The Ordeal in the Hero's Journey

The Ordeal is het kritieke moment in elk verhaal, een belangrijke bron van magie in heroïsche mythe, volgens Christopher Vogler, auteur van The Writer's Journey: Mythic Structure. De held staat in de diepste kamer van de diepste grot en wordt geconfronteerd met een directe confrontatie met zijn grootste angst. Het maakt niet uit waar de held voor kwam, het is de Dood die haar nu staart. Ze wordt aan de rand van de dood gebracht in een strijd met een vijandige kracht.

De held van elk verhaal is een ingewijde die wordt geïntroduceerd in de mysteries van leven en dood, schrijft Vogler. Ze moet lijken te sterven zodat ze herboren en getransformeerd kan worden.

De beproeving is een grote crisis in het verhaal, maar het is niet het hoogtepunt, dat dichter bij het einde gebeurt. De beproeving is meestal de centrale gebeurtenis, de belangrijkste gebeurtenis van de tweede handeling. Een crisis, volgens Webster, is wanneer 'vijandige troepen zich in de grootste staat van oppositie bevinden'.

De crisis van de held, hoe beangstigend ook, is volgens Vogler de enige weg naar de overwinning.

Getuigen zijn een belangrijk onderdeel van de crisis. Iemand dicht bij de held is getuige van de schijnbare dood van de held en de lezer ervaart het vanuit hun gezichtspunt. Getuigen voelen de pijn van de dood, en als ze zich realiseren dat de held nog steeds leeft, verandert hun verdriet, evenals dat van de lezer, plotseling, explosief, in vreugde, stelt Vogler.

Lezers zien graag Heroes Cheat Death

Vogler schrijft dat in elk verhaal de schrijver de lezer probeert op te tillen, zijn bewustzijn te vergroten, zijn emoties te verhogen. Een goede structuur werkt als een pomp op de emoties van de lezer terwijl de fortuinen van de held worden verhoogd en verlaagd. Emoties onderdrukt door de aanwezigheid van de dood kunnen in een oogwenk terugkeren naar een hogere staat dan voorheen.

Net als in een achtbaan, wordt je rondgeslingerd totdat je denkt dat je dood kunt gaan, schrijft Vogler, en kom je opgetogen uit dat je het hebt overleefd. Elk verhaal heeft een hint van deze ervaring nodig of het mist zijn hart.

De crisis, halverwege, is een kloof in de reis van de held: de top van de berg, het hart van het bos, de diepte van de oceaan, de meest geheime plek in zijn ziel. Alles in de reis moet tot dit punt leiden, en alles na gaat over naar huis gaan.

Er kunnen nog grotere avonturen komen, de meest opwindende zelfs, maar elke reis heeft een centrum, een bodem of een piek ergens in het midden. Niets zal ooit meer hetzelfde zijn na de crisis.

De meest voorkomende beproeving is een soort strijd of confrontatie met de tegenkracht, die volgens Vogler meestal de eigen schaduw van de held vertegenwoordigt. Hoe buitenaards de waarden van de schurk ook zijn, in zekere zin zijn ze de donkere weerspiegeling van de eigen verlangens van de held, uitvergroot en vervormd, haar grootste angsten komen tot leven. De niet-herkende of afgewezen delen worden erkend en bewust gemaakt ondanks al hun inspanningen om in de duisternis te blijven.

Dood van het ego

De beproeving in de mythe betekent de dood van het ego. De held is boven de dood gestegen en ziet nu de verbondenheid van alle dingen. De held heeft zijn leven gewaagd omwille van het grotere collectief.

De boze heks is woedend dat Dorothy en haar vrienden de diepste grot zijn binnengedrongen. Ze bedreigt elk van hen met de dood. Ze steekt Scarecrow in brand. We voelen de gruwel van zijn naderende dood. Dorothy grijpt een emmer water om hem te redden en smelt de heks. We kijken in plaats daarvan naar haar pijnlijke dood. Na een moment van verbijstering is iedereen verwant, zelfs de volgelingen van de heks.

Dit artikel maakt deel uit van onze serie over de reis van de held, te beginnen met de introductie van The Hero's Journey en The Archetypes of the Hero's Journey.