Tweede Wereldoorlog jager Heinkel He 162

Terwijl de Tweede Wereldoorlog in Europa woedde, begonnen geallieerde luchtmachten met strategische bombardementen tegen doelen in Duitsland. Tot 1942 en 1943 werden daglichtinvallen gevlogen door de B-17 Flying Fortresses en B-24 Liberators van de Amerikaanse luchtmacht. Hoewel beide typen zware defensieve bewapening bezaten, leden ze onhoudbare verliezen voor zware Duitse jagers zoals de Messerschmitt Bf 110 en speciaal uitgeruste Focke-Wulf Fw 190s. Dit leidde tot een pauze in het offensief eind 1943. Terugkerend in februari 1944 begonnen geallieerde luchtmachten aan hun grote weekoffensief tegen de Duitse vliegtuigindustrie. Anders dan in het verleden, toen bommenwerpersformaties ongestort vlogen, zagen deze invallen het wijdverbreide gebruik van de nieuwe P-51 Mustang die het bereik bezat om bij de bommenwerpers te blijven voor de duur van een missie.

De introductie van de P-51 veranderde de vergelijking in de lucht en tegen april voerden Mustangs gevechtsvliegtuigen uit voor bommenwerpers met het doel de jagers van de Luftwaffe te vernietigen. Deze tactiek bleek grotendeels effectief en tegen die zomer was het Duitse verzet aan het afbrokkelen. Dit leidde tot verhoogde schade aan de Duitse infrastructuur en vertraagde het vermogen van de Luftwaffe om te herstellen. In deze barre omstandigheden lobbyden sommige Luftwaffe-leiders voor verhoogde productie van de nieuwe Messerschmitt Me 262 straaljager in de overtuiging dat de geavanceerde technologie het superieure aantal geallieerde jagers kon overwinnen. Anderen voerden aan dat het nieuwe type te ingewikkeld en onbetrouwbaar was om in grote aantallen te worden gebruikt en pleitten voor een nieuw, goedkoper ontwerp dat gemakkelijk kon worden onderhouden of eenvoudig vervangen.

bestek

• Lengte: 29 ft., 8 in.
• spanwijdte: 23 ft., 7 in.
• Hoogte: 8 ft., 6 in.
• Vleugel gebied: 156 m².
• Leeg gewicht: 3.660 lbs.
• Max. Startgewicht: 6180 lbs.
• Bemanning: 1

Prestatie

• Maximum snelheid: 562 mph
• bereik: 606 mijl
• Service plafond: 39.400 ft.
• Energiecentrale:  1 × BMW 003E-1 of E-2 axiale turbojet

bewapening

• Guns: 2 × 20 mm MG 151/20 autocannons of 2 × 30 mm MK 108 kanonnen

Design ontwikkeling

In reactie op het laatste kamp gaf het Reichsluftfahrtministerium (Duitse luchtmachtminister - RLM) een specificatie uit voor een Volksjäger (People's Fighter) aangedreven door een enkele BMW 003 straalmotor. Gemaakt van niet-strategische materialen zoals hout, vereiste RLM ook dat de Volksjäger door semi- of ongeschoolde arbeid kon worden gebouwd. Bovendien moet het voldoende eenvoudig zijn om te vliegen zodat Hitler-getrainde Hitler-jeugd het effectief kan bedienen. RLM's ontwerpparameters voor het vliegtuig riepen op tot een topsnelheid van 470 mph, een bewapening van twee kanonnen van 20 mm of twee van 30 mm en een startrun van maximaal 1.640 voet. Anticiperend op een grote order zijn verschillende vliegtuigbedrijven, zoals Heinkel, Blohm & Voss en Focke-Wulf begonnen met ontwerpen.

Deelname aan de wedstrijd, Heinkel had een voordeel omdat het de afgelopen maanden had gewerkt aan het ontwikkelen van concepten voor een straaljager. Aangewezen de Heinkel P.1073, het oorspronkelijke ontwerp vereist het gebruik van twee BMW 003 of Heinkel HeS 011 straalmotoren. Om dit concept te herwerken om aan de specificaties te voldoen, won het bedrijf gemakkelijk de ontwerpwedstrijd in oktober 1944. Hoewel de aanduiding voor Heinkel's inzending oorspronkelijk bedoeld was als He 500, in een poging de geallieerde intelligentie te verwarren die RLM koos voor hergebruik van -162 die was eerder toegewezen aan een eerder prototype van de bommenwerper Messerschmitt. 

