Tweede Wereldoorlog Scharnhorst

Scharnhorst was een slagschip / strijdkruiser die tijdens de Tweede Wereldoorlog diende met Kriegsmarine van nazi-Duitsland. In dienst gesteld in 1939, het schip gemonteerd een hoofdbewapening van negen 11-inch kanonnen en was in staat 31 knopen. Tijdens de beginjaren van de oorlog, Scharnhorst ondersteunde operaties tegen Noorwegen en plunderde geallieerde konvooien in de Noord-Atlantische Oceaan. In december 1943, Scharnhorst werd door de Britten in een val gelokt en vernietigd in de Slag om de Noordkaap.

Ontwerp

In de late jaren 1920 volgde een debat in Duitsland over de grootte en de plaats van de marine van de natie. Deze zorgen werden versterkt door de nieuwe scheepsbouw in Frankrijk en de Sovjetunie die leidde tot de planning van Reichsmarine voor nieuwe oorlogsschepen. Hoewel beperkt door het Verdrag van Versailles dat de Eerste Wereldoorlog beëindigde tot het bouwen van oorlogsschepen van 10.000 lange ton of minder, overtroffen de eerste ontwerpen deze verplaatsing ver. 

Nadat hij in 1933 aan de macht was opgestaan, gaf Adolf Hitler toestemming om twee D-klasse kruisers te bouwen om de drie aan te vullen Deutschland-klasse panzerschiffes (gepantserde schepen) dan in aanbouw. Oorspronkelijk bedoeld om twee torentjes te monteren, zoals de eerdere schepen, werd de D-klasse een bron van conflict tussen de marine, die grotere, krachtigere schepen wilde, en Hitler die bezorgd was over het overdreven pronken met het Verdrag van Versailles. Na het sluiten van de Anglo-Duitse Marineovereenkomst in 1935, waardoor de verdragsbeperkingen werden opgeheven, annuleerde Hitler de twee D-klasse kruisers en ging hij verder met een paar grotere schepen nagesynchroniseerd Scharnhorst en Gneisenau ter erkenning van de twee gepantserde kruisers die verloren zijn gegaan tijdens de Battle of the Falklands in 1914. 

Hoewel Hitler wenste dat de schepen 15 "kanonnen zouden monteren, waren de nodige torentjes niet beschikbaar en waren ze in plaats daarvan uitgerust met negen 11" kanonnen. Er is in het ontwerp voorzien om de schepen in de toekomst tot zes 15 "kanonnen te kanoneren. Deze hoofdbatterij werd ondersteund door twaalf 5,9" kanonnen in vier dubbele torentjes en vier enkele houders. De stroom voor de nieuwe schepen kwam van drie Brown, Boveri en Cie stoomturbines die een topsnelheid van 31,5 knopen konden genereren. 

Scharnhorst in de haven toen voor het eerst voltooid, circa begin 1939. US Naval History and Heritage Command

Bouw

Het contract voor Scharnhorst werd gegeven aan Kriegsmarinewerft in Wilhelmshaven. Het nieuwe oorlogsschip werd op 15 juni 1935 neergelegd en gleed het jaar daarop op 3 oktober in gebruik. In opdracht op 9 januari 1939 met commandant van kapitein Otto Ciliax, Scharnhorst presteerde slecht tijdens zijn proefvaarten en vertoonde de neiging om grote hoeveelheden water over de boeg te verzenden. 

Dit leidde vaak tot elektrische problemen met de voorste torentjes. Terugkerend naar de tuin, Scharnhorst onderging belangrijke wijzigingen, waaronder de installatie van een hogere boeg, een geharkte trechterdop en een vergrote hangar. Ook werd de hoofdmast van het schip verder naar achteren verschoven. Tegen de tijd dat dit werk in november was voltooid, was Duitsland al aan de Tweede Wereldoorlog begonnen.

Scharnhorst

Overzicht:

  • Natie: Duitsland
  • Type: Battleship / Battlecruiser
  • Scheepswerf: Kriegsmarinewerft Wilhelmshaven
  • Neergelegd: 15 juni 1935
  • gelanceerd: 3 oktober 1936
  • In opdracht: 7 januari 1939
  • Lot: Gezonken 26 december 1943, Slag om de Noordkaap

specificaties:

  • Verplaatsing: 32.600 ton
  • Lengte: 771 ft.
  • Straal: 98 ft.
  • Droogte: 32 ft.
  • Voortstuwing: 3 Brown, Boveri en Cie stoomturbines
  • Snelheid: 31 knopen
  • bereik: 7.100 mijl bij 19 knopen
  • Aanvulling: 1669 mannen

bewapening:

