Tweede Wereldoorlog kolonel-generaal Heinz Guderian

Kolonel-generaal Heinz Guderian was een Duitse militaire officier die pionier hielp blitzkrieg oorlogvoering met pantser en gemotoriseerde infanterie. Een veteraan uit de Eerste Wereldoorlog, hij verkoos in dienst te blijven tijdens de interbellumjaren en publiceerde zijn ideeën over mobiele oorlogvoering als het boek Achtung - Panzer!. Met het begin van de Tweede Wereldoorlog beval Guderian gepantserde formaties in de invasies van Polen, Frankrijk en de Sovjetunie. Even uit de gratie geraakt, diende hij later als inspecteur-generaal van de gepantserde troepen en waarnemend chef van de generale staf. Guderian gaf zich uiteindelijk over aan Amerikaanse troepen op 10 mei 1945.

Vroege leven & carrière

De zoon van een Duitse soldaat, Heinz Guderian werd geboren op 17 juni 1888 in Kulm, Duitsland (nu Chelmno, Polen). Hij ging in 1901 naar de militaire school en bleef zes jaar lang lid van zijn vader, Jäger Bataillon nr. 10, als een cadet. Na een korte dienst bij deze eenheid werd hij naar een militaire academie in Metz gestuurd. Hij studeerde af in 1908, kreeg de opdracht als luitenant en keerde terug naar de jägers. In 1911 ontmoette hij Margarete Goerne en werd al snel verliefd. Omdat hij zijn zoon te jong vond om te trouwen, verbood zijn vader de vakbond en stuurde hem voor instructie bij het 3e telegraafbataljon van het seinkorps.

Eerste Wereldoorlog

Terugkerend in 1913, mocht hij met Margarete trouwen. In het jaar vóór de Eerste Wereldoorlog volgde Guderian personeelstraining in Berlijn. Met het uitbreken van vijandelijkheden in augustus 1914 merkte hij dat hij werkte aan signalen en personeelstaken. Hoewel niet aan de frontlinie, lieten deze berichten hem toe zijn vaardigheden in strategische planning en de richting van grootschalige gevechten te ontwikkelen. Ondanks zijn achtergebiedstoewijzingen, kwam Guderian soms in actie en verdiende hij het IJzeren Kruis eerste en tweede klasse tijdens het conflict.

Hoewel hij vaak botste met zijn superieuren, werd Guderian gezien als een officier met veel belofte. Toen de oorlog in 1918 afliep, werd hij boos door het Duitse besluit om zich over te geven, omdat hij van mening was dat de natie tot het einde had moeten vechten. Een kapitein aan het einde van de oorlog, Guderian verkoos om in het naoorlogse Duitse leger te blijven (Reichswehr) en kreeg het commando over een compagnie in het 10e Jäger Bataljon. Na deze opdracht werd hij verplaatst naar de Truppenamt die diende als de feitelijke staf van het leger. In 1927 gepromoveerd tot majoor, werd Guderian voor transport naar de Truppenamt-sectie gepost.

Kolonel-generaal Heinz Guderian

• Rang: Kolonel generaal
• Onderhoud: Duitse leger
• Bijnamen): Hameren Heinz
• Geboren: 17 juni 1888 in Kulm, Duitse rijk
• Ging dood: 14 mei 1954 in Schwangau, West-Duitsland
• Ouders: Friedrich en Clara Guderian
• Echtgenoot: Margarete Goerne
• Kinderen: Heinz (1914-2004), Kurt (1918-1984)
• conflicten: Eerste Wereldoorlog, Tweede Wereldoorlog
• Bekend om: Invasie van Polen, Slag om Frankrijk, Operatie Barbarossa

Mobiele oorlogsvoering ontwikkelen

In deze rol kon Guderian een sleutelrol spelen bij het ontwikkelen en onderwijzen van gemotoriseerde en gepantserde tactieken. Uitgebreide studie van de werken van theoretici van mobiele oorlogvoering, zoals J.F.C. Fuller begon hij zich voor te stellen wat uiteindelijk het zou worden blitzkrieg benadering van oorlogvoering. Hij geloofde dat pantser de sleutelrol zou moeten spelen bij elke aanval, en voerde aan dat formaties gemengd moesten zijn en gemotoriseerde infanterie moesten bevatten om de tanks te helpen en ondersteunen. Door ondersteuningseenheden bij het pantser op te nemen, konden doorbraken snel worden benut en konden snelle vorderingen worden voortgezet.

In navolging van deze theorieën werd Guderian in 1931 gepromoveerd tot luitenant-kolonel en werd hij stafchef van de Inspectie van Gemotoriseerde Troepen. Twee jaar later volgde al snel een promotie tot kolonel. Met de Duitse herbewapening in 1935 kreeg Guderian het bevel over de 2e Panzer Division en ontving een promotie tot majoor-generaal in 1936. In het jaar daarop nam Guderian zijn ideeën over mobiele oorlogvoering en die van zijn landgenoten op in het boek Achtung - Panzer!. Guderian maakte een overtuigend argument voor zijn benadering van oorlog en introduceerde ook een gecombineerd wapenelement toen hij luchtmacht in zijn theorieën opnam.

