Fleet Admiral William Halsey Jr. uit de Tweede Wereldoorlog

William Halsey Jr. (30 oktober 1882 - 16 augustus 1959) was een Amerikaanse marinecommandant die bekendheid verwierf voor zijn dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde een belangrijke rol in de Slag om de Golf van Leyte, de grootste zeeslag van de oorlog. Halsey werd in december 1945 tot Amerikaanse vloot admiraal gemaakt - de hoogste rang voor marineofficieren.

Snelle feiten: William Halsey Jr.

• Bekend om: Halsey was een toonaangevende commandant van de Amerikaanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog.
• Ook gekend als: "Bull" Halsey
• Geboren: 30 oktober 1882 in Elizabeth, New Jersey
• Ging dood: 16 augustus 1959 op Fishers Island, New York
• Onderwijs: University of Virginia, United States Naval Academy
• Echtgenoot: Frances Cooke Grandy (m. 1909-1959)
• Kinderen: Margaret, William

Vroege leven

William Frederick Halsey, Jr. werd geboren op 30 oktober 1882 in Elizabeth, New Jersey. De zoon van kapitein William Halsey, de Amerikaanse marine, bracht zijn vroege jaren door in Coronado en Vallejo, Californië. Opgegroeid met de verhalen van zijn vader, besloot Halsey de US Naval Academy bij te wonen. Nadat hij twee jaar op een afspraak had gewacht, besloot hij medicijnen te studeren en volgde zijn vriend Karl Osterhause naar de Universiteit van Virginia, waar hij zijn studies voortzette met als doel bij de marine te komen als arts. Na zijn eerste jaar in Charlottesville ontving Halsey uiteindelijk zijn benoeming en ging naar de academie in 1900. Hoewel hij geen begaafd student was, was hij een ervaren atleet en actief in tal van academische clubs. Halsey speelde in het voetbalteam en werd met de Thompson Trophy Cup erkend als de midshipman die gedurende het jaar het meeste had gedaan voor de promotie van atletiek.

Na zijn afstuderen in 1904 trad Halsey toe tot de USS Missouri en werd later overgedragen aan de USS Don Juan de Austria in december 1905. Na het voltooien van de twee jaar zeeduur vereist door de federale wet, werd hij op 2 februari 1906 als vaandel in dienst genomen. Het jaar daarop diende hij aan boord van het slagschip USS Kansas omdat het deelnam aan de cruise van de "Great White Fleet". Halsey promoveerde rechtstreeks tot luitenant op 2 februari 1909 en was een van de weinige vlaggen die de rang van luitenant (junior grade) oversloeg. Na deze promotie begon Halsey aan een lange reeks commando-opdrachten aan boord van torpedoboten en torpedojagers, te beginnen met de USS DuPont.

Eerste Wereldoorlog

Na het bevelen van de torpedojagers Lamson, Flusser, en Jarvis, Halsey ging in 1915 aan land voor een periode van twee jaar op de uitvoerende afdeling van de Naval Academy. Gedurende deze tijd werd hij gepromoveerd tot luitenant-commandant. Met de Amerikaanse toetreding tot de Eerste Wereldoorlog nam hij het bevel over de USS Benham in februari 1918 en zeilde met de Queenstown Destroyer Force. In mei nam Halsey het bevel over de USS op zich Shaw en bleef opereren vanuit Ierland. Voor zijn dienst tijdens het conflict verdiende hij het Marinekruis. Nadat hij in augustus 1918 thuis was bevolen, hield Halsey toezicht op de voltooiing en inbedrijfstelling van de USS Yarnell. Hij bleef in torpedojagers tot 1921 en leidde uiteindelijk Destroyer Divisies 32 en 15. Na een korte opdracht in het Office of Naval Intelligence, werd Halsey, nu een commandant, in 1922 als US Naval Attaché naar Berlijn gestuurd.

Tussenoorlogse jaren

Halsey keerde later terug naar de zee, commandant van de torpedojagers USS Dal en USS Osborne in Europese wateren tot 1927, toen hij werd gepromoveerd tot kapitein. Na een tour van een jaar als executive officer van de USS Wyoming, Halsey keerde terug naar de Naval Academy, waar hij tot 1930 diende. Hij leidde Destroyer Division Three tot 1932, toen hij naar het Naval War College werd gestuurd.

In 1934 bood Rear Admiral Ernest J. King, het hoofd van het Bureau of Aeronautics, het commando van de luchtvaartmaatschappij USS aan Halsey aan Saratoga. Op dit moment moesten officieren die werden geselecteerd voor het commando van de luchtvaartmaatschappij training in de luchtvaart krijgen en King raadde Halsey aan de cursus voor waarnemers vanuit de lucht te voltooien, omdat het aan de vereiste zou voldoen. Halsey koos in plaats daarvan voor het volgen van de volledige cursus Naval Aviator (piloot) van 12 weken in plaats van het eenvoudiger programma voor observatie vanuit de lucht. Ter rechtvaardiging van deze beslissing zei hij later: "Ik vond het beter om het vliegtuig zelf te besturen dan achterover te leunen en overgeleverd te zijn aan de genade van de piloot."

