De 'Rude French' Mythe

Het is moeilijk om een ​​algemener stereotype over de Fransen te bedenken dan over hoe grof ze zijn. Zelfs mensen die nog nooit een voet in Frankrijk hebben gezet, nemen het op zich om potentiële bezoekers te waarschuwen voor de 'onbeleefde Fransen'. Het feit is dat er beleefde mensen zijn en er zijn onbeschofte mensen in elk land, stad en straat op aarde. Waar je ook heen gaat, met wie je ook praat, als je onbeleefd bent, zullen ze onbeleefd zijn. Dat is gewoon een gegeven en Frankrijk is geen uitzondering. Er is echter geen universele definitie van grofheid. Iets grofs in je cultuur is misschien niet grof in een ander, en vice versa. Dit is van cruciaal belang bij het begrijpen van de twee kwesties achter de 'onbeschofte Franse' mythe.

Beleefdheid en respect

"Wanneer in Rome, doe wat de Romeinen doen" zijn woorden om naar te leven. Probeer in Frankrijk een beetje Frans te spreken. Niemand verwacht dat je vloeiend spreekt, maar het kennen van een paar kernzinnen is een heel eind. Als niets anders, weet hoe te zeggen bonjour en merci, en zoveel mogelijk beleefde termen. Ga niet naar Frankrijk in de verwachting iedereen met Engels te kunnen spreken. Tik niet op iemand op de schouder en zeg "Hé, waar is het Louvre?" Je zou toch niet willen dat een toerist je op de schouder tikt en begint te kletsen in het Spaans of Japans, toch? Hoe dan ook, Engels is misschien de internationale taal, maar het is verre van de enige taal, en vooral het Frans verwacht van bezoekers dat ze dit weten. In steden kun je goed omgaan met het Engels, maar je moet eerst het Frans gebruiken dat je kunt, ook al is het alleen maar Bonjour Monsieur, parlez-vous Anglais?

Hieraan gerelateerd is het "lelijke Amerikaanse" syndroom; weet je, de toerist die overal in het Engels tegen iedereen schreeuwt, alles en iedereen Frans aan de kaak stelt en alleen bij McDonald's eet? Respect tonen voor een andere cultuur betekent genieten van wat het te bieden heeft, in plaats van te zoeken naar tekenen van een eigen huis. De Fransen zijn erg trots op hun taal, cultuur en land. Als je de Fransen en hun erfgoed respecteert, zullen ze vriendelijk reageren.

Franse persoonlijkheid

Het andere aspect van de 'ruwe Franse' mythe is gebaseerd op een misverstand over de Franse persoonlijkheid. Mensen uit vele culturen glimlachen bij het ontmoeten van nieuwe mensen, en vooral Amerikanen glimlachen veel om vriendelijk te zijn. De Fransen glimlachen echter niet tenzij ze het menen, en ze glimlachen niet wanneer ze met een perfecte vreemdeling praten. Daarom, wanneer een Amerikaan naar een Frans persoon glimlacht wiens gezicht onbewogen blijft, heeft de eerste de neiging te voelen dat de laatste onvriendelijk is. "Hoe moeilijk is het om terug te glimlachen?" vraagt ​​de Amerikaan zich misschien af. "Hoe brutaal!" Wat je moet begrijpen is dat het niet bedoeld is om onbeleefd te zijn, maar gewoon op de Franse manier.

The Rude French?

Als je een poging doet om beleefd te zijn door een beetje Frans te spreken, in plaats van te eisen dat mensen Engels spreken, respect tonen voor de Franse cultuur en het niet persoonlijk opvatten wanneer je glimlach niet wordt teruggestuurd, heb je een moeite om een ​​onbeschoft Frans persoon te vinden. Je zult aangenaam verrast zijn om te ontdekken hoe vriendelijk en behulpzaam de inboorlingen zijn.