Grumman TBF Avenger uit de Tweede Wereldoorlog

De Grumman TBF Avenger was een torpedobommenwerper ontwikkeld voor de Amerikaanse marine die tijdens de Tweede Wereldoorlog uitgebreid in gebruik was. In staat om een ​​Mark 13 torpedo of 2.000 pond bommen te dragen, trad de Avenger in dienst in 1942. De TBF was het zwaarste eenmotorige vliegtuig dat in het conflict werd gebruikt en bezat een formidabele defensieve bewapening. De TBF Avenger nam deel aan belangrijke gevechten in de Stille Oceaan zoals de veldslagen van de Filippijnse Zee en de Golf van Leyte en bleek zeer effectief te zijn tegen Japanse onderzeeërs.

Achtergrond

In 1939 heeft het US Navy's Bureau of Aeronautics (BuAer) een verzoek tot het indienen van voorstellen voor een nieuwe torpedo / niveau bommenwerper gedaan ter vervanging van de Douglas TBD Devastator. Hoewel de TBD pas in 1937 in dienst was genomen, werd deze snel overtroffen naarmate de ontwikkeling van vliegtuigen zich snel ontwikkelde. Voor het nieuwe vliegtuig specificeerde BuAer een bemanning van drie (piloot, bombardier en radio-operator), elk gewapend met een verdedigingswapen, evenals een dramatische toename van de snelheid over de TBD en een vermogen om een ​​Mark 13 torpedo of 2.000 te dragen lbs. van bommen. Terwijl de concurrentie vooruit ging, wonnen Grumman en Chance Vought contracten om prototypes te bouwen.

US Navy TBF-1 Avenger begin 1942. US Navy

Design ontwikkeling

Vanaf 1940 begon Grumman aan de XTBF-1. Het ontwikkelingsproces bleek ongewoon soepel te verlopen. Het enige aspect dat uitdagend bleek te zijn, was het voldoen aan een BuAer-eis die vereiste dat het naar achteren gerichte verdedigingskanon in een geschutskoepel moest worden gemonteerd. Hoewel de Britten met aangedreven torentjes in eenmotorige vliegtuigen hadden geëxperimenteerd, hadden ze problemen omdat de eenheden zwaar waren en mechanische of hydraulische motoren tot een trage kruissnelheid leidden.

Om dit probleem op te lossen, kreeg Grumman-ingenieur Oscar Olsen de opdracht om een ​​elektrisch aangedreven torentje te ontwerpen. Olsen duwde vooruit en ondervond vroege problemen omdat de elektromotoren zouden uitvallen tijdens gewelddadige manoeuvres. Om dit te overwinnen, gebruikte hij kleine amplidynemotoren, die het koppel en de snelheid in zijn systeem snel konden variëren. Geïnstalleerd in het prototype, presteerde zijn torentje goed en het werd zonder aanpassing in productie besteld. Andere defensieve bewapening omvatten een voorwaarts vuren .50 cal. machinegeweer voor de piloot en een flexibele, ventraal gemonteerde. 30 cal. machinegeweer dat onder de staart schoot.

Om het vliegtuig aan te drijven, gebruikte Grumman de Wright R-2600-8 Cyclone 14 die een Hamilton-Standard propeller met variabele spoed aandreef. Het totale ontwerp van het vliegtuig, met een snelheid van 271 km / u, was grotendeels het werk van Grumman Assistant Chief Engineer Bob Hall. De vleugels van de XTBF-1 waren vierkant getipt met een gelijke spits toeloop waardoor het vliegtuig, samen met zijn rompvorm, eruitzag als een opgeschaalde versie van de F4F Wildcat.

Het prototype vloog eerst op 7 augustus 1941. Het testen ging door en de Amerikaanse marine wees het vliegtuig TBF Avenger aan op 2 oktober. De eerste tests verliepen soepel met het vliegtuig met slechts een lichte neiging tot laterale instabiliteit. Dit werd verholpen in het tweede prototype met de toevoeging van een filet tussen de romp en de staart.

