De reis van de held begint met de held in de gewone wereld, die zich in het gewone leven begeeft, behalve dat er iets niet helemaal klopt. Wat hij in de eerste scènes doet, toont een soort fout, een gebrek om te worden overwonnen, voor de held of iemand die dicht bij hem of haar staat.
Volgens Christopher Vogler, auteur van The Writer's Journey: Mythic Structure, we zien de held in zijn gewone wereld, dus we herkennen het verschil wanneer hij de speciale wereld van het verhaal binnengaat. De gewone wereld roept over het algemeen een stemming, beeld of metafoor op die een thema suggereert en de lezer een referentiekader geeft voor de rest van het verhaal.
De mythologische benadering van het verhaal komt neer op het gebruik van metaforen of vergelijkingen om de gevoelens van de held over het leven over te brengen.
De gewone wereld speelt zich soms af in een proloog en belast vaak de geloofwaardigheid om het publiek voor te bereiden op de speciale wereld, schrijft Vogler. Een oude regel in geheime genootschappen is dat desoriëntatie leidt tot suggestibiliteit. Hiermee kan de lezer ongeloof opschorten.
Schrijvers voorspellen vaak de speciale wereld door er een microkosmos van te creëren in de gewone wereld. (bijvoorbeeld het gewone leven van Dorothy in de tovenaar van Oz is afgebeeld in zwart en wit, de gebeurtenissen weerspiegelen wat ze gaat tegenkomen in de speciale technicolor-wereld.)
Vogler gelooft dat elk goed verhaal zowel een innerlijke als een uiterlijke vraag stelt voor de held die duidelijk wordt in de gewone wereld. (bijv. het uiterlijke probleem van Dorothy is dat Toto het bloemenbed van juffrouw Gulch heeft opgegraven en iedereen het te druk heeft met de voorbereidingen voor de storm om haar te helpen. Haar innerlijke probleem is dat ze haar ouders heeft verloren en zich niet meer 'thuis' voelt ; ze is onvolledig en staat op het punt aan een zoektocht naar voltooiing te beginnen.)
De eerste actie van de held illustreert meestal zijn of haar karakteristieke houding en de toekomstige problemen of oplossingen die zullen resulteren. Verhalen nodigen de lezer uit om een avontuur door de ogen van de held te beleven, dus de auteur streeft er in het algemeen naar een sterke band van sympathie of gemeenschappelijk belang te vestigen.
Hij of zij doet dat door een manier te creëren waarop de lezer zich kan identificeren met de doelen, drijfveren, verlangens en behoeften van de held, die meestal universeel zijn. De meeste helden zijn op een of andere manier aan het voltooien. Lezers verafschuwen het vacuüm dat wordt gecreëerd door een ontbrekend stuk in een personage, en zijn dus bereid om aan de reis met hem of haar te beginnen, volgens Vogler.
Veel auteurs tonen aan dat de held niet in staat is om een eenvoudige taak in de gewone wereld uit te voeren. Tegen het einde van het verhaal heeft hij of zij de taak geleerd, veranderd en kan hij de taak gemakkelijk uitvoeren.
De gewone wereld biedt ook achtergrondverhalen ingebed in de actie. De lezer moet een beetje werken om het allemaal uit te zoeken, zoals stukjes van een puzzel een of twee tegelijk krijgen. Ook dit betrekt de lezer.
Onthoud bij het analyseren van de gewone wereld van je held dat veel kan worden onthuld door wat personages niet zeggen of doen.
Dit artikel maakt deel uit van onze serie over de reis van de held, te beginnen met de introductie van The Hero's Journey en The Archetypes of the Hero's Journey.