Tweede Wereldoorlog De brug in Remagen

De verovering van de Ludendorff-brug in Remagen vond plaats op 7-8 maart 1945, tijdens de slotfase van de Tweede Wereldoorlog (1939-1945). Begin 1945 drongen Amerikaanse troepen tijdens operatie Lumberjack naar de westoever van de Rijn. In reactie daarop kregen Duitse troepen de opdracht om de bruggen over de rivier te vernietigen. Toen de leidende elementen van de 9e Amerikaanse pantserdivisie Remagen naderden, ontdekten ze dat de Ludendorff-brug over de rivier nog overeind stond. In een scherp gevecht slaagden Amerikaanse troepen erin de spanwijdte te beveiligen. De verovering van de brug gaf de geallieerden voet aan de oostelijke oever van de rivier en opende Duitsland voor een invasie.

Snelle feiten: Bridge at Remagen

• Conflict: Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
• data: 7-8 maart 1945
• Legers & Commandanten:
  • Allies
    • Luitenant-generaal Courtney Hodges
    • Generaal-majoor John W. Leonard
    • Brigadegeneraal William M. Hoge
    • Combat Command B, 9th Armored Division
  • Duitsers
    • Generaal Edwin Graf von Rothkirch und Trach
    • Generaal Otto Hitzfeld
    • LXVII Corps

Een verrassende vondst

In maart 1945, met de bobbel als gevolg van het Duitse Ardennenoffensief effectief verminderd, lanceerde het Amerikaanse 1e leger operatie Lumberjack. Ontworpen om de westelijke oever van de Rijn te bereiken, trokken Amerikaanse troepen snel op naar de steden Keulen, Bonn en Remagen. Omdat het geallieerde offensief niet kon worden gestopt, begonnen Duitse troepen terug te vallen toen de vestingwerken in de regio werden doorgedrongen. Hoewel een terugtrekking over de Rijn verstandig zou zijn geweest om Duitse troepen te laten hergroeperen, eiste Hitler dat elke voet van het grondgebied werd betwist en dat tegenaanvallen zouden worden gestart om terug te krijgen wat verloren was gegaan.

Deze eis leidde tot verwarring langs het front, die werd verergerd door een reeks veranderingen in commando en verantwoordelijkheidsgebieden. Zich ervan bewust dat de Rijn het laatste grote geografische obstakel vormde voor de geallieerde troepen terwijl de gevechten naar het oosten trokken, beval Hitler de bruggen over de rivier te vernietigen (kaart). Op de ochtend van 7 maart bereikten de hoofdelementen van het 27th Armored Infantry Battalion, Combat Command B, US 9th Armored Division de hoogten met uitzicht op de stad Remagen. Kijkend naar de Rijn, waren ze verbluft om te ontdekken dat de Ludendorff-brug nog steeds overeind stond.

Gebouwd tijdens de Eerste Wereldoorlog, bleef de spoorwegbrug intact met Duitse troepen die zich terugtrokken over zijn spanwijdte. Aanvankelijk riepen officieren in de 27e artillerie op om de brug te laten vallen en Duitse troepen op de westelijke oever te vangen. Niet in staat om artillerie-ondersteuning te krijgen, bleef de 27e de brug observeren. Toen het bericht over de status van de brug Brigadier-generaal William Hoge bereikte, commandant van Combat Command B, gaf hij orders voor de 27e om Remagen binnen te gaan met steun van het 14e Tankbataljon.

Racen naar de rivier

Toen Amerikaanse troepen de stad binnentraden, vonden ze weinig zinvol verzet, omdat de Duitse doctrine opriep om achterste gebieden te verdedigen door Volkssturm militie. Vooruitlopend vonden ze geen andere grote obstakels dan een machinegeweernest met uitzicht op het stadsplein. Snel eliminerend dit met vuur uit M26 Pershing tanks, snelden Amerikaanse troepen naar voren omdat ze verwachtten dat de brug door de Duitsers zou worden opgeblazen voordat deze kon worden veroverd. Deze gedachten werden versterkt toen gevangenen aangaven dat het gepland was om 16.00 uur te worden afgebroken. Al om 15.15 uur stormde de 27e vooruit om de brug te beveiligen.