Guns

  • 9 × 28 cm / 54,5 (11 inch) SK C / 34
  • 12 × 15 cm / 55 (5,9 ") SK C / 28
  • 14 × 10,5 cm / 65 (4,1 inch) SK C / 33
  • 16 × 3,7 cm / L83 (1,5 ") SK C / 30
  • 10 (later 16) × 2 cm / 65 (0.79 ") C / 30 of C / 38
  • Torpedobuizen van 6 × 533 mm

vliegtuig

  • 3 × Arado Ar 196A

In actie 

Beginnen met actieve operaties onder leiding van kapitein Kurt-Caesar Hoffman, Scharnhorst toegetreden Gneisenau, de lichte cruiser Köln, en negen torpedojagers voor een patrouille tussen de Faeröer en IJsland eind november. Bedoeld om de Koninklijke Marine weg te trekken van haar streven naar Admiraal Graf Spee in de Zuid-Atlantische Oceaan, zag de sortie Scharnhorst laat de hulpkruiser zinken Rawalpindi op 23 november. Achtervolgd door een kracht die de strijdkruiser HMS omvatte Kap en de slagschepen HMS Rodney, HMS Nelson, en de Fransen Dunkerque, het Duitse squadron ontsnapte terug naar Wilhelmshaven. Aangekomen in de haven, Scharnhorst onderging een revisie en gerepareerd beschadigd door zware zeeën.

Noorwegen

Tijdens de winter trainingsoefeningen in de Oostzee volgen, Scharnhorst en Gneisenau zeilde om deel te nemen aan de invasie van Noorwegen (operatie Weserübung). Na het ontwijken van Britse luchtaanvallen op 7 april, namen de schepen deel aan de Britse battlecruiser HMS roem van Lofoten. In een lopend gevecht, Scharnhorst's radar defect waardoor het moeilijk was om het vijandelijke schip te bereiken

Na Gneisenau verschillende klappen opgelopen, de twee schepen gebruikten zwaar weer om hun terugtrekking te dekken. Gerepareerd in Duitsland keerden de twee schepen begin juni terug naar de Noorse wateren en zonken op 8 augustus een Brits korvet. Naarmate de dag vorderde, vonden de Duitsers de koerier HMS glorieus en de torpedojagers HMS Acasta en HMS vurig. Sluiten met de drie schepen, Scharnhorst en Gneisenau zonk alle drie maar niet eerder Acasta sloeg de eerste met een torpedo. 

Scharnhorst neemt water over de boeg terwijl hij stoomt in zware zeeën, mogelijk tijdens de Atlantische sortie van januari-maart 1941. Een 150 mm tweeling geschutskoepel staat op de voorgrond. US Naval History and Heritage Command

De treffer doodde 48 zeelieden, blokkeerde het achterste torentje en veroorzaakte uitgebreide overstromingen die machines uitschakelden en leidde tot een 5-gradenlijst. Gedwongen om tijdelijke reparaties uit te voeren in Trondheim, Scharnhorst meerdere luchtaanvallen door Britse vliegtuigen en HMS te verduren gehad Ark Royal. Op 20 juni vertrok hij naar Duitsland, met een zware escort en uitgebreide jachtdekking naar het zuiden. Dit bleek noodzakelijk omdat opeenvolgende Britse luchtaanvallen werden teruggedraaid. Het terrein op Kiel betreden, reparaties aan Scharnhorst duurde ongeveer zes maanden om te voltooien.

In de Atlantische Oceaan

In januari 1941, Scharnhorst en Gneisenau glipte de Atlantische Oceaan in om operatie Berlijn te beginnen. Onder bevel van admiraal Günther Lütjens riep de operatie de schepen op om geallieerde konvooien aan te vallen. Hoewel hij leiding gaf aan een krachtige strijdmacht, werd Lütjens gehinderd door bevelen die hem verbood geallieerde kapitaalschepen aan te trekken. 

Toen hij konvooien tegenkwam op 8 februari en 8 maart, brak hij beide aanvallen af ​​toen Britse slagschepen werden waargenomen. Draaiend naar het midden van de Atlantische Oceaan, Scharnhorst zonk een Grieks vrachtschip voordat het een verspreid konvooi vond op 15 maart. In de daaropvolgende dagen vernietigde het nog negen schepen vóór de aankomst van de slagschepen HMS Koning George V en Rodney dwong Lütjens zich terug te trekken. 

Aangekomen op 22 maart in Brest, Frankrijk, begon het werk al snel Scharnhorst's machines die tijdens de operatie problematisch waren gebleken. Als gevolg hiervan was het schip niet beschikbaar om operatie Rheinübung met het nieuwe slagschip te ondersteunen Bismarck dat mag.

Kanaal Dash

Verhuizen naar het zuiden naar La Rochelle, Scharnhorst vijf bomaanslagen opgelopen tijdens een luchtaanval op 24 juli. Het schip veroorzaakte grote schade en een lijst van 8 graden en keerde terug naar Brest voor reparatie. In januari 1942 regisseerde Hitler dat Scharnhorst, Gneisenau, en de zware kruiser Prinz Eugen terugkeren naar Duitsland ter voorbereiding op operaties tegen konvooien naar de Sovjetunie. Onder het algemene bevel van Ciliax, de drie schepen op zee op 11 februari met de bedoeling door de Britse verdedigingswerken in het Engels Kanaal te varen. 