Gepromoveerd tot luitenant-generaal op 4 februari 1938, kreeg Guderian het bevel over het XVI Army Corps. Met de sluiting van de Overeenkomst van München later dat jaar, leidden zijn troepen de Duitse bezetting van het Sudetenland. Guderian werd generaal in 1939 en werd Chief of Fast Troops met de verantwoordelijkheid voor het werven, organiseren en trainen van de gemotoriseerde en gepantserde troepen van het leger. In deze positie was hij in staat om panzer-eenheden te vormen om zijn ideeën over mobiele oorlogvoering effectief te implementeren. Naarmate het jaar verstreek, kreeg Guderian het bevel over het XIX Army Corps ter voorbereiding op de invasie van Polen.

Tweede Wereldoorlog

Duitse troepen openden de Tweede Wereldoorlog op 1 september 1939, toen ze Polen binnenvielen. Guderian's korpsen gebruikten zijn ideeën, sneden door Polen en hij hield persoonlijk toezicht op Duitse troepen bij de veldslagen van Wizna en Kobryn. Met het einde van de campagne ontving Guderian een groot landgoed in het Reichsgau Wartheland. XIX Corps verschoof naar het westen en speelde een belangrijke rol in de Slag om Frankrijk in mei en juni 1940. Guderian reed door de Ardennen en leidde een bliksemcampagne die de geallieerden splitste.

Heinz Guderian tijdens de Slag om Frankrijk. Bundesarchiv, Bild 101I-769-0229-12A / Borchert, Erich (Eric) / CC-BY-SA 3.0

Door de geallieerde linies heen braken, hielden zijn snelle vorderingen de geallieerden voortdurend uit balans, terwijl zijn troepen achterste gebieden en overheerste hoofdkwartier ontwrichtten. Hoewel zijn superieuren zijn opmars wilden vertragen, bleven bedreigingen van ontslag en verzoeken om 'van kracht zijnde verkenningen' zijn offensief in beweging. Toen hij naar het westen reed, leidde zijn korps de race naar de zee en bereikte op 20 mei het Engelse Kanaal. Guderian draaide zich naar het zuiden en hielp bij de definitieve nederlaag van Frankrijk. Gepromoveerd tot kolonel-generaal (Generaloberst), Guderian nam zijn commando over, nu in 1941 Panzergruppe 2 genoemd, om deel te nemen aan Operatie Barbarossa.

In Rusland

Aanvallen van de Sovjet-Unie op 22 juni 1941, Duitse troepen wonnen snel. Naar het oosten rijden, overweldigden de troepen van Guderian het Rode Leger en hielpen begin augustus bij het veroveren van Smolensk. Door zijn troepen die zich voorbereidden op een snelle opmars in Moskou, werd Guderian boos toen Adolf Hitler zijn troepen beval naar het zuiden te gaan richting Kiev. Protesterend tegen dit bevel verloor hij snel het vertrouwen van Hitler. Uiteindelijk gehoorzaamde hij bij het veroveren van de Oekraïense hoofdstad. Terugkerend naar zijn opmars in Moskou, werden Guderiaanse en Duitse troepen in december voor de stad gestopt.

Hienz Guderian tijdens operatie Barbarossa, 1941. Bundesarchiv, Bild 101I-139-1112-17 / Knobloch, Ludwig / CC-BY-SA 3.0

Latere opdrachten

Op 25 december werden Guderian en verschillende Duitse topcommandanten aan het Oostfront opgelucht omdat ze zich strategisch terugtrokken tegen de wensen van Hitler. Zijn opluchting werd gefaciliteerd door commandant van het Legergroepcentrum Feldmarschall Gunther von Kluge met wie Guderian vaak had gebotst. Vertrekkend uit Rusland werd Guderian op de reservelijst geplaatst en trok hij zich terug in zijn nalatenschap met zijn loopbaan feitelijk voorbij. In september 1942 verzocht veldmaarschalk Erwin Rommel om Guderian te dienen als zijn opluchting in Afrika terwijl hij terugkeerde naar Duitsland voor medische behandeling. Dit verzoek werd door het Duitse opperbevel geweigerd met de verklaring: "Guderian wordt niet geaccepteerd."

Met de Duitse nederlaag in de Slag om Stalingrad kreeg Guderian een nieuw leven toen Hitler hem opriep om als inspecteur-generaal van de gepantserde troepen te dienen. In deze rol pleitte hij voor de productie van meer Panzer IV's die betrouwbaarder waren dan de nieuwere Panther- en Tiger-tanks. Hij rapporteerde rechtstreeks aan Hitler en kreeg de opdracht toezicht te houden op pantserstrategie, productie en training. Op 21 juli 1944, een dag na de mislukte poging tot het leven van Hitler, werd hij verheven tot stafchef. Na enkele maanden ruzie met Hitler over hoe Duitsland te verdedigen en een twee-front oorlog te bestrijden, werd Guderian op 28 maart 1945 om "medische redenen" opgelucht.