Chinese spreekwoorden (諺語, yànyŭ) zijn een belangrijk aspect van de Chinese cultuur en taal. Maar wat Chinese spreekwoorden extra bijzonder maakt, is dat zoveel wordt gecommuniceerd in zo weinig karakters. Spreuken hebben over het algemeen meerdere betekenislagen, ondanks het feit dat ze meestal slechts uit vier tekens bestaan. Deze korte uitspraken en idiomen vatten elk een groter, bekend cultureel verhaal of mythe samen, waarvan de moraal bedoeld is om een grotere waarheid over te brengen of leiding te geven in het dagelijks leven. Er zijn honderden beroemde Chinese spreekwoorden uit de Chinese literatuur, geschiedenis, kunst en beroemde figuren en filosofen. Sommige van onze favorieten zijn paardenspreuken.
Het paard is een belangrijk motief in de Chinese cultuur en in het bijzonder de Chinese mythologie. Naast de zeer reële bijdragen die het paard aan China heeft geleverd als een transportmiddel naar militaire macht, heeft het paard grote symboliek voor de Chinezen. Van de twaalf cycli van de Chinese dierenriem wordt de zevende geassocieerd met het paard. Het paard is ook een beroemd symbool in mythologische samengestelde wezens zoals de Longma of drakenpaard, dat werd geassocieerd met een van de legendarische wijze heersers.
Een van de beroemdste paarden spreuken is 塞 翁 失 馬 (Sāi Wēng Shī Mǎ) of Sāi Wēng verloor zijn paard. De betekenis van het spreekwoord is alleen duidelijk wanneer men bekend is met het bijbehorende verhaal van Sāi Wēng, dat begint met een oude man die aan de grens leefde:
Sāi Wēng leefde op de grens en hij hief paarden op voor de kost. Op een dag verloor hij een van zijn gewaardeerde paarden. Na het ongeluk te hebben gehoord, had zijn buurman medelijden met hem en kwam hem troosten. Maar Sāi Wēng vroeg eenvoudig: "Hoe kunnen we weten dat het niet goed voor me is?"
Na een tijdje keerde het verloren paard terug en met nog een mooi paard. De buurman kwam weer langs en feliciteerde Sāi Wēng met zijn geluk. Maar Sāi Wēng vroeg eenvoudig: "Hoe kunnen we weten dat het geen slechte zaak is voor mij?"
Op een dag ging zijn zoon op pad met het nieuwe paard. Hij werd gewelddadig van het paard gegooid en brak zijn been. De buren betuigden nogmaals hun deelneming aan Sāi Wēng, maar Sāi Wēng zei eenvoudig: "Hoe konden we weten dat het niet goed voor mij is?" Een jaar later arriveerde het leger van de keizer in het dorp om alle valide mannen te rekruteren. om te vechten in de oorlog. Vanwege zijn verwonding kon de zoon van Sāi Wēng niet ten oorlog trekken en werd hij gespaard van een zekere dood.
Het spreekwoord kan worden gelezen met meerdere implicaties als het gaat om het concept geluk en fortuin. Het einde van het verhaal lijkt te suggereren dat elk ongeluk wordt geleverd met een zilveren voering, of zoals we het in het Engels zouden kunnen zeggen - een vermomde zegen. Maar in het verhaal zit ook het gevoel dat met wat in eerste instantie geluk lijkt ongeluk kan komen. Gezien zijn dubbele betekenis, wordt dit spreekwoord vaak gezegd wanneer pech tot goed verandert of als geluk slecht wordt.