Redenen voor de mensheid om terug te gaan naar de maan

Het is decennia geleden dat de eerste astronauten op het maanoppervlak liepen. Sindsdien heeft niemand meer voet gezet op onze naaste buur in de ruimte. Natuurlijk, een vloot van sondes is op weg naar de maan, en ze hebben veel informatie over de omstandigheden daar geleverd. 

Is het tijd om mensen naar de maan te sturen? Het antwoord van de ruimtegemeenschap is een gekwalificeerd 'ja'. Wat dat betekent is dat er missies op de planborden staan, maar ook veel vragen over wat mensen zullen doen om daar te komen en wat ze zullen doen zodra ze op het stoffige oppervlak komen.

Wat zijn de obstakels?

De laatste keer dat mensen op de maan landden was in 1972. Sindsdien hebben verschillende politieke en economische redenen ervoor gezorgd dat ruimteagentschappen die gewaagde stappen niet hebben voortgezet. De grote problemen zijn echter geld, veiligheid en rechtvaardigingen.

De meest voor de hand liggende reden dat maanmissies niet zo snel plaatsvinden als mensen zouden willen, is hun kosten. NASA besteedde miljarden dollars tijdens de jaren 1960 en vroege jaren '70 aan de ontwikkeling van de Apollo-missies. Deze gebeurden op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, toen de VS en de voormalige Sovjetunie politiek op gespannen voet stonden, maar elkaar niet actief vochten in landoorlogen. De kosten van reizen naar de maan werden getolereerd door het Amerikaanse volk en Sovjetburgers omwille van het patriottisme en het voor elkaar blijven. Hoewel er veel goede redenen zijn om terug te gaan naar de maan, is het moeilijk om een ​​politieke consensus te krijgen over het uitgeven van belastinggeld om dit te doen.

Veiligheid is belangrijk

De tweede reden die het verkennen van de maan belemmert, is het pure gevaar van een dergelijke onderneming. Geconfronteerd met de immense uitdagingen die NASA in de jaren vijftig en zestig teisterde, is het geen wonder dat iemand ooit de maan heeft bereikt. Verschillende astronauten kwamen om het leven tijdens het Apollo-programma en er vonden veel technologische tegenslagen plaats. Uit langetermijnmissies aan boord van het internationale ruimtestation IS echter gebleken dat mensen in de ruimte kunnen leven en werken, en nieuwe ontwikkelingen op het gebied van ruimtevaart en transportmogelijkheden beloven veiligere manieren om naar de maan te komen.

Waarom gaan??

De derde reden voor het ontbreken van maanmissies is dat er een duidelijke missie en doelen moeten zijn. Hoewel er altijd interessante en wetenschappelijk belangrijke experimenten kunnen worden gedaan, zijn mensen ook geïnteresseerd in rendement. Dat geldt met name voor bedrijven en instellingen die geïnteresseerd zijn in het verdienen van geld door maanwinning, wetenschappelijk onderzoek en toerisme. Het is gemakkelijker om robotprobes te sturen om wetenschap te doen, hoewel het beter is om mensen te sturen. Met menselijke missies komen hogere kosten op het gebied van levensondersteuning en veiligheid. Met de vooruitgang van robotachtige ruimtesondes kan een grote hoeveelheid gegevens worden verzameld tegen veel lagere kosten en zonder het menselijk leven in gevaar te brengen. De grote vragen, zoals hoe het zonnestelsel is ontstaan, vereisen veel langere en uitgebreidere reizen dan slechts een paar dagen op de maan.

Dingen zijn aan het veranderen

Het goede nieuws is dat de houding ten opzichte van maanreizen kan en zal veranderen, en het is waarschijnlijk dat een menselijke missie naar de maan binnen tien jaar of minder zal plaatsvinden. Huidige NASA-missiescenario's omvatten reizen naar het maanoppervlak en ook naar een asteroïde, hoewel de asteroïde reis wellicht interessanter is voor mijnbouwbedrijven. 

Reizen naar de maan zal nog steeds duur zijn. NASA-missieplanners zijn echter van mening dat de voordelen opwegen tegen de kosten. Nog belangrijker is dat de overheid een goed rendement op de investering verwacht. Dat is eigenlijk een heel goed argument. De Apollo-missies vereisten een aanzienlijke initiële investering. Echter, technologie-weersatellietsystemen, global positioning systems (GPS) en geavanceerde communicatieapparatuur, onder andere verbeteringen die zijn gemaakt ter ondersteuning van de maanmissies en daaropvolgende planetaire wetenschappelijke missies, worden nu dagelijks op aarde gebruikt. Nieuwe technologieën die specifiek gericht zijn op toekomstige maanmissies zouden ook hun weg vinden naar de economieën van de wereld, wat een goed rendement op de investering oplevert

Uitbreiding Lunar Interest

Andere landen kijken vrij serieus naar het sturen van maanmissies, met name China en Japan. De Chinezen zijn heel duidelijk geweest over hun bedoelingen en hebben een goed vermogen om een ​​langdurige maanmissie uit te voeren. Hun activiteiten kunnen Amerikaanse en Europese agentschappen aansporen tot een mini-race om ook maanbasis te bouwen. Lopende laboratoria kunnen een uitstekende volgende stap zijn, ongeacht wie ze bouwt en verzendt. 

De technologie die nu beschikbaar is, en die moet worden ontwikkeld tijdens geconcentreerde missies naar de maan, zou wetenschappers in staat stellen om veel gedetailleerdere (en langere) studies te doen naar het oppervlakte- en suboppervlaksysteem van de maan. Wetenschappers zouden de kans krijgen om enkele van de grote vragen te beantwoorden over hoe ons zonnestelsel werd gevormd, of de details over hoe de maan werd gecreëerd en zijn geologie. Maanverkenning zou nieuwe studieroutes stimuleren. Mensen verwachten ook dat maantoerisme een andere manier zou zijn om de exploratie te maximaliseren. 

Missies naar Mars zijn tegenwoordig ook hot news. Sommige scenario's zien mensen binnen een paar jaar op weg zijn naar de Rode Planeet, terwijl anderen voorzien in Mars-missies tegen 2030. Terug naar de maan is een belangrijke stap in de planning van de missie van Mars. De hoop is dat mensen tijd op de maan kunnen doorbrengen om te leren hoe ze moeten leven in een verboden omgeving. Als er iets mis zou gaan, zou de redding slechts enkele dagen duren, in plaats van maanden. 

Ten slotte zijn er waardevolle bronnen op de maan die kunnen worden gebruikt voor andere ruimtemissies. Vloeibare zuurstof is een belangrijke component van het drijfgas dat nodig is voor de huidige ruimtevaart. NASA gelooft dat deze hulpbron gemakkelijk uit de maan kan worden gehaald en opgeslagen op stortplaatsen voor gebruik door andere missies - met name door astronauten naar Mars te sturen. Er zijn veel andere mineralen, en zelfs sommige waterreservoirs, die ook kunnen worden gedolven.

Het vonnis

Mensen hebben altijd een poging gedaan om het universum te begrijpen, en naar de maan gaan lijkt om vele redenen de volgende logische stap te zijn. Het zal interessant zijn om te zien wie de volgende race naar de maan start.

Bewerkt en herzien door Carolyn Collins Petersen