Grumman TBF Avenger

specificaties:

Algemeen

• Lengte: 40 ft. 11,5 in.
• spanwijdte: 54 ft. 2 in.
• Hoogte: 15 ft. 5 in.
• Vleugel gebied: 490.02 sq. Ft.
• Leeg gewicht: 10.545 pond.
• Geladen gewicht: 17.893 pond.
• Bemanning: 3

Prestatie

• Energiecentrale: 1 × Wright R-2600-20 radiale motor, 1.900 pk
• bereik: 1.000 mijl
• Maximale snelheid: 275 mph
• Plafond: 30.100 ft.

bewapening

• Guns: 2 × 0,50 inch vleugelgemonteerd M2 Browning machinegeweren, 1 × 0,50 inch dorsaal-torentje gemonteerd M2 Browning machinegeweer, 1 × 0,30 inch ventraal gemonteerd M1919 Browning machinegeweer
• Bombs / Torpedo: 2.000 pond. van bommen of 1 Mark 13 torpedo

Verhuizen naar productie

Dit tweede prototype vloog eerst op 20 december, slechts dertien dagen na de aanval op Pearl Harbor. Nu de VS nu een actieve deelnemer aan de Tweede Wereldoorlog is, heeft BuAer op 23 december een bestelling geplaatst voor 286 TBF-1's. De productie ging verder in de fabriek van Grumman in Bethpage, NY, met de eerste eenheden geleverd in januari 1942.

Later dat jaar stapte Grumman over naar de TBF-1C met twee .50 cal. machinegeweren gemonteerd in de vleugels en verbeterde brandstofcapaciteit. Vanaf 1942 werd de productie van Avenger verplaatst naar de Eastern Aircraft Division van General Motors zodat Grumman zich kon concentreren op de F6F Hellcat-jager. Aangewezen TBM-1, de oostelijk gebouwde Avengers begonnen midden 1942 aan te komen.

Hoewel ze de bouw van de Avenger hadden opgegeven, ontwierp Grumman een laatste variant die medio 1944 in productie ging. Aangewezen TBF / TBM-3, het vliegtuig beschikte over een verbeterde energiecentrale, rekken onder de vleugels voor munitie of drop tanks, evenals vier raketrails. In de loop van de oorlog werden 9.837 TBF / TBM's gebouwd, waarbij de -3 het meest talrijk was met ongeveer 4.600 eenheden. Met een maximaal geladen gewicht van 17.873 lbs. Was de Avenger het zwaarste eenmotorige vliegtuig van de oorlog, met alleen de Republiek P-47 Thunderbolt in de buurt.

Operationele geschiedenis

De eerste eenheid die de TBF ontving was VT-8 bij NAS Norfolk. Een parallel squadron naar de VT-8 dan gestationeerd aan boord van USS Horzel (CV-8), begon de eenheid vertrouwd te raken met het vliegtuig in maart 1942, maar werd snel naar het westen verplaatst voor gebruik tijdens komende operaties. Aangekomen op Hawaii, werd een zes-vlaks deel van VT-8 vooruit gestuurd naar Midway. Deze groep nam deel aan de Battle of Midway en verloor vijf vliegtuigen.

Ondanks dit ongunstige begin, verbeterden de prestaties van de Avenger naarmate de torpedo-squadrons van de Amerikaanse marine overstapten naar het vliegtuig. De Avenger werd voor het eerst gebruikt als onderdeel van een georganiseerde aanvalsmacht in de Slag om de Oost-Solomons in augustus 1942. Hoewel de strijd grotendeels onduidelijk was, heeft het vliegtuig zichzelf goed vrijgesproken.

Grumman TBF-1 Avenger torpedobommenwerper wacht op het "opstijgen" signaal aan boord van USS Yorktown (CV-10), circa eind 1943. US Navy

Terwijl de Amerikaanse carriertroepen verliezen leden in de Solomons Campaign, waren er minder Avenger-squadrons zonder schip gevestigd in Henderson Field op Guadalcanal. Vanaf hier hielpen ze bij het onderscheppen van Japanse bevoorradingskonvooien die bekend staan ​​als de 'Tokyo Express'. Op 14 november zonk Avengers vanuit Henderson Field het Japanse slagschip Hiei die was uitgeschakeld tijdens de zeeslag van Guadalcanal.

Bijnaam de "Turkije" door zijn bemanning, de Avenger bleef de primaire torpedobommenwerper van de Amerikaanse marine voor de rest van de oorlog. Hoewel hij actie zag op belangrijke terreinen zoals de veldslagen van de Filippijnse Zee en de Golf van Leyte, bleek de Avenger ook een effectieve onderzeeërmoordenaar. In de loop van de oorlog zonken Avenger-squadrons ongeveer 30 vijandelijke onderzeeërs in de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan.