Gele journalistiek De basis

Gele journalistiek was een term die werd gebruikt om een ​​bepaalde stijl van roekeloze en provocerende krantenverslaggeving te beschrijven die aan het einde van de 19e eeuw prominent werd. Een beroemde circulatieoorlog tussen twee kranten in New York City bracht elk papier ertoe om steeds sensationeler koppen af ​​te drukken, ontworpen om lezers te lokken. En uiteindelijk kan de roekeloosheid van de kranten de regering van de Verenigde Staten hebben beïnvloed om de Spaans-Amerikaanse oorlog in te gaan.

De concurrentie in de krantenbranche vond plaats op hetzelfde moment dat de kranten sommige secties, met name stripverhalen, met gekleurde inkt begonnen te drukken. Een soort sneldrogende gele inkt werd gebruikt om de kleding van een stripfiguur af te drukken, bekend als "The Kid". De kleur van de gebruikte inkt kreeg een naam voor de rauwe nieuwe stijl van kranten.

De term bleef zo ​​hangen dat 'gele journalistiek' nog steeds soms wordt gebruikt om onverantwoordelijke rapportage te beschrijven.

De grote krantenoorlog in New York City

De uitgever Joseph Pulitzer veranderde zijn krant New York City, The World, in een populaire publicatie in de jaren 1880 door zich te concentreren op misdaadverhalen en andere verhalen over ondeugd. Op de voorpagina van de krant stonden vaak grote koppen die nieuwsgebeurtenissen provocerend beschrijven.

Het was bekend dat Pulitzer redacteuren inhield die bijzonder bedreven waren in het schrijven van koppen die ontworpen waren om lezers te verleiden. De stijl van het verkopen van kranten in die tijd betrof krantenjongens die op straathoeken stonden en voorbeelden van krantenkoppen schreeuwden.

De Amerikaanse journalistiek was gedurende het grootste deel van de 19e eeuw gedomineerd door de politiek in die zin dat kranten vaak waren afgestemd op een bepaalde politieke factie. In de nieuwe stijl van journalistiek van Pulitzer begon de entertainmentwaarde van het nieuws te domineren.

Samen met de sensationele misdaadverhalen stond The World ook bekend om een ​​verscheidenheid aan innovatieve functies, waaronder een stripgedeelte dat begon in 1889. De zondageditie van The World ging aan het einde van de jaren 1880 over op 250.000 exemplaren.

In 1895 kocht William Randolph Hearst het falende New York Journal voor een spotprijs en richtte hij zich op het verplaatsen van The World. Hij deed het op een voor de hand liggende manier: door de redacteuren en schrijvers in dienst van Pulitzer in te huren.

De redacteur die The World zo populair had gemaakt, Morill Goddard, ging voor Hearst werken. Pulitzer, om terug te vechten, huurde een briljante jonge redacteur in, Arthur Brisbane.

De twee uitgevers en hun slordige editors streden om het lezerspubliek van New York City.

Heeft een krantenoorlog een echte oorlog uitgelokt?

De krantenstijl van Hearst en Pulitzer was over het algemeen tamelijk roekeloos en er bestaat geen twijfel over dat hun redacteuren en schrijvers niet boven verfraaiende feiten stonden. Maar de stijl van de journalistiek werd een serieuze nationale kwestie toen de Verenigde Staten aan het eind van de jaren 1890 overwogen om in Cuba tegen Spaanse troepen in te grijpen.

Begin 1895 ontsteken Amerikaanse kranten bij het publiek door te rapporteren over Spaanse wreedheden in Cuba. Toen het Amerikaanse slagschip Maine op 15 februari 1898 in de haven van Havana explodeerde, schreeuwde de sensationele pers om wraak.

Sommige historici hebben beweerd dat de gele journalistiek de aanleiding was voor de Amerikaanse interventie in Cuba die volgde in de zomer van 1898. Die bewering is onmogelijk te bewijzen. Maar er is geen twijfel dat de acties van president William McKinley uiteindelijk werden beïnvloed door de enorme krantenkoppen en de provocerende verhalen over de vernietiging van de Maine.

Erfenis van gele journalistiek

De publicatie van sensationeel nieuws had wortels die teruggaan in de jaren 1830 toen de beroemde moord op Helen Jewett in wezen het sjabloon creëerde voor wat wij beschouwen als tabloidnieuws. Maar de Gele Journalistiek van de jaren 1890 bracht de benadering van sensatiezucht naar een nieuw niveau met het gebruik van grote en vaak opzienbarende krantenkoppen.

Na verloop van tijd begon het publiek kranten te wantrouwen die duidelijk verfraaiende feiten waren. En redacteuren en uitgevers beseften dat het opbouwen van geloofwaardigheid bij lezers een betere langetermijnstrategie was.