap of zelfs honingdauw van bladluizen.

Levenscyclus

Zoals alle kevers, ondergaan hert kevers volledige metamorfose met vier stadia van ontwikkeling: ei, larve, pop en volwassen.

Vrouwtjes leggen hun eieren meestal onder de schors op gevallen, rottende stammen. De witte, c-vormige larven van de mannetjeskever ontwikkelen zich over een of meer jaren. Volwassenen verschijnen in de meeste gebieden in het late voorjaar of de vroege zomer.

Speciale aanpassingen en verdedigingen

Hertkevers zullen hun indrukwekkende grootte en massieve onderkaken gebruiken om zichzelf indien nodig te verdedigen. Wanneer het zich bedreigd voelt, kan een mannelijke mannetjeskever zijn kop opheffen en zijn onderkaken openen, alsof hij wil zeggen: "Ga je gang, probeer mij."

In veel delen van de wereld is het aantal hertenkevers afgenomen als gevolg van bosdefragmentatie en het verwijderen van dode bomen in bevolkte gebieden. Je beste kans om er een te zien, is misschien dat je er op een zomeravond een bij je veranda-licht observeert. Hertkevers komen naar kunstmatige lichtbronnen, inclusief lichtvallen.