Redenen Dieren worden bedreigd

Wanneer een diersoort als bedreigd wordt beschouwd, betekent dit dat de Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN) deze als bijna uitgestorven heeft beoordeeld, wat betekent dat een aanzienlijk deel van zijn verspreidingsgebied al is afgestorven en het geboortecijfer lager is dan de sterftecijfer van de soort.

Tegenwoordig staan ​​steeds meer dier- en plantensoorten op het punt van uitsterven vanwege een aantal belangrijke factoren die ervoor zorgen dat een soort in gevaar komt, en zoals je zou verwachten, spelen mensen in een behoorlijk aantal van hen een rol. In feite is de grootste bedreiging voor bedreigde dieren menselijke aantasting van hun leefgebieden.

Gelukkig zijn instandhoudingsinspanningen over de hele wereld erop gericht om deze bedreigde dieren te helpen hun slinkende populaties nieuw leven in te blazen door verschillende humanitaire inspanningen, waaronder het terugdringen van illegale stroperij, het stoppen van vervuiling en vernietiging van habitats, en het beperken van de introductie van exotische soorten in nieuwe habitats.

Habitatvernietiging en vervuiling

Elk levend organisme heeft een plek nodig om te wonen, maar een habitat is niet alleen een woonplaats, het is ook waar een dier voedsel vindt, zijn jongen grootbrengt en de volgende generatie toestaat het over te nemen. Helaas vernietigen mensen dierlijke habitats op een aantal verschillende manieren: huizen bouwen, bossen kappen om hout te krijgen en gewassen te planten, rivieren af ​​te tappen om water naar die gewassen te brengen, en over weiden bestraten om straten en parkeerplaatsen te maken.

Naast fysieke aantasting vervuilt de menselijke ontwikkeling van dierenhabitats het natuurlijke landschap met aardolieproducten, pesticiden en andere chemicaliën, die voedselbronnen en levensvatbare schuilplaatsen vernietigt voor de wezens en planten in dat gebied..

Als gevolg hiervan sterven sommige soorten ronduit, terwijl anderen in gebieden worden geduwd waar ze geen voedsel en onderdak kunnen vinden. Erger nog, wanneer een dierenpopulatie lijdt, heeft dit invloed op veel andere soorten in het voedselweb, dus de populatie van meer dan één soort zal waarschijnlijk afnemen.

Habitatvernietiging is de belangrijkste reden voor het in gevaar brengen van dieren, en daarom werken natuurbeschermingsorganisaties hard om de effecten van menselijke ontwikkelingen om te keren. Veel non-profitorganisaties zoals de Nature Conservancy ruimen kustlijnen op en richten natuurgebieden op om verdere schade aan inheemse omgevingen en soorten over de hele wereld te voorkomen.

Introductie van exotische soorten vernietigt delicate voedselsystemen

Een exotische soort is een dier, plant of insect dat wordt geïntroduceerd op een plaats waar het niet op natuurlijke wijze is geëvolueerd. Exotische soorten hebben vaak een roofzuchtig of concurrentievoordeel ten opzichte van inheemse soorten, die al eeuwen deel uitmaken van een bepaalde biologische omgeving, want hoewel inheemse soorten goed zijn aangepast aan hun omgeving, kunnen ze mogelijk niet omgaan met soorten die nauw concurreren met hen voor eten. Kortom, inheemse soorten hebben geen natuurlijke afweer ontwikkeld voor een exotische soort en vice versa.

Een voorbeeld van bedreiging door zowel competitie als predatie is de Galapagos-schildpad. Niet-inheemse geiten werden in de 20e eeuw op de Galapagos-eilanden geïntroduceerd. Deze geiten voedden zich met de voedselvoorziening van de schildpadden, waardoor het aantal schildpadden snel daalde. Omdat de schildpadden zichzelf niet konden verdedigen of de overbevolking van geiten op het eiland konden stoppen, werden ze gedwongen hun inheemse voedergronden te verlaten.

Veel landen hebben wetten aangenomen die specifieke exoten verbieden waarvan bekend is dat ze inheemse habitats in gevaar brengen om het land binnen te komen. Exotische soorten worden soms invasieve soorten genoemd, vooral in het geval dat ze worden verboden. Het Verenigd Koninkrijk heeft bijvoorbeeld wasberen, mangoesten en kool op hun lijst met invasieve soorten geplaatst, die het land niet mogen betreden.

Illegale jacht kan soorten in gevaar brengen

Wanneer jagers regels negeren die het aantal dieren regelen waarop moet worden gejaagd (een praktijk die bekend staat als stroperij), kunnen ze populaties verminderen tot het punt waarop soorten in gevaar komen. Helaas zijn stropers vaak moeilijk te vangen omdat ze opzettelijk autoriteiten proberen te ontwijken, en ze opereren in gebieden waar de handhaving zwak is.

Verder hebben stropers geavanceerde technieken ontwikkeld voor het smokkelen van dieren. Babyberen, luipaarden en apen zijn verdoofd en in koffers gestopt voor transport. Levende dieren zijn verkocht aan mensen die exotische huisdieren of medische onderzoeksonderwerpen willen. En dierenhuiden en andere lichaamsdelen worden ook stiekem over de grens gesmokkeld en verkocht via zwarte marktnetwerken van kopers die hoge prijzen betalen voor illegale dierlijke producten.

Zelfs legaal jagen, vissen en verzamelen van wilde soorten kan leiden tot populatiereductie waardoor soorten in gevaar komen. Een gebrek aan beperkingen voor de walvisindustrie in de 20e eeuw is een voorbeeld. Pas toen verschillende walvissoorten uitstierven, kwamen landen overeen zich aan een internationaal moratorium te houden. Sommige walvissoorten zijn dankzij dit moratorium hersteld, maar andere blijven in gevaar. 

Internationale wetten verbieden deze praktijken, en er zijn een aantal overheids- en niet-gouvernementele organisaties (ngo's) met als enig doel het stoppen van illegale stroperij, met name van dieren zoals olifanten en neushoorns. Dankzij de inspanningen van groepen zoals de International Anti-Poaching Foundation en lokale natuurbeschermingsgroepen zoals de PAMS Foundation in Tanzania, hebben deze bedreigde soorten voorstanders van mensen die vechten om hen te beschermen tegen ronduit uitsterven.

Hoe worden dieren bedreigd?

Natuurlijk kan het bedreigen en uitsterven van soorten gebeuren zonder menselijke tussenkomst. Uitsterven is een natuurlijk onderdeel van evolutie. Fossiele gegevens tonen aan dat lang voordat mensen langskwamen, factoren als overbevolking, competitie, plotselinge klimaatverandering en catastrofale gebeurtenissen zoals vulkaanuitbarstingen en aardbevingen de achteruitgang van tal van soorten veroorzaakten.

Er zijn een paar waarschuwingssignalen dat een soort kan uitsterven. Als een soort een economisch belang heeft, zoals de Atlantische zalm, kan deze in gevaar komen. Verrassend, lopen grote roofdieren, waarvan we verwachten dat ze een voordeel hebben ten opzichte van andere soorten, vaak ook gevaar. Deze lijst bevat grizzlyberen, kale adelaars en grijze wolven.

Een soort waarvan de zwangerschapsperiode lang is, of die bij elke geboorte een klein aantal nakomelingen hebben, kan sneller in gevaar komen. De berggorilla en de condor in Californië zijn twee voorbeelden. En soorten met zwakke genetische make-up, zoals zeekoeien of gigantische panda's, lopen bij elke generatie meer risico op uitsterven.