Tweede Wereldoorlog Slag bij de Golf van Leyte

De Slag om de Golf van Leyte werd gevochten 23-26 oktober 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) en wordt beschouwd als de grootste marine-inzet van het conflict. Terugkerend naar de Filippijnen begonnen de geallieerde troepen op 20 oktober op Leyte te landen. In reactie daarop lanceerde de Japanse keizerlijke marine plan Sho-Go 1. Een complexe operatie, waarbij meerdere troepen de Bondgenoten vanuit verschillende richtingen moesten aanvallen. Centraal in het plan stond het wegslepen van de Amerikaanse transportgroepen die de landingen zouden beschermen.

In de toekomst botsten de twee partijen in vier verschillende gevechten als onderdeel van de grotere strijd: Sibuyan Sea, Surigao Strait, Cape Engaño en Samar. In de eerste drie wonnen geallieerde strijdkrachten duidelijke overwinningen. Off Samar, de Japanners, die succesvol waren in het lokken van de vervoerders, konden hun voordeel niet drukken en trokken zich terug. In de loop van de Slag om de Golf van Leyte leden de Japanners zware verliezen aan schepen en waren ze niet in staat om grootschalige operaties op te zetten voor de rest van de oorlog.

Achtergrond

Eind 1944, na een uitgebreid debat, kozen de geallieerde leiders ervoor om te beginnen met operaties om de Filippijnen te bevrijden. De eerste landingen zouden plaatsvinden op het eiland Leyte, met grondtroepen onder bevel van generaal Douglas MacArthur. Om deze amfibische operatie te ondersteunen, zou de 7e vloot van de VS, onder vice-admiraal Thomas Kinkaid, nauwe ondersteuning bieden, terwijl admiraal William "Bull" Halsey's 3e vloot, met daarin de Fast Carrier Task Force (TF38) van vice-admiraal Marc Mitscher, verder uit de zee stond dekking bieden. In de toekomst begonnen de landingen op Leyte op 20 oktober 1944.

Admiraal William "Bull" Halsey. US Naval History and Heritage Command

Het Japanse plan

Bewust van Amerikaanse bedoelingen in de Filippijnen, heeft admiraal Soemu Toyoda, commandant van de Japanse gecombineerde vloot, plan Sho-Go 1 opgezet om de invasie te blokkeren. Dit plan vereiste dat het grootste deel van de resterende marinekracht van Japan in vier afzonderlijke troepen de zee op moest. De eerste hiervan, Northern Force, stond onder bevel van vice-admiraal Jisaburo Ozawa en was gecentreerd op de vervoerder Zuikaku en de lichte dragers Zuiho, Chitose, en Chiyoda. Bij gebrek aan voldoende piloten en vliegtuigen voor de strijd, was Toyoda van plan om Ozawa's schepen te dienen als aas om Halsey weg te lokken van Leyte.

Met Halsey verwijderd, zouden drie afzonderlijke troepen vanuit het westen naderen om de Amerikaanse landingen op Leyte aan te vallen en te vernietigen. De grootste hiervan was vice-admiraal Takeo Kurita's Center Force, die vijf slagschepen bevatte (inclusief de "super" slagschepen Yamato en Musashi) en tien zware cruisers. Kurita zou zich door de Sibuyan Zee en de Straat van San Bernardino bewegen, voordat hij zijn aanval lanceerde. Ter ondersteuning van Kurita zouden twee kleinere vloten, onder vice-admiraals Shoji Nishimura en Kiyohide Shima, samen Southern Force vormen, vanuit het zuiden door de Straat van Surigao omhoog trekken.

Japanse slagschepen in Brunei, Borneo, in oktober 1944, gefotografeerd vlak voor de slag om de Golf van Leyte. De schepen zijn van links naar rechts: Musashi, Yamato, een cruiser en Nagato. US Naval History and Heritage Command

Fleets & Commanders

Allies

• Admiraal William Halsey
• Vice-admiraal Thomas Kinkaid
• 8 vlootmaatschappijen
• 8 lichte dragers
• 18 escortbedrijven
• 12 slagschepen
• 24 kruisers
• 141 torpedojagers en torpedojagers

Japans

• Admiraal Soemu Toyoda
• Vice-admiraal Takeo Kurita
• Vice-admiraal Shoji Nishimura
• Vice-admiraal Kiyohide Shima
• Admiraal Jisaburo Ozawa
• 1 vlootmaatschappij
• 3 lichte dragers
• 9 slagschepen
• 14 zware cruisers
• 6 lichte cruisers
• 35+ vernietigers

Verliezen

• Allies - 1 lichte carrier, 2 escort carriers, 2 destroyers, 1 destroyer escort, ca. 200 vliegtuigen
• Japans - 1 vloot carrier, 3 lichte carriers, 3 slagschepen, 10 kruisers, 11 torpedojagers, ca. 300 vliegtuigen

Sibuyan Zee

Begin op 23 oktober bestond de Slag om de Golf van Leyte uit vier primaire ontmoetingen tussen geallieerde en Japanse strijdkrachten. In de eerste verloving op 23-24 oktober, de Slag om de Sibuyan Zee, werd Kurita's Center Force aangevallen door de Amerikaanse onderzeeërs USS uitslag en USS serpeling evenals het vliegtuig van Halsey. De Japanners betrekken bij het ochtendgloren op 23 oktober, uitslag scoorde vier hits op het vlaggenschip van Kurita, de zware cruiser Atago, en twee op de zware kruiser Takao. Een korte tijd later, serpeling raak de zware kruiser Maya met vier torpedo's. Terwijl Atago en Maya beide zonken snel, Takao, zwaar beschadigd, trok zich terug in Brunei met twee torpedojagers als escorts.

Slag bij de Sibuyan Zee, 24 oktober 1944 Japans slagschip Yamato wordt geraakt door een bom in de buurt van haar voorste 460 mm geschutskoepel, tijdens aanvallen door Amerikaanse vliegdekschepen terwijl ze de Sibuyan Zee passeerde. US Naval History and Heritage Command

Gered uit het water, bracht Kurita zijn vlag over naar Yamato. De volgende ochtend werd Center Force gelokaliseerd door Amerikaanse vliegtuigen toen het zich door de Sibuyan Zee bewoog. Door Japanners onder vuur genomen door vliegtuigen van de 3e vloot, sloegen de Japanners snel op de slagschepen Nagato, Yamato, en Musashi en zag de zware kruiser Myoko ernstig beschadigd. Daaropvolgende stakingen zagen Musashi kreupel en laat vallen uit de formatie van Kurita. Het zonk later rond 19:30 uur na geraakt te zijn met minstens 17 bommen en 19 torpedo's.