Terwijl elementen van compagnie A, onder leiding van luitenant Karl Timmermann, de nadering van de brug betraden, blies de Duitsers, onder leiding van kapitein Willi Bratge, een krater van 30 voet in de rijbaan met als doel de Amerikaanse opmars te vertragen. Snel reageerden technici die tankbulldozers gebruikten het gat op. Bezit ongeveer 500 slecht opgeleide en uitgeruste mannen en 500 Volkssturm, Bratge had eerder de brug willen blazen, maar had geen toestemming kunnen krijgen. Met de Amerikanen in aantocht, de meerderheid van hem Volkssturm smolt weg waardoor zijn overgebleven mannen grotendeels geclusterd op de oostelijke oever van de rivier.

Ludendorff-brug en Erpeler Ley-tunnel in Erpel (oostkant van de Rijn) - Eerste Amerikaanse leger mannen en uitrusting gieten over de Remagen-brug; twee knock-out jeeps op de voorgrond. Duitsland, 11 maart 1945. Nationale archief- en archiefadministratie

De brug bestormen

Terwijl Timmerman en zijn mannen naar voren begonnen te dringen, probeerde Bratge de brug te vernietigen. Een enorme explosie wiegde de overspanning en tilde hem van zijn grondvesten. Toen de rook zich vestigde, bleef de brug staan, hoewel deze enige schade had opgelopen. Hoewel veel van de beschuldigingen tot ontploffing waren gekomen, hadden anderen niet te wijten aan de acties van twee Poolse dienstplichtigen die met de lonten hadden geknoeid.

Terwijl de mannen van Timmerman de spanwijdte aanvielen, klommen luitenant Hugh Mott en sergeanten Eugene Dorland en John Reynolds onder de brug om de draden naar de resterende Duitse sloopladingen te snijden. Bij het bereiken van de brugtorens op de westelijke oever stormden pelotons naar binnen die de verdedigers overweldigden. Nadat ze deze uitkijkpunten hadden ingenomen, zorgden ze voor het afdekken van vuur voor Timmerman en zijn mannen terwijl ze over de spanwijdte vochten.

De eerste Amerikaan die de oostoever bereikte, was sergeant Alexander A. Drabik. Toen er meer mannen aankwamen, verhuisden ze om de tunnel en kliffen bij de oostelijke naderingen van de brug vrij te maken. Ze beveiligden een omtrek en werden 's avonds versterkt. Duwen mannen en tanks over de Rijn, was in staat om het bruggenhoofd te beveiligen waardoor de geallieerden voet aan de oostoever kregen.

De Ludendorff-brug op 17 maart 1945, ongeveer vier uur vóór de ineenstorting. Nationale archief- en archiefadministratie

Nasleep

Nagesynchroniseerd het "Mirakel van Remagen", de verovering van de Ludendorff-brug opende de weg voor geallieerde troepen om naar het hart van Duitsland te rijden. Meer dan 8.000 mannen staken de brug over in de eerste vierentwintig uur na de verovering terwijl ingenieurs verwoed werkten om de spanwijdte te repareren. Woedend door zijn gevangenneming beval Hitler snel het proces en de executie van de vijf officieren die aan zijn verdediging en vernietiging waren toegewezen. Alleen Bratge overleefde omdat hij door Amerikaanse troepen was gevangengenomen voordat hij kon worden gearresteerd. Wanhopig om de brug te vernietigen, voerden de Duitsers luchtaanvallen uit, V-2 raketaanvallen en kikvorsman aanvallen tegen de brug.

Bovendien lanceerden Duitse troepen een massale tegenaanval tegen het bruggenhoofd zonder succes. Terwijl de Duitsers de brug probeerden te slaan, bouwden de 51ste en 291ste Engineer Battalions ponton- en loopbruggen grenzend aan de overspanning. Op 17 maart stortte de brug plotseling in, waarbij 28 mensen omkwamen en 93 Amerikaanse ingenieurs gewond raakten. Hoewel het verloren was, was een aanzienlijk bruggenhoofd gebouwd dat werd ondersteund door de pontonbruggen. De verovering van de Ludendorff-brug, samen met operatie Varsity later die maand, verwijderde de Rijn als een obstakel voor de geallieerde opmars.