Tweede Wereldoorlog Schweinfurt-Regensburg Raid

Conflict:

De eerste Schweinfurt-Regensburg Raid vond plaats tijdens> Wereldoorlog II (1939-1945).

Datum:

Amerikaanse vliegtuigen raakten doelen in Schweinfurt en Regensburg op 17 augustus 1943.

Krachten & Commandanten:

Allies

• Kolonel Curtis LeMay
• Brigadegeneraal Robert B. Williams
• 376 B-17s
• 268 P-47 sorties
• 191 RAF Spitfire-sorties

Duitsland

• Luitenant-generaal Adolf Galland
• ong. 400 jagers

Schweinfurt-Regensburg Samenvatting:

De zomer van 1943 zag een uitbreiding van Amerikaanse bommenwerpers in Engeland toen vliegtuigen terugkwamen uit Noord-Afrika en nieuwe vliegtuigen uit de Verenigde Staten arriveerden. Deze krachtgroei viel samen met het begin van Operation Pointblank. Bedacht door Air Marshal Arthur "Bomber" Harris en majoor-generaal Carl Spaatz, was Pointblank bedoeld om de Luftwaffe en zijn infrastructuur te vernietigen voorafgaand aan de invasie van Europa. Dit moest worden bereikt door een gecombineerd bommenwerpersoffensief tegen Duitse vliegtuigfabrieken, kogellagers, brandstofdepots en andere gerelateerde doelen.

Vroege Pointblank-missies werden uitgevoerd door de 1e en 4e Bombardment Wings (1e en 4e BW) van de USAAF, respectievelijk gevestigd in de Midlands en East Anglia. Deze operaties waren gericht op Focke-Wulf Fw 190 jachtplanten in Kassel, Bremen en Oschersleben. Hoewel Amerikaanse bommenwerpers tijdens deze aanvallen aanzienlijke verliezen hadden geleden, werden ze effectief genoeg geacht om bombardementen op de Messerschmitt Bf 109-fabrieken in Regensburg en Wiener Neustadt te rechtvaardigen. Bij de beoordeling van deze doelen werd besloten Regensburg toe te wijzen aan de 8e luchtmacht in Engeland, terwijl deze zou worden getroffen door de 9e luchtmacht in Noord-Afrika.

Bij het plannen van de staking op Regensburg koos de 8e luchtmacht ervoor om een ​​tweede doel toe te voegen, de kogellagerfabrieken in Schweinfurt, met als doel overweldigende Duitse luchtverdediging. Het missieplan riep de 4e BW op om Regensburg te raken en vervolgens naar het zuiden te gaan naar bases in Noord-Afrika. De 1e BW zou een korte afstand achterstand volgen met als doel Duitse jagers op de grond bij te tanken. Nadat ze hun doelen hadden geraakt, zou de 1e BW terugkeren naar Engeland. Zoals met alle invallen diep in Duitsland, zouden geallieerde jagers alleen een escort kunnen bieden tot Eupen, België vanwege hun beperkte bereik.

Om de inspanning van Schweinfurt-Regensburg te ondersteunen, werden twee sets afleidingsaanvallen gepland tegen Luftwaffe-vliegvelden en doelen langs de kust. Oorspronkelijk gepland voor 7 augustus, werd de inval uitgesteld vanwege slecht weer. Gesynchroniseerd Operation Juggler, sloeg de 9e luchtmacht de fabrieken in Wiener Neustadt op 13 augustus, terwijl de 8e luchtmacht vanwege weersomstandigheden aan de grond bleef. Uiteindelijk, op 17 augustus, begon de missie, hoewel veel van Engeland bedekt was met mist. Na een korte vertraging begon de 4e BW zijn vliegtuig rond 08.00 uur te lanceren.