Het Heinkel He 162-ontwerp had een gestroomlijnde romp met de motor in een gondel boven en achter de cockpit. Deze opstelling vereiste het gebruik van twee staartvinnen die waren geplaatst aan het einde van sterk afgehakte horizontale staartvlakken om te voorkomen dat de straaluitlaat het achterste gedeelte van het vliegtuig zou raken. Heinkel verbeterde de veiligheid van de piloot met de opname van een schietstoel die het bedrijf in de eerdere U 219 Uhu had geïntroduceerd. Brandstof werd vervoerd in een enkele 183-gallon tank die de vliegtijd beperkte tot ongeveer dertig minuten. Voor het opstijgen en landen maakte de He 219 gebruik van een landingsgestel met driewieler. Snel ontwikkeld en snel gebouwd, het prototype vloog eerst op 6 december 1944, met Gotthard Peter aan de besturing.  

Operationele geschiedenis

Vroege vluchten toonden aan dat het vliegtuig last had van zijslip en instabiliteit van de toonhoogte, evenals problemen met de lijm die de multiplexconstructie gebruikte. Dit laatste probleem leidde tot een structureel falen op 10 december, wat resulteerde in een crash en de dood van Peter. Een tweede prototype vloog later die maand met een versterkte vleugel. Testvluchten bleven stabiliteitsproblemen vertonen en vanwege het strakke ontwikkelingsschema werden slechts kleine wijzigingen doorgevoerd. Een van de meest zichtbare wijzigingen aan de He 162 was de toevoeging van hangende vleugeltips om de stabiliteit te vergroten. Andere wijzigingen waren onder meer het vestigen op twee 20 mm kanonnen als bewapening van het type. Deze beslissing werd genomen toen de terugslag van de 30 mm de romp beschadigde. Hoewel bedoeld voor gebruik door onervaren piloten, bleek de He-162 een moeilijk vliegtuig om te vliegen en werd er slechts één op Hitler Youth gebaseerde trainingseenheid gevormd. De bouw van het type werd toegewezen aan Salzburg, evenals de ondergrondse faciliteiten in Hinterbrühl en Mittelwerk.

De eerste leveringen van de He 162 kwamen aan in januari 1945 en werden ontvangen door Erprobungskommando (testeenheid) 162 in Rechlin. Een maand later behaalde de eerste operationele eenheid, de 1e groep van Jagdgeschwader 1 Oesau (I./JG 1), hun vliegtuig en begon de training in Parchim. Onder druk van geallieerde invallen bewoog deze formatie zich in het voorjaar over verschillende vliegvelden. Terwijl extra eenheden gepland waren om het vliegtuig te ontvangen, waren er geen operationeel voor het einde van de oorlog. Medio april, I. / JG 1's He 162s ging de strijd aan. Hoewel ze verschillende moorden scoorden, verloor de eenheid dertien vliegtuigen met twee neergeschoten in gevechten en tien vernietigd in operationele incidenten. 

Op 5 mei werden JG 1's He 162's aan de grond gezet toen generaal-admiraal Hans-Georg von Friedeburg Duitse troepen overgaf in Nederland, Noordwest-Duitsland en Denemarken. Tijdens zijn korte dienst werden 320 He 162's gebouwd, terwijl nog eens 600 in verschillende stadia van voltooiing waren. Gevangen voorbeelden van het vliegtuig werden verdeeld onder de geallieerde machten die begonnen met het testen van de He 162's prestaties. Hieruit bleek dat het een effectief vliegtuig was en dat de gebreken grotendeels te wijten waren aan het feit dat het in productie werd genomen.      

bronnen

• Militaire fabriek: Heinkel He 162
• Heinkel He 162 Volksjaeger
• Canadian Aviation & Space Museum: Heinkel He 162