Aanvankelijk werd detectie door Britse troepen vermeden, maar later werd het squadron aangevallen. Terwijl van de Schelde, Scharnhorst sloeg om 15.31 uur in de lucht en wierp schade aan de romp, evenals een torentje en verschillende andere pistoolsteunen en schakelde elektrische stroom uit. Tot stilstand gebracht, werden noodreparaties uitgevoerd waardoor het schip achttien minuten later met verminderde snelheid kon vertrekken. 

Om 10:34 uur, Scharnhorst raakte een tweede mijn in de buurt van Terschelling. Opnieuw uitgeschakeld, kon de bemanning een propeller laten draaien en het schip strompelde de volgende ochtend Wilhelmshaven binnen. Verplaatst naar een drijvend droogdok, Scharnhorst bleef buiten werking tot juni.

Terug naar Noorwegen

In augustus 1942, Scharnhorst begonnen met trainingsoefeningen met verschillende U-boten. Tijdens deze manoeuvres botste het U-523 waarvoor een terugkeer naar het droogdok nodig was. Opkomende in september, Scharnhorst opgeleid in de Oostzee alvorens naar Gotenhafen (Gdynia) te stomen om nieuwe roeren te ontvangen. 

Na twee afgebroken pogingen in de winter van 1943 vertrok het schip in maart naar het noorden naar Noorwegen en rendez-voused met Lützow en het slagschip Tirpitz in de buurt van Narvik. Aan boord van Altafjord voerden de schepen begin april een trainingsmissie naar Bear Island uit. Op 8 april, Scharnhorst werd opgeschrikt door een explosie in een achterste ruimte voor hulpmachines die 34 zeelieden doodde en verwondde. Gerepareerd, het en zijn consorts waren grotendeels inactief voor de komende zes maanden vanwege brandstoftekorten. 

Scharnhorst in de Alta Fjord, Noorwegen, circa maart-december 1943. US Naval History and Heritage Command

Slag om de Noordkaap

Sortieing op 6 september met Tirpitz, Scharnhorst stoomde naar het noorden en bombardeerde geallieerde faciliteiten in Spitzbergen. Drie maanden later beval groot-admiraal Karl Doenitz Duitse schepen in Noorwegen om geallieerde konvooien aan te vallen die van en naar de Sovjet-Unie varen. Net zo Tirpitz was beschadigd, de Duitse aanvalsmacht bestond uit Scharnhorst en vijf torpedojagers onder het bevel van Admiraal Erich Bey.

Bey ontving luchtverkenningsrapporten van konvooi JW 55B en vertrok op 25 december uit Altafjord met de bedoeling de volgende dag aan te vallen. Bewegend tegen zijn doel, wist hij niet dat admiraal Sir Bruce Fraser een val had gelegd met het doel het Duitse schip te elimineren. Het opsporen Scharnhorst rond 8.30 uur op 26 december, de kracht van vice-admiraal Robert Burnett, bestaande uitde zware cruiser HMS Norfolk en lichte cruisers HMS Belfast en HMS Sheffield, sloot met de vijand in steeds slechter weer om de Slag om de Noordkaap te openen. 

Bij het starten van het vuur slaagden ze erin om uit te schakelen Scharnhorstis radar. In een lopende strijd probeerde Bey rond de Britse kruisers te varen voordat hij besloot om om 12:50 uur naar de haven terug te keren. De vijand achtervolgend, gaf Burnett de positie van het Duitse schip door aan Fraser die in de buurt was met het slagschip HMS hertog van York, de lichte cruiser HMS Jamaica, en vier torpedojagers. Om 16:17 uur is Fraser gevestigd Scharnhorst op radar en beval zijn torpedojagers naar voren om een ​​torpedo-aanval uit te voeren. Met zijn radar naar beneden werd het Duitse schip verrast hertog van York's kanonnen begonnen hits te scoren. 

Wegdraaien, Scharnhorst verkleinde het bereik met de cruisers van Burnett die zich weer bij de strijd voegde. Naarmate het gevecht zich ontwikkelde, werd het schip van Bey zwaar gehavend door Britse kanonnen en liep het vier torpedohits op. Met Scharnhorst zwaar beschadigd en de boeg gedeeltelijk onder water, beval Bey het schip verlaten om 19:30 uur. Toen deze bevelen werden gegeven, scoorde een nieuwe torpedo-aanval nog enkele treffers op de getroffen Scharnhorst. Rond 19:45 uur scheurde een enorme explosie door het schip en het gleed onder de golven. Voorwaarts snellende Britse schepen konden slechts 36 van redden Scharnhorstzijn 1.968 man bemanning.