Hoewel het missieplan vereiste dat zowel Regensburg als Schweinfurt snel achter elkaar werden geraakt om minimale verliezen te garanderen, mocht de 4e BW vertrekken, hoewel de 1e BW nog steeds aan de grond lag vanwege mist. Als gevolg hiervan passeerde de 4e BW de Nederlandse kust tegen de tijd dat de 1ste BW in de lucht was, waardoor een grote kloof tussen de aanvalskrachten ontstond. Onder leiding van kolonel Curtis LeMay bestond de 4e BW uit 146 B-17's. Ongeveer tien minuten na het aanlanden begonnen Duitse gevechtsvliegtuigen. Hoewel er enkele jagers aanwezig waren, bleken ze onvoldoende om de hele strijdmacht te dekken.

Na negentig minuten luchtgevecht braken de Duitsers af om te tanken nadat ze 15 B-17's hadden neergeschoten. Aangekomen boven het doel, kwamen de bommenwerpers van LeMay weinig luchtafweer tegen en konden ongeveer 300 ton bommen op het doel plaatsen. Richting het zuiden, werd de Regensburg-strijdmacht ontmoet door een paar jagers, maar had een grotendeels rustige reis naar Noord-Afrika. Desondanks gingen 9 extra vliegtuigen verloren omdat 2 beschadigde B-17's werden gedwongen om in Zwitserland te landen en verschillende anderen neerstortten in de Middellandse Zee vanwege een gebrek aan brandstof. Met de 4e BW die het gebied verlaat, is de Luftwaffe klaar om de naderende 1e BW aan te pakken.

Achter het schema staken de 230 B-17's van de 1e BW de kust over en volgden een vergelijkbare route als de 4e BW. Persoonlijk geleid door brigadegeneraal Robert B. Williams, werd de Schweinfurt-strijdmacht onmiddellijk aangevallen door Duitse jagers. De 1e BW trof meer dan 300 jagers tijdens de vlucht naar Schweinfurt en liep zware verliezen op en verloor 22 B-17's. Toen ze het doel naderden, braken de Duitsers af om bij te tanken om de bommenwerpers aan te vallen op de terugweg van hun reis.

Rond 15:00 bereikten de vliegtuigen van Williams zwaar luchtafweer boven de stad. Terwijl ze hun bomritten maakten, gingen er nog 3 B-17's verloren. Op weg naar huis, ontmoette de 4e BW opnieuw Duitse jagers. In een lopende strijd versloeg de Luftwaffe nog eens 11 B-17's. Bij het bereiken van België werden de bommenwerpers opgewacht door een dekmantel van geallieerde jagers waardoor ze hun reis naar Engeland relatief ongemoeid konden afmaken.

Nasleep:

De gecombineerde inval in Schweinfurt-Regensburg kostte de USAAF 60 B-17's en 55 bemanningen. De bemanningen verloren in totaal 552 mannen, van wie de helft krijgsgevangenen werden en twintig werden geïnterneerd door de Zwitsers. Aan boord van vliegtuigen die veilig terugkeerden naar de basis, werden 7 bemanningen gedood, met nog eens 21 gewonden. Naast de bommenwerperskracht verloren de geallieerden 3 P-47 Thunderbolts en 2 Spitfires. Terwijl geallieerde bemanningen 318 Duitse vliegtuigen claimden, meldde de Luftwaffe dat slechts 27 jagers verloren waren gegaan. Hoewel de geallieerde verliezen ernstig waren, slaagden ze erin zware schade aan te richten aan zowel de Messerschmitt-fabrieken als de kogellagers. Terwijl de Duitsers een onmiddellijke productiedaling van 34% rapporteerden, werd dit snel gecompenseerd door andere fabrieken in Duitsland. De verliezen tijdens de inval brachten de geallieerde leiders ertoe om de haalbaarheid van niet-begeleide, lange afstand daglichtinvallen op Duitsland te heroverwegen. Dit soort invallen zou tijdelijk worden opgeschort na een tweede inval op Schweinfurt met 20% slachtoffers op 14 oktober 1943.

Geselecteerde bronnen

• Aspecten van het gecombineerde Britse en Amerikaanse strategische luchtoffensief tegen Duitsland van 1939 tot 1945