Halsey verdiende zijn vleugels op 15 mei 1935 en werd op 52-jarige leeftijd het oudste individu om de cursus te voltooien. Met zijn vluchtkwalificatie veiliggesteld, nam hij het bevel over de Saratoga later dat jaar. In 1937 ging Halsey aan land als commandant van Naval Air Station, Pensacola. Gemarkeerd als een van de beste carriercommandanten van de Amerikaanse marine, werd hij gepromoveerd tot admiraal op 1 maart 1938. Halsey nam het commando over Carrier Division 2 en hing zijn vlag aan boord van de nieuwe carrier USS Yorktown.

Tweede Wereldoorlog

Na Carrier Division 2 en Carrier Division 1 te hebben geleid, werd Halsey commandant van Aircraft Battle Force met de rang van vice-admiraal in 1940. Met de Japanse aanval op Pearl Harbor en de Amerikaanse toetreding tot de Tweede Wereldoorlog bevond Halsey zich op zee aan boord van zijn vlaggenschip USS Onderneming. Bij het vernemen van de aanval merkte hij op: "Voordat we klaar zijn met hen, zal de Japanse taal alleen in de hel gesproken worden." In februari 1942 leidde Halsey een van de eerste Amerikaanse tegenaanvallen van het conflict toen hij het overnam Onderneming en Yorktown op een inval door de Gilbert- en Marshalleilanden. Twee maanden later, in april 1942, leidde Halsey Task Force 16 naar 800 mijl van Japan om de beroemde 'Doolittle Raid' te lanceren.

Tegen die tijd nam Halsey, bekend als "Bull" voor zijn mannen, de slogan "Hit hard, hit fast, hit vaak." Na zijn terugkeer van de Doolittle-missie miste hij de kritieke Battle of Midway vanwege een ernstig geval van psoriasis. Later leidde hij geallieerde zeestrijdkrachten naar de overwinning in de Guadalcanal-campagne. In juni 1944 kreeg Halsey het bevel over de Amerikaanse derde vloot. In september boden zijn schepen dekking voor de landingen op Peleliu, voordat ze een reeks schadelijke invallen begonnen op Okinawa en Formosa. Eind oktober werd de derde vloot toegewezen om dekking te bieden voor de landingen op Leyte en om de zevende vloot van vice-admiraal Thomas Kinkaid te ondersteunen.

Slag bij de Golf van Leyte

Wanhopig om de geallieerde invasie van de Filippijnen te blokkeren, bedacht de commandant van de Japanse gecombineerde vloot, admiraal Soemu Toyoda, een gedurfd plan dat de meeste van zijn resterende schepen opriep om de landingsmacht aan te vallen. Om Halsey af te leiden, stuurde Toyoda zijn overgebleven dragers, onder vice-admiraal Jisaburo Ozawa, naar het noorden met het doel de geallieerde dragers weg te trekken van Leyte. In de resulterende Slag om de Golf van Leyte wonnen Halsey en Kinkaid op 23 en 24 oktober overwinningen op de aanvallende Japanse oppervlakteschepen.

Laat op de 24e zagen de verkenners van Halsey de dragers van Ozawa. Halsey geloofde dat Kurita was verslagen en koos ervoor om Ozawa te vervolgen zonder Nimitz of Kinkaid goed op de hoogte te stellen van zijn bedoelingen. De volgende dag slaagden zijn vliegtuigen erin de kracht van Ozawa te verpletteren, maar door zijn achtervolging was hij niet in staat de invasievloot te ondersteunen. Onbekend voor Halsey, had Kurita de koers omgedraaid en zijn opmars naar Leyte hervat. In de resulterende Slag om Samar vochten geallieerde torpedojagers en escortdragers een dappere strijd tegen de zware schepen van Kurita.

Gealarmeerd voor de kritieke situatie, draaide Halsey zijn schepen naar het zuiden en rende met hoge snelheid terug naar Leyte. De situatie werd gered toen Kurita zich uit eigen beweging terugtrok nadat ze zich zorgen maakte over de mogelijkheid van een luchtaanval door de dragers van Halsey. Ondanks de verbluffende geallieerde successen in de veldslagen rond Leyte, heeft Halsey niet duidelijk zijn bedoelingen bekendgemaakt en zijn onbeveiligde invasievloot verlaten zijn reputatie in sommige kringen.

Laatste campagnes

De reputatie van Halsey werd opnieuw beschadigd in december toen Task Force 38, onderdeel van de Derde Vloot, werd getroffen door Typhoon Cobra tijdens operaties buiten de Filippijnen. In plaats van de storm te vermijden, bleef Halsey op het station en verloor drie torpedojagers, 146 vliegtuigen en 790 man aan het weer. Bovendien werden veel schepen zwaar beschadigd. Een daaropvolgend onderzoeksgerecht constateerde dat Halsey zich had vergist, maar beval geen enkele strafmaatregel aan. In januari 1945 gaf Halsey de Derde Vloot over aan Spruance voor de Okinawa